Czego boi się psycholog? Oczywiście, że klient! A także śmierć. Niektórzy psychoterapeuci nadal żywią zawodowe obawy, że rozmowa o samobójstwie może być szkodliwa. Mianowicie, aby spowodować to samo samobójstwo. To jeden z mitów na temat samobójstwa. Próba samobójstwa jest niesamowita i fascynująca. To rodzaj przezwyciężenia własnej natury, czegoś nadludzkiego. Istnieje ciekawa teoria, że ​​każdy człowiek przynajmniej raz w życiu myślał o samobójstwie. Zostaliśmy poproszeni o dyskusję na ten temat w grupie. Okazało się, że to prawda. Wiele osób myślało o tym w ten czy inny sposób. Trudno było to przyznać. I po co iść daleko? Niektórzy psychoterapeuci próbowali popełnić samobójstwo. To sprawia, że ​​bardziej realistyczne wydaje się to, że terapeuci, którzy unikają rozmów z klientami na temat samobójstwa, sami często znajdują się pod kontrolą strachu przed samobójstwem. A teraz pytanie brzmi: „Co to wszystko ma wspólnego z prawdziwą próbą samobójczą?”. Bardzo możliwe, że nie ma to z tym nic wspólnego. Samobójstwo jest zawsze spowodowane tym, że życie jest trudniejsze niż śmierć. Niezależnie od tego, czy jest to poważna choroba, jak np. starożytni Egipcjanie podcinali sobie żyły w ciepłej kąpieli z powodu bólu zęba, konflikt w umyśle, czy też utrata sensu życia. Jest to zawsze sytuacja tak trudna, że ​​śmierć postrzegana jest jako wyjście. A rozmowy na ten temat w żaden sposób nie popchną nikogo do „złych myśli”. Nie łudź się jednak, że mówienie o samobójstwie niekoniecznie temu zapobiegnie. Ale jest szansa. W stanie przedsamobójczym osoba rozwija rodzaj tunelowej wizji sytuacji – bez alternatywnych opcji. Ale tutaj następuje główny zwrot akcji. Jeśli porozmawiasz z kimś o „złych myślach”, napięcie może się zmniejszyć (Oleg ponownie sieje panikę) lub zostanie znalezione rozwiązanie. Zgadzam się, masz już 1000 pomysłów na naszego Egipcjanina z brzytwą w dłoni. Od dobrze wymierzonego ciosu w szczękę lub wiertła po hipnozę, która również może uśmierzyć ból. I to jest przezwyciężenie widzenia tunelowego, jeśli terapeuta powie: „Czy warto myśleć o zwłokach samobójców?”. To mogłoby działać w stylu: „Nie myślmy o różowych zebrach?” - jasne jest, o czym będziesz myślał następnego dnia.