W swojej książce „Seksologia sądowa” Zbigniew Starowicz podaje klasyfikację zaburzeń seksualnych: 1. Zaburzenia potrzeb seksualnych: - zaburzenia libido (hiper- i hiposeksualność); - przeszkody w realizacji potrzeb seksualnych (kompleksy seksualne, fobie, zespół sprowokowanej zdrady, zespół Kehrera itp.); - zespół przeddysfunkcjonalny.2. Zaburzenia przebiegu życia seksualnego (u mężczyzn mogą to być zaburzenia związane z erekcją, wytryskiem itp., u kobiet – pochwica, oziębłość, u obojga partnerów może wystąpić dyspareunia (bolesne odczucia podczas stosunku płciowego), znieczulenie seksualne. 3. Zaburzenia orgazmu (anorgazmia itp.) 4. Atypowe dewiacje seksualne (patologiczny autoerotyzm, homoseksualizm, kazirodztwo, prostytucja itp.) 5. Zaburzenia samoidentyfikacji seksualnej (transseksualizm) 6. Dewiacje seksualne (ze względu na obiekt pociągu seksualnego – fetyszyzm, transwestytyzm) , pedofilia). ; zgodnie ze sposobem zaspokajania potrzeb seksualnych - sadomasochizm, wampiryzm, froteuryzm, podglądactwo, klismofilia i inne). 7. Złożone dewiacje seksualne mogą mieć podłoże biologiczne (ekologia, patologie wrodzone, styl życia, choroby , leczenie niektórymi narkotykami, nadużywanie alkoholu), substancje odurzające itp.), spowodowane wiekiem, czynnikami psychicznymi (wychowanie, kompleksy seksualne, urazy psychoseksualne), czynnikami fobicznymi (koitofobia, zespół oczekiwania na niepowodzenie seksualne itp.), socjokulturowymi, spowodowanymi. przez psychopatologię (zespół maniakalny charakteryzuje się na przykład hiperseksualnością) W tym artykule chcę zwrócić uwagę na psychogenne przyczyny zaburzeń seksualnych w swojej książce Z. Starovich na podstawie analizy statystycznej danych z kryminalistycznego badania seksuologicznego przestępców seksualnych, podaje etiopatogenezę dewiacji i przestępstw seksualnych. Ujawniono związek przestępstw na tle seksualnym z dewiacjami z zaburzeniami osobowości i wysokim poziomem agresywności osobowości dewiantów. Przestępstwa na tle seksualnym, podobnie jak przemoc fizyczna, popełniane są w ponad 80% przypadków przez mężczyzn, którzy są agresywni wobec gwałcicieli kobiet, kobiety są zwykle postrzegane jako źródło osobistej obrazy i upokorzenia. Taka postawa wobec kobiet kształtuje się w rodzinach, w których rola ojca albo była tłumiona przez autorytarną matkę (np. ojciec alkoholik był dyskredytowany w oczach dziecka, znajdował się w pozycji podporządkowanej matce i dopiero w stan upojenia alkoholowego postanowił odpowiedzieć jej agresją – ten krok był rodzajem próby wymknięcia się spod kontroli i zemsty) lub ojciec był despotyczny, wywołując u dziecka strach i nienawiść matki, rówieśników i kobiet w ogóle było postrzegane przez dziecko jako upokarzające. Dodatkową traumę wywołało doświadczenie pierwszego nieudanego związku miłosnego (zdrada ze strony dziewczyny), które wzmocniło kompleksy i agresywność, kształtując przekonanie, że tylko siła wzbudzi strach i szacunek. Agresja wobec kobiet wynikała także z paranoicznego podejścia do tego, że nie można im ufać i nie da się ich naprawdę pokochać („wszystkie kobiety to dziwki i chcą tylko jednego, a udają, że kochają, żeby jakiegoś faceta uwieść”). Dziewczęta/kobiety, które przypominały agresorowi o jego dawnej sympatii, były ofiarami przemocy. Nie można jednoznacznie stwierdzić, że niewystarczający poziom wykształcenia i niskie dochody materialne są czynnikami kształtującymi przyszłych przestępców seksualnych. Fakty historyczne i kroniki prasowe pokazują, że wśród przedstawicieli pracy umysłowej, a nawet duchownych nie brakuje maniaków seksualnych. Wśród pedofilów przeważają mężczyźni płci żeńskiej, którzy pozostawali w kazirodczych związkach z matką mężczyzn z zaburzeniami samoidentyfikacji seksualnej, skomplikowanych, niepewnych siebie, wychowywanych pod nadmierną matczyną opieką w izolacji od „złych towarzyszy” oraz.