Jak myślisz, kiedy zaczyna się wychowywanie dziecka?.. A kiedy zaczynamy czuć się rodzicami?.. Teraz przeczytasz krótką historię o życiu wewnątrzmacicznym - życiu przed porodem. Co się dzieje z dzieckiem, kiedy się jeszcze nie znacie... Zajrzyjmy w świat nienarodzonego dziecka... Jest w komfortowych warunkach, wokół jest ciepło, słychać stłumione dźwięki (są takie inny), rozróżnia ciemność i światło, rozróżnia smak (oczywiście w prymitywnych ramach), rozróżnia miękkie i twarde... Ileż to już wie! Umie poruszać rękami i nogami, dotykać ścian macicy i siebie, łapać wszystko, co dotknie jego dłoni (łącznie z pępowiną), umie się przewracać i przewracać... Ileż już potrafi! Tę wiedzę i umiejętności nabywa stopniowo. Na przykład od 7 tygodnia ciąży dziecko może już się poruszać. Na razie są to ruchy z boku na bok, ale z biegiem czasu stają się coraz bardziej skomplikowane i do 10-11 tygodnia potrafi już zginać i prostować ręce i nogi, zginać i prostować tułów, dotykać siebie i otaczających ścian macicy niego (jeśli oczywiście uda mu się do nich dotrzeć). W wieku 12 tygodni dziecko ma pierwsze wrażenia smakowe - są bardzo proste, ale już je ma! Od 12 tygodnia ciąży dziecko wyczuwa głośne dźwięki, a do 16 tygodnia ciąży je słyszy. W 16 tygodniu potrafi już ssać palec, jeśli zdarzy się, że znajdzie się on w jego ustach. W 22. tygodniu życia dziecko ma już swój własny schemat snu i czuwania – marzy. W 24. tygodniu życia dziecko doświadcza już pewnych emocji – jakie? To zależy od stanu matki. Na tym etapie ciąży potrafi się już „uśmiechać”, marszczyć brwi, bać… W 26 – 27 tygodniu jest już w pozycji, w której przyjdzie na świat, w skrajnych przypadkach może to nastąpić później. Na tym etapie ciąży głos matki jest już odróżniany od innych głosów i rozpoznawany jest inny często słyszany głos – głos ojca. Jeśli głos ojca jest wystarczająco głośny, najpierw słyszy go dziecko! Od 29. tygodnia ciąży kobieta zaczyna przygotowywać się do urlopu macierzyńskiego (prenatalnego). Próbuje dokończyć pracę w pracy, myśląc o tym, jak zmieni się jej codzienność. Często w tym okresie życia z głębi podświadomości wyłaniają się niepokoje, dyskomfort i zamęt, których przyczynę nie każda kobieta potrafi sobie wytłumaczyć. Na tym etapie ciąży dziecko zaczyna już trenować przed porodem. Kiedy się budzi, wykonuje serię ruchów oddechowych. Jeśli na wcześniejszych etapach dziecko, słysząc dźwięki, reagowało wzmożonymi ruchami, teraz wie, jak się uspokoić i „słuchać” tego, co się dzieje. Od 35 tygodnia wszystkie narządy i układy dziecka, w tym hormonalne, nadal dojrzewają, trenują i przygotowują się do porodu. Za doczesną ciążę, zgodnie z kryteriami medycznymi, uważa się okres od 37 do 42 tygodnia ciąży. Przy urodzeniu dziecko ukształtowało wszystkie odruchy niezbędne do życia - reakcję układu nerwowego, oddechowego, motorycznego, wzrokowego, słuchowego. A teraz - trochę o rodzicielstwie. Już w czasach starożytnych ludzie czcili Wielką Boginię Matkę, jej tajemniczą moc tworzenia życia. W różnych narodowościach nazywano ją inaczej - Matka Ziemia, Demeter, Izyda, Persefona, Hera. W końcu jest to tajemnica - poczęcie, zrodzenie i pielęgnowanie nowego życia. Nie każdy wie, jak to zrobić – na przykład mężczyźni nie wiedzą, jak to zrobić. Macierzyństwo zawsze uosabiało moc twórczą i było kojarzone z samą naturą, jej nieśmiertelnością, możliwością odrodzenia i odnowy. Czy zmiana pór roku nie jest równoznaczna z nieśmiertelnością? Już wtedy istniało zrozumienie wagi roli rodzicielskiej – rodzice dają życie swojemu dziecku i chronią je. Kiedy należy przygotować się do zostania rodzicem? Po porodzie? Albo przed porodem? Oczywiście powiecie – wszyscy wiedzą, że po porodzie zaczyna się nowe życie. Czy tak jest? Istnieje starożytna chińska legenda: do mędrca przybyli rodzice, których dziecko miało 5 dni. Zapytali: „Powiedz mi, kiedy powinniśmy zacząć wychowywać nasze dziecko?” Na co mędrzec im odpowiedział: „Spóźniliście się dokładnie o 9 miesięcy”.i 5 dni.” Od niepamiętnych czasów istniały zwyczaje, które w ten czy inny sposób chroniły kobietę w ciąży przed zwykłymi pracami domowymi i zmuszały ją do zmiany dotychczasowego trybu życia. Często zdarzało się to z powodu nieznajomości życia wewnątrzmacicznego dziecka. Jednak wiele rytuałów miało na celu pielęgnowanie uczuć rodzicielskich do dziecka w przyszłej matce, przewartościowanie wartości oraz wzmocnienie rodziny i relacji między małżonkami. Rytuały te miały charakter edukacyjny. Na przykład na Rusi przygotowanie do rodzicielstwa rozpoczynało się już na etapie budowy domu. Na dachu domu umieszczono specjalną belkę - nazwano ją matitsa. Do belki tej mocowano wykrojnik do kołyski, który miał właściwości sprężyste. W rodzinie spodziewającej się dziecka kołyskę również przygotowywano na długo przed spodziewanym porodem - suszono specjalne gatunki drewna, z którego wykonano ścianki kołyski. zrobiony. Przygotowywano specjalny materac. I para zrobiła to razem. Było zarówno oczekiwanie, jak i zdobywanie specjalnych umiejętności. Kobieta szyła posag dla swojego nienarodzonego dziecka. I wiele, wiele innych. Odbywały się rytuały przygotowania do porodu i okresu poporodowego. Kobieta, która urodziła, musiała zaopiekować się dzieckiem i sobą. Dużą uwagę poświęcono pomocy kobiecie rodzącej, aby ułatwić jej codzienne funkcjonowanie. Wszystko to miało na celu utrzymanie karmienia piersią i opiekę nad dzieckiem. Kim więc są rodzice dla dziecka? Czego potrzebuje dziecko? Potrzebuje bezwarunkowej miłości i odpowiedniej opieki, wystarczającej do jego potrzeb. Jakie są potrzeby dziecka? Są różne w różnym wieku. Przykładowo po urodzeniu, w wieku od kilku dni do kilku tygodni, trzeba go nakarmić, wysuszyć i poczuć miłość matki. Gdy dziecko rośnie, potrzebuje swobody ruchu, zabaw, zmiany wrażeń, sytości, komfortu fizycznego i oczywiście miłości matki. I tak dalej... W każdym wieku dziecko potrzebuje nieoceniającej miłości matki. Jest mu zupełnie obojętne, w jakim sklepie zostały kupione ubrania, jakie słoiczki z kosmetykami dla dzieci stoją na półkach jego mamy, jaki ma wózek. W końcu do pielęgnacji dziecka zwykle nie potrzebujesz niczego poza wodą, mydłem dla dzieci, mleczkiem nawilżającym lub olejkiem. Wszystko inne jest matce potrzebne – jako atrybut, ozdoba jej macierzyństwa. Dla komfortu fizycznego i psychicznego maluch potrzebuje, aby jego mama była spokojna, responsywna i w dobrej kondycji fizycznej. Dla dziecka ważna jest komunikacja z ojcem, gdyż ojciec dla dziecka jest gwarantem spokoju matki, stabilności sytuacji psychicznej w rodzinie i… on już gdzieś słyszał ten głos! (pod warunkiem, że ojciec komunikował się z dzieckiem w czasie ciąży). Kim więc są rodzice dla dziecka? Między innymi po to, aby wychować w nim przyszłego dobrego rodzica. Po co rodzicom dzieci? Może po to, żeby zmienić status społeczny? Aby ocalić rodzinę? Założyć rodzinę? Aby spełnić oczekiwania? Z powodów religijnych? Aby uniknąć samotności? A może z powodu potrzeby posiadania dziecka? Zobaczmy – co dzieje się z mężczyzną? Osobowość mężczyzny zmienia się w trakcie ciąży. Człowiek „dorasta”, nabywa psychologiczną motywację do rozwoju osobistego. W tym okresie przychodzi zrozumienie – „zostanę ojcem” i mężczyzna staje przed wyborem priorytetowego kierunku dalszego rozwoju. Istnieje potrzeba opieki i ochrony żony i nienarodzonego dziecka. Często ciąża i narodziny dziecka są dla mężczyzny symbolem nowego etapu w życiu, zachętą do „rozpoczęcia nowego życia”. W poprzednich artykułach pisano już, że w czasie ciąży uaktywniają się potrzeby mężczyzny w zakresie realizacji swoich twórczych planów i wzmacniania swojej pozycji życiowej. Doświadczenia mężczyzny są równoznaczne z uczuciami kobiety w czasie oczekiwania na dziecko. Dla kobiety bycie matką jest przyjemne, nowe i naturalne. Kobieta w czasie ciąży kilkakrotnie doświadcza transformacji. Pierwszy raz ma miejsce, gdy zaczyna myśleć o macierzyństwie, drugi raz, gdy dowiaduje się o ciąży, trzeci raz, gdy jej ciało zaczyna się zmieniać, czwarty raz podczas porodu. Tutaj?