Kiedy wspominamy nasze dzieciństwo, coś miękkiego, ciepłego, czułego, ekscytującego, często te wspomnienia dotyczą bliskości z naszą matką, tych chwil, kiedy matka i dziecko dopasowują się do siebie, a szczęście matki i dziecka jest wzajemne, takie kawałki pozostają w pamięci w postaci obrazów, dźwięków głosu matki, dotyku, zapachu, czasami, jeśli dziecko straciło matkę zbyt wcześnie, wówczas pozostają nieuchwytne obrazy zmysłowe, które trudno wypełnić wizualnie, ale patrząc na pracę artystów, w których przekazywane są chwile jedności i bliskości między matką a dzieckiem, możliwe jest uchwycenie chwil, którymi będzie można wypełnić zmysłowe wspomnienia. Kiedy pracuję z dziećmi, które wcześnie straciły matkę i jej nie pamiętają, as moja klientka powiedziała mi: „Wiesz, ja naprawdę miałam mamę, prawdziwą, jak wszyscy, nie pamiętam jej i to tak, jakby jej nie było”. Ona i ja oglądałyśmy obrazy matek i dzieci autorstwa artystów, wybrała kilka dla siebie i powiedziała, że ​​ona i jej mama to miały i teraz pamięta, że ​​te uczucia brały się z tego, kiedy matka całowała ją przed snem, czytała książkę lub trzymała ją w ramionach. Dziecko uzupełnia fragment pamięci, zamiast pustki pojawia się obraz. „W ten sposób mama mnie przytuliła, przeczytała mi i poszliśmy”. Dzieciom potrzebne są te wspomnienia, bo chodzi o ich mamę, o to, że ją mają, ona jest w ich pamięci, z nimi w kontakcie. Jest to dla dziecka ogromna szansa na bycie z matką, przynajmniej we wspomnieniach..