Obudź w dziecku chęć do nauki! Cennym pragnieniem rodziców jest, aby ich dzieci, nie bojąc się trudności, uczyły się z pasją. Ale nie zawsze tak się dzieje. Twoje dziecko wpada w rozpacz w obliczu pierwszej trudności, jest nieuważne i nie próbuje. Nauczyciele i psychologowie twierdzą, że dzieci coraz wcześniej tracą zainteresowanie nauką. Każde dziecko ma potrzebę rozwoju. Wszystkie dzieci są dociekliwe, ale my jesteśmy dorośli i raczej nie zachęcamy ich do ciekawości i niezależności. A zainteresowanie nauką jest bezpośrednio powiązane ze stopniem, w jakim uczeń czuje się odpowiedzialny za siebie. Rodzice bardzo starają się narzucić dziecku swoją wizję i obsadzić go różnymi sekcjami i klubami sportowymi, czasem nie pytając go o zdanie. A to powoduje, że uczeń traci zainteresowanie tym, co się dzieje. Ważne jest, aby harmonijnie połączyć wizję rodziców dotyczącą tego, co najlepsze, z życzeniami dziecka. Staraj się dać dziecku możliwość wyboru, dając mu tym samym możliwość wzięcia odpowiedzialności za swój wybór. Dzieci idą do pierwszej klasy z oczekiwaniem nowych, ciekawych wydarzeń. Bezpieczeństwo i ciekawość to główne motto tego okresu. Ważne jest, aby stworzyć bezpieczną przestrzeń dla dziecka. Rodzice rzadko rozmawiają z dziećmi o tym, jak działa szkoła, jak zachowywać się w obecności nauczyciela, czy mogą w czasie zajęć pójść do toalety lub porozmawiać z kolegą, jeśli się nudzą. Staraj się pokazać dziecku wcześniej. gdzie będzie się uczył, baw się z nim w „szkołę”. Trudno się też uczyć, gdy rodzice nieustannie krytykują szkołę, gdy sami nie lubią nauczyciela. Stan dziecka zależy od reakcji rodziców – czy jest w niebezpieczeństwie, czy nie. Pomaganie młodszym dzieciom w wieku szkolnym oznacza odpowiadanie na prośby dziecka, utrzymywanie jego zainteresowań, omawianie z nim wydarzeń, które miały miejsce w szkole, pomaganie mu. Być zaangażowanym w życie swojego syna czy córki, być prawdziwym dorosłym! Dziecko nas potrzebuje, ale jednocześnie musi być od nas niezależne. Już w pierwszej klasie zaczyna na poważnie uczyć się samodzielności. Nudno jest uczyć się liter i pisać wiele rzędów patyków i zawijasów, uczyć się zasad, wierszy. Zainteresowanie nauką i potrzeba uczenia się stopniowo zanikają. A jednak, przyznajmy, szkolna rutyna jest naprawdę nudna. Prawdziwe zainteresowanie zawsze wiąże się z żywymi wrażeniami. Oglądaj z dzieckiem ciekawe filmy, czytaj z nim książki, wspólnie dyskutujcie, chodźcie z nim na spacery do lasu, jeździjcie razem na przejażdżki. Każdy chce odnieść sukces. Jednak powtarzające się niepowodzenia budzą poczucie bezradności, a dzieci zaczynają tracić wiarę w siebie. Ważne jest, aby w tych przedmiotach, którymi dziecko wykazuje niewielkie zainteresowanie, rodzice często przypominali mu o jego sukcesach i częściej go chwalili. Dzieci naprawdę nie lubią krytyki. Forma, w jakiej udzielamy nagany dzieciom, jest bardzo ważna. Wygłaszając uwagi, nie porównuj swojego dziecka z innymi dziećmi, pamiętaj, aby po tym pochwalić. Ważne jest, aby każdy chłopiec i dziewczynka doświadczyli poczucia zwycięstwa – w szkole, kreatywności, sporcie. Zauważaj nawet najmniejsze osiągnięcia! W szkole podstawowej musisz stale „ładować” swoje dziecko pozytywnymi emocjami! Gwałtowny rozwój i burze hormonalne zmieniają postrzeganie siebie i relacji z innymi. A pasja do nowych nowoczesnych technologii, nowych form komunikacji i wypoczynku staje się kolejną przyczyną konfliktów z rodzicami. Rodzice zaczynają obsadzać swoje dzieci korepetytorami i to jest cudowne. Bardzo ważne jest, aby uzgodnić z nastolatkiem, co dodatkowo chce robić, zapytać, czy nauczyciel go lubi, czy lekcje są ciekawe? Bardzo trudno jest skoncentrować się na lekcjach, gdy w tym okresie najważniejsze stają się „relacje”. W tym czasie dzieci zaczynają nieco oddzielać się od rodziców, a relacje z rówieśnikami stają się ważniejsze niż wszystko inne. Rodzice nie powinni się obrażać ani robić wyrzutów. Wręcz przeciwnie, rozmawiaj, słuchaj, pamiętaj o swoich problemach w tym wieku, dziel się z dzieckiem. A wtedy związek pozostanie ciepły. Pomimo wszystko.