Wiek trzech lat to początek kształtowania się postawy dziecka wobec samego siebie. Zaczyna porównywać się z innymi i próbuje określić, gdzie jest na tym świecie. W tym czasie dzieci kształtują swoje własne opinie, a dorośli wokół nich muszą wziąć to pod uwagę. Nie zapominaj, że aby Twoje dziecko mogło się realizować, potrzebuje wolności i trzy lata to dobry wiek, aby to osiągnąć. Nie oznacza to jednak, że masz „pozostawić” dziecko samotnie radzące sobie z sytuacjami. Oczywiście nie! Ubezpieczaj go, ale nie spiesz się z podejmowaniem działań i decyzji za niego. Pozwól dzieciom zrobić wszystko, co potrafią same, a tam, gdzie nie mają doświadczenia, pomóż. W tym wieku dzieci mogą już pracować samodzielnie przez 8-10 minut; jeśli pracujesz z dziećmi, zmień aktywność, a wtedy dzieci nie stracą zainteresowania zajęciami w rozwoju dzieci w wieku 3 lat rola przypisana jest bliskim. Pamiętaj, że jeśli dzieci nie będą rozwinięte, wynik nie będzie taki, jakiego chcesz. Im więcej z nimi rozmawiasz, mówisz, pokazujesz, tym bardziej będą wykształceni i erudycyjni. Ponieważ wiele rzeczy jest dla dzieci niejasnych, w tym wieku zadają wiele pytań. Spróbuj znaleźć czas i odpowiedzieć na wszystko. Dzięki swoim odpowiedziom dajesz dziecku obraz świata. Trzyletnie dziecko nie ma doświadczenia, ale ma duże zainteresowania, więc pyta. Pomóż mu zdobyć bazę wiedzy, która pozostanie z nim przez całe życie. Jeśli to możliwe, utrwal zdobytą wiedzę w praktyce, wtedy Twoje dzieci będą rozwinięte i celowe. Dzieci rosną bardzo szybko, nie przegap momentu rozwoju, ponieważ Twoje dziecko już nigdy nie będzie miało trzech lat. Konflikty między dziećmi a rodzicami zaczynają się niemal od tego wieku. Wielu rodziców traktuje swoje dzieci w ten sam sposób, chcąc, aby były małe i zależne od dorosłych. Dzieje się tak, ponieważ wiele matek i ojców nie jest gotowych na zmiany w swoim dziecku. Należy pamiętać, że zmiany będą zachodzić na każdym etapie dorastania Twojego dziecka i trzeba się na to przygotować. Najważniejsze jest, aby nauczyć się być starszymi przyjaciółmi swoich dzieci, rozumieć je i kochać. I wtedy będą wiedzieć, że niezależnie od tego, co wydarzy się w ich życiu, dom jest ich twierdzą, gdzie są kochani, zawsze zrozumieją, wesprą i pomogą w razie potrzeby.