Psychologiczne aspekty miłości i niechęci do siebie. Spojrzenie z głębokiego „ja”. Kochać siebie oznacza akceptować siebie. Głębokie „ja” nie ma takiego „problemu” jak „niechęć do siebie” – a priori. Głębokie „ja” wie – „jestem”; głębokie „ja” wie „kim jestem, czym jestem, czym jestem”. I akceptuje siebie takim, jaki jest, nie patrząc na innych. Głębokie „ja” nie porównuje się z innymi – „Czy jestem od nich lepszy, czy gorszy od nich?” W strukturze głębokiego „ja” nie ma takiej „cegiełki”. Jeśli głębokie „ja” chce się rozwijać, rozwija się. Jeśli głębokie „ja” jest zadowolone z tego, czym jest i jaką niszę zajmuje, po prostu to akceptuje, po prostu pozostaje na poziomie, na którym chce być. „Nielubienie siebie” jest nieodłączną częścią ukształtowanej osobowości psychologicznej i nie jest nieodłączną częścią głębokiego „ja”. Przede wszystkim miłość własna to bezwarunkowa akceptacja siebie (bez żadnych warunków i zastrzeżeń, żądań, ultimatum). Jeśli „nie potrafisz” siebie pokochać, zadaj sobie pytanie, czego w sobie nie akceptujesz, z czym się nie zgadzasz, czego w sobie nie lubisz, dlaczego „nie kochasz” siebie Jak? pojawia się „niechęć do siebie”? - Małe dziecko, nastolatek, który w swoim wieku nie otrzymał wystarczającej ilości miłości, błędnie bierze ten brak miłości za coś oczywistego. W rezultacie zaczyna myśleć, że brak miłości do siebie „jest taki, jaki jest”, ponieważ tak zrobili rodzice, chłopak/dziewczyna, społeczeństwo i tak dalej. „Niechęć do siebie” to po prostu program w ludzkiej psychice, ustalony w pewnym momencie jego życia. I taki program działa do czasu, aż jednostka uświadomi sobie, że „niechęć do siebie” to tylko program narzucony przez świat zewnętrzny. I ten program – z jego prawdziwą strukturą, z jego głębokim „ja” – nie ma z tym nic wspólnego. Jak ponownie „włączyć” miłość własną? - Zaakceptuj siebie. Kochaj siebie po prostu dlatego, że istniejesz. Pokochaj siebie już za to, kim jesteś. Świadomość miłości własnej jest manifestacją/oznaczeniem siebie w tym świecie. Być sobą oznacza zaakceptować swój pierwotny komponent, zaakceptować wszystkie swoje zdolności i niemożności, swoją wiedzę i ignorancję. Jak dowiedzieć się, którym jesteś? - Posłuchaj siebie. Spójrz na siebie głęboko w siebie - nie z pozycji surowo karzącego nauczyciela, ale z pozycji kochającego i bardzo mądrego mentora, który uczy nie poprzez potępianie, ale poprzez wyjaśnianie „niewłaściwego postępowania” i „niewłaściwych” wyborów. Spójrz na siebie oczami przenikliwego mentora, który z góry wie, gdzie jesteś i jak „popełnisz błędy” na swojej drodze. Nie ma żadnych błędów. Mam doświadczenie. A wybór zależy od tego, jak będzie to doświadczenie – słodkie czy gorzkie, łatwe czy trudne, radosne czy pełne łez. Aby poznać siebie, pokochaj siebie jak swoje dziecko. Tak jak Twoje dziecko jest Twoim dziełem i owocem Twojej kreatywności, tak rozpoznanie siebie jako siebie jest Twoją pracą twórczą. Twoja wiedza o sobie jest owocem twojej pracy. Ty sam, kim naprawdę jesteś, jesteś owocem swojego własnego stworzenia. W tym sensie jesteś współtwórcą siebie. Autorka: Gella Yaroslava Aleksandrowna