Czy lubisz grać w gry? Komputer, komputer stacjonarny czy manipulator?) Tak, oczywiście, nie grasz w te brudne manipulacje, jak mógłbym sobie w ogóle wyobrazić coś takiego, przepraszam). A teraz prawidłowa odpowiedź jest taka, że ​​grasz w gry, w ten czy inny sposób , jak wszyscy ludzie (nie tylko w grach stacjonarnych i komputerowych) i jest to normalne! Pytanie tylko dotyczy stopnia świadomości gry. Jeśli w tej chwili zrozumiesz, co się dzieje i zostaniesz wciągnięty w grę, możesz kontrolować proces i po prostu wyjść. A zupełnie inna sprawa, gdy gra nie jest w zasadzie realizowana, nie jest kontrolowana i jest postrzegana przez człowieka jako życiowe credo! Jaki jest wzór dramatycznego trójkąta Karpmana, który w latach 70. ubiegłego wieku stworzył? relacji międzyludzkich (na podstawie prac Erica Berne’a), która mówi, że wszyscy ludzie przez większość czasu znajdują się w nieświadomej interakcji, innymi słowy w grze, w której każdy odgrywa jedną z trzech ról: Ofiary, Prześladowcy lub Wybawiciela. Co to jest Role? Warto od razu zaznaczyć, że wszystkie te role nie są świadomym wyborem człowieka! To podświadoma postawa, która modeluje sposób myślenia, postrzegania i reagowania człowieka na to, co dzieje się w jego życiu. Zacznijmy od roli Ofiary, przy okazji mam na ten temat osobny artykuł – „Jak zdobyć. z pozycji Ofiary.” Ofiara – ta osoba ciągle czuje się gorsza od kogoś innego. Cały świat jest dla niego niebezpieczny i w każdej chwili może zostać zaatakowany (niekoniecznie fizycznie). Aby uniknąć ataku, musisz być cierpiącym, wygodnym i niezawodnym, a wtedy nie zaatakują, ale nawet będą tego żałować, a być może będą cię chronić i wspierać. Czyli dadzą jakiś namiastkę miłości Ofiara wypiera się odpowiedzialności za swoje życie, zawsze ma kogoś, kogo można winić za swoje cierpienie i tym kimś, jak już się domyślacie, jest Prześladowca (więcej o nim nieco później). ). Formacja ofiary W dzieciństwie takie dziecko było kochane i zauważane tylko wtedy, gdy było to wygodne i przydatne. Oznacza to, że nie należy się kłócić ani wyrażać swoich pragnień. Pragnienia i wola innych ludzi są zawsze ważniejsze. Takiemu dziecku powiedziano – Podziel się swoimi zabawkami z towarzyszami z piaskownicy (na zamówienie)! Nawet jeśli dziecko nie chciało, to i tak go zmusili. Jaka jest wtórna (ukryta/podświadoma) korzyść Ofiary. Ofiara cierpi, aby odnaleźć Wybawiciela i przekazać mu odpowiedzialność za swoje życie, bo uważa sam nie jest wystarczająco silny/dorosły/odważny i ciągle myśli, że nie dorasta, popadając w poczucie wstydu i winy za taki stan rzeczy. W zasadzie taką postawę można nazwać dziecinną i wszystko rozstrzyga się za dziecko przez rodziców lub inne odpowiedzialne za niego osoby (w naszym przypadku - Wybawiciela - zawsze czeka na atak, świat też jest dla niego niebezpieczny, naturalnie się boi, ze strachu zaczyna się irytować i agresywnie). wobec innych. Jest jednym z tych, którzy atakują pierwsi ze strachu, że tak powiem, przejmują prowadzenie. Co więcej, Prześladowca niekoniecznie musi mieć charakter gangsterski, wręcz przeciwnie, może być osobą nadmiernie moralną, która wytyka każdemu jego wady i błędy, atakując go tym samym. Formacja Prześladowcy, z którego „wyrasta” Prześladowca ta sama pozycja ofiary (świat jest niebezpieczny), nie ma też bezwarunkowej akceptacji i miłości ze strony rodziców, ale reakcją Ofiary jest zamrożenie i rezygnacja, a reakcją Prześladowcy jest atak w jakiś sposób, niekoniecznie fizyczny. Co więcej, nie było żadnego zagrożenia. I tak dalej w kręgu, aż role się zmienią. Jak rozumiesz, role w trójkącie mogą się szybko zmieniać. Jaka jest wtórna (ukryta/podświadoma) korzyść Prześladowcy? Korzyścią w tym przypadku jest to, że osoba pełniąca tę rolę otrzymuje uwagę, a nawet uznanie swojej słuszności, a nawet dominacji z negatywną konotacją. Negatywna uwaga jest także uwagą. Prześladowca swoim zachowaniem zwiększa poczucie własnej wartości i uznania, czyli podnosi poczucie własnej wartości. Ratujący to osoba, która zawsze chce wyrządzić każdemu „nieodwracalną krzywdę”.