Metoda terapii piaskiem sprawdziła się w pracy z objawami i psychosomatyką klienta. Objawy oraz całe zespoły uczuć i doznań cielesnych mogą objawiać się w formie fizycznej lub ból emocjonalny i (lub) silne podłoże emocjonalne. Objawy mogą pojawić się u klienta zupełnie nagle, jak to się mówi, „niespodziewanie”. Czynnik, który je wywołuje – myśl lub wydarzenie – nie zawsze jest zauważany. Na przykład pojawia się niepokój, następnie coraz częściej pojawia się uczucie gorąca w ciele i drżenie rąk, jak w przypadku, o którym chcę porozmawiać – stara nastolatka podczas konsultacji opowiada mi o objawach, które ostatnio u niej występują. Nazwijmy dziewczynkę Lena (imię, niektóre dane i okoliczności uległy zmianie). Lena opisuje ten objaw jako niepokój, gorączkę i drżenie ciała. Odczuwa te objawy jako panikę. Proszę dziewczynkę, aby z zestawu zabawek wybrała figurkę siebie i figurkę objawu „paniki”. Lena wybiera siebie jako żółwia, a objaw jako skorpiona. Umieściłem te figurki obok siebie na piaszczystym polu. Objaw znajduje się na granicy pól „prąd - tata”. Żółw, jak tylko może, zakrywa się skorupą z objawem. Poprosiłem o wybranie postaci rodzicielskich. Nastolatek wybiera parę tygrysów na swoją mamę i tatę. Tata jest trochę większy, mama trochę mniejsza. Semantyka postaci rodzicielskich jest wybierana przez klienta nieświadomie, właśnie w kontekście prośby, czyli zgodnie z ich związkiem z objawem. Tygrysy wyglądają dość agresywnie. Figurka żółwia czołga się do matki (widać to na zdjęciu). Objaw pozostaje obok ojca klienta. Proszę postawić dziadków na mamę i tatę. Klientka stawia swoich rodziców (psa i małego smoka) za mamą, a swoich rodziców (mały smok i piesek) za tatą. Objaw ten zwraca uwagę dziadków ze strony ojca. Kolorystyka „paniki” ma więcej wspólnego z ich postaciami. Reszta postaci wygląda dość jasno. Zaczynam wyjaśniać historie rodzinne. Ojciec klienta jest w bardzo trudnej relacji z ojcem (dziadek Leny). Nie komunikują się. Dziadek to szary pies na polu. Mama też mimowolnie angażuje się w ten związek. Dlatego dziecko wybrało tak agresywne postacie rodziców. Objawy „paniki” (przejawy niepokoju, uczucie „ciepła i drżenia”) najprawdopodobniej dotyczą odrzuconego przez rodziców klienta dziadka. Być może także ojca (objaw obok). Ale nie Lenie. Dzieci nieświadomie przejmują objawy z systemu rodzinnego, aby nieświadomie zamanifestować nierozwiązane problemy. Dzieci są posłańcami tego, co nie jest ustalone w rodzinie rodzicielskiej. Istnieje jeszcze inny, nie zawsze oczywisty powód, dla którego dzieci to robią. Jest to chęć zdobycia uwagi rodzica, która może być skierowana nie na dziecko, ale na rodzica. W tym przypadku istnieje chęć dziewczyny, aby zwrócić na siebie uwagę taty. Ojciec kieruje swoją uwagę, choć negatywną, na ojca (poprzez objaw). Już na początku pracy postać córki stała w strefie uwagi taty, obok objawu. W ten sposób objawiała się chęć dziecka do zdobycia uwagi ojca. Oddaliśmy uczucie niepokoju i doznań cielesnych ojcu Leny i dziadkowi. Mogę powiedzieć, że na kolejnym spotkaniu klientka powiedziała, że ​​przestała odczuwać objawy panika. Objaw do niej nie wrócił. Twoja psycholog rodzinna Tsyganova Irina