Od autora: Przebaczenie potrzebne jest przede wszystkim przebaczającemu, uwalnia od tego, co zżera cię żywcem, co zabija twoją radość i możliwości kochać w pełni i otwarcie. William Paul Young „Chata” Historia pewnego anioła Pewnego dnia pewien anioł Dimite przyszedł do Boga z pragnieniem zstąpienia na ziemię i urzeczywistnienia pewnego aspektu boskiej zasady w ludzkim ciele. Jego wybór padł na „Przebaczenie”. I wtedy pojawił się poważny problem, bo wszystko, co Bóg stworzył, było piękne i doskonałe i nie było nikogo, kto potrzebowałby przebaczenia. Anioł był zdenerwowany: „Komu mam przebaczyć, skoro wszyscy są dobrzy?” Nagle pojawił się jego przyjaciel, anioł Amikum i zasugerował: „Jeśli chcesz, razem przyjdziemy na ziemię, a wtedy będziesz mógł mi przebaczyć”. czy mogę ci wybaczyć? – Dimite był zaskoczony. „Nie martw się, wymyślę coś paskudnego i podłego” – odpowiedział anioł Amikum. „Dlaczego ty, tak pełen Światła, chcesz zniżyć się do prymitywnego zła i obrzydliwości?” – Angel Dimite nie rozumiał „Z prawdziwej miłości do ciebie, Dimite”. Kocham Cię i wiem, że chcesz wiedzieć, czym jest przebaczenie. Jeśli nie będzie zimna, nie zaznasz ciepła, jeśli nie będzie smutku, nie zrozumiesz, czym jest radość, gdy nie ma „zła”, nie uświadomisz sobie „dobra”… Ktoś musi „upaść”, aby możesz urzeczywistnić siebie jako przebaczającą istotę. Zawsze sobie pomagaliśmy i ty kiedyś pomogłeś mi, choć może tego nie pamiętasz – odpowiedziała Amikum. - Ale mam do Ciebie jedną prośbę - spełnię Twoje życzenie! – zapewnił Dimite „W chwili, gdy wyrządzam ci krzywdę, sprawiam ból i cierpienie, kiedy popadam w najohydniejszą niegodziwość, nie zapominaj, kim naprawdę jestem” – poprosił Angel Amikum „Nigdy nie zapomnę!” - ten, który chciał przebaczyć, obiecał Dimite - Zawsze będziesz w moich oczach tak idealny i pełen Światła, jak jesteś teraz! Przebaczenie nie oznacza... Bardzo trudno jest ludziom przebaczać, jeśli mają błędne zrozumienie ogólnie „przebaczenie”. Wiele osób bardzo często nie rozumie, czym jest przebaczenie, a czym nie. Niewłaściwie rozumiane „przebaczenie” może spowodować dalszą traumę i dyskomfort u osoby pragnącej przebaczyć. Przebaczenie nie oznacza zapomnienia. Wręcz przeciwnie, człowiek niczego nie zapomina. Wszystkie zdarzenia w naszym życiu, w tym doznane krzywdy, są cennymi doświadczeniami życiowymi. Wyrządzone krzywdy uczą nas rozumieć świat, innych ludzi i siebie. Uczą nas, jakich sytuacji powinniśmy unikać, na co zwrócić szczególną uwagę, aby uchronić się przed kolejną kontuzją. Dlatego nie należy o niczym zapominać. „Nie zapomnij” oznacza pamiętanie o przebytej traumie, a samo wspomnienie pomoże złagodzić ból związany z traumatycznymi doświadczeniami. Przebaczenie nie oznacza zrozumienia, co kierowało sprawcą, może zaspokoić interesy skrzywdzonej osoby i być najcenniejszą nauką na przyszłość. Czasami zrozumienie może ułatwić komuś przebaczenie, ale też je skomplikować. Czasem ludzie kierują się negatywnymi motywami i mogą zrobić coś złego, co jest zupełnie bezcelowe. Świadomość faktu, na podstawie której sprawca powoduje ból i traumę nie ułatwiać przebaczenia. Zrozumienie i przebaczenie to dwie różne rzeczy, których nie należy wykonywać w parach. Nie powinieneś starać się zrozumieć innych ludzi, ich zawiłych motywów zachowania, na podstawie których ktoś cię obraził. Przebaczyć nie znaczy usprawiedliwić. Niektórzy ludzie, rozumiejąc motywy sprawcy, próbują go usprawiedliwić, szukając okoliczności łagodzących („On też często był poniżany, więc mi to zrobił”). Każdy człowiek ma wolną wolę i nikt go nie zmusza do obrażania i poniżania innych. Przebaczenie nie wymaga usprawiedliwienia i zdjęcia z kogoś osobistej odpowiedzialności za jego czyny (złe uczynki). Przebaczenie nie oznacza udawania, że ​​nic się nie wydarzyło. Przebaczenie nie polega na umniejszaniu znaczenia krzywdy i jej minimalizowaniu, czy w ogóle na stwarzaniu wrażenia, że ​​nic się nie wydarzyło. Osoba obrażona ma prawo do bólu, rozczarowania i urazy. Chodzi o to, żeby się nie zatopić=363