Pewnego dnia dwójka ludzi znalazła się w nieznanym kraju przed wysoką górą. Musieli ją przekroczyć, ale zdali sobie sprawę, że potrzebują przewodnika. Przyszedł przewodnik i przed wyruszeniem w podróż powiedział im: „Przede wszystkim musimy zgodzić się z wami co do wzajemnego szacunku: ja szanuję was i waszą drogę, a wy szanujcie mnie i moje doświadczenie, którym kieruję ludźmi od wielu lat lat, ale za każdym razem wspinamy się na inne góry. Wiem, jak chodzić po górach, ale tę górę widzę po raz pierwszy. Dlatego nie trać czujności, bądź tak uważny jak ja. Mogę tylko iść obok ciebie, ale nie mogę poruszać nogami dla ciebie. Jeśli nie chcesz podążać zaproponowaną przeze mnie ścieżką, to będzie Twój wybór. W górach jest zimno, więc nie będę opóźniał naszej podróży, jestem z Tobą chwilowo. Opuszczę Cię, gdy tylko zrozumiem, że możesz już samodzielnie iść do celu, który sobie wyznaczyłeś. I jeszcze jedno. Nikomu nie powiem, że z tobą zdobyłem tę górę.” I wyruszyli. Nie było łatwo, była rozpacz i nowa nadzieja. I niedługo od góry przewodnik opuścił podróżnych. Przybyli i zobaczyli wschodzące słońce. Po drugiej stronie góry był kwitnący ogród. To dzieło psychologa z klientami.