Wróćmy do naszej Viki i pytania, jak może wydostać się z tej strefy zaznajomienia. W końcu naprawdę tego od siebie oczekuje, a nawet obwinia się za to, że tak długo tam tkwi. Przede wszystkim ważne jest, aby zaakceptować fakt, że wymaga to siły. Że nie da się zmusić się do zmiany życia siłą woli. No cóż, jest to oczywiście możliwe, ale to będzie jak bieganie ze złamaną nogą: wydajesz się, że się poruszasz, ale niszczysz siebie, boli bardziej, nie trwa to długo, a potem jeszcze więcej konsekwencji. Dlatego Vika musi założyć skarpetki i sweter, zrobić sobie gorącą herbatę, zażyć lekarstwa i wcześniej iść spać. To minimum, które może teraz zrobić, aby o siebie zadbać, bo to właśnie zadbanie o swoją kondycję fizyczną rozpoczyna proces zmiany jej życia. Co jeszcze Vika może dla siebie zrobić? Co ona może teraz zrobić? Na przykład zamów grzejnik, który przestanie cierpieć z powodu zimna i stworzy dla siebie komfortowe warunki. A także zamawiajcie owoce, warzywa i ogólnie zdrową żywność, która pomoże organizmowi poradzić sobie z chorobą i doda sił. Weźcie zwolnienie lekarskie lub urlop z pracy, bo to konieczne, aby wyzdrowieć, a także dać sobie prawo do zadbania o siebie i odpoczywaj, kiedy jest to konieczne. Postaw się teraz na pierwszym miejscu i do cholery z monologami krytyków w duchu: „Nie jest ci tak źle, mogłeś popracować!” „No, kiedy się zmęczyłeś, że tak naprawdę nic nie robisz!” „No jasne, jedź na wakacje, marnuj dużo czasu, jak na swój wiek nic nie osiągnąłeś.” „Nie możesz wyjechać, wszystkich zawiedziesz, bez tego nie poradzą sobie Ty!" „Co powiedzą moi koledzy? Że jestem leniwy, że mogłem być cierpliwy? Przecież wszyscy tak pracują!” To podstępne pułapki, które wciągają z powrotem w strefę znajomości, straszą, obwiniają, a nawet czasami cię poniżają. Zauważ ich i mentalnie powiedz im, żeby cię pieprzyli! Bo z krytykiem to jedyna droga, twarda i bezkompromisowa. Odbierz mu kierownicę i kieruj się tam, gdzie naprawdę chcesz i potrzebujesz teraz. Kwestionuj jego słowa, wymyśl kontrargumenty: „Tak, mógłbym, ale wtedy poczuję się jeszcze gorzej i w ogóle nie będę produktywny. Wolę wyzdrowieć i pracować ze świeżą głową, żeby nie dać rady błędy.” „Oprócz choroby, jestem zmęczona wieloma myślami, które sprawiają, że czuję się winna tego, co się dzieje. Nie mogę normalnie pracować i nie mogę odpocząć abym mógł później dobrze pracować.” „Teraz ważniejsze jest wyjście ze stanu kryzysowego, a potem praca nad własną świadomością Wiek nie jest ważny, ważne jest moje wewnętrzne poczucie „Czy naprawdę myślę, że wszyscy dorośli wokół jestem tak bezradny, że nie mogą beze mnie wykonywać swojej pracy?” „To, że moi koledzy nie pozwalają sobie na odpoczynek i zadbanie o siebie, nie oznacza, że ​​ja powinienem zrobić to samo, widzę, jacy są zmęczeni i wypaleni, Nie chcę być w tym samym stanie.” Jakie inne myśli przychodzą Ci do głowy, gdy musisz coś zrobić, ale wszystko w środku się przed tym opiera? Co na to twój krytyk? Konsultuję online na całym świecie. Zasoby komunikacyjne https://one.link/ampsy