Od autora: Nowy numer listy mailingowej poświęconej wystąpieniom publicznym. Czytamy, dyskutujemy, komentujemy. Witajcie, Kochani, zaczyna się lato i podejrzewam, że w Waszych głowach pojawia się coraz więcej myśli o zbliżających się wakacjach, a w Waszych planach jest coraz mniej miejsca na ćwiczenie technik oratorskich. Mam jednak szczerą nadzieję, że wypróbowaliście już materiały z poprzedniego numeru i przygotowując się do wystąpień, poświęcacie odpowiednią ilość czasu na badanie zainteresowań swoich słuchaczy – wszak niewiele rzeczy cieszy bardziej niż rozmowa o nim i jego pragnieniach Dziś zapraszam do zapoznania się z kolejną świetną techniką, która pomaga „włączyć” zainteresowanie publiczności i przykuć jej uwagę dosłownie od pierwszych minut naszego występu. Wielu z nas pada ofiarą tej techniki kilka razy dziennie – wystarczy włączyć telewizor lub radio. Prezenterzy przed przerwaniem programu na reklamy od niechcenia wspominają, jakie oszałamiająco ciekawe rzeczy będą w programie po przerwie na reklamy - a widz, dokuczony aluzją, czeka i nie przełącza na inny kanał. W kinie jeszcze przed rozpoczęciem filmu oglądamy ekscytujące filmiki o nowych filmach, które wkrótce ukażą się na ekranach – i już nie możemy się doczekać, żeby zobaczyć je jak najszybciej. W reklamie technika ta nazywa się pięknym angielskim słowem TEASER (od drażnić - drażnić). W oratorium używa się go, może nie tak aktywnie, ale od bardzo, bardzo dawna - prawdopodobnie od czasów starożytnych, nawiasem mówiąc, w oratorium istnieje również rosyjska wersja tego terminu - w retoryce (jak w reklamie). ), zwiastun ma za zadanie „zahaczyć” widza, przyciągnąć jego uwagę, zainteresować go treścią wypowiedzi. Dobry wstęp motywuje słuchaczy do uważnego słuchania, lepiej niż jakiekolwiek apele. Poza tym pomaga mówcy nawiązać kontakt z publicznością, zdobyć jej sympatię, podburza emocjonalnie, „rozgrzewa” publiczność, co można wykorzystać w zasadzie jako zwiastun mówca (oczywiście w ramach obowiązującego prawodawstwa i standardów moralnych). Istnieją dwa rodzaje „teaserów”: 1. Zapowiedzi słowne częściej stosuje się na początku przemówienia; można je nazwać wstępami w najczystszej formie. Mówca łamie utarty scenariusz, zaczyna mówić coś pozornie nie na temat (czasami nawet bez powitania i innych przyzwoitości!) - i to „przykuwa” uwagę publiczności. A potem (płynnie lub nie) „prowadzi” do głównego tematu - a publiczność rozumie, że wszystko, jak się okazuje, zostało powiedziane na temat i na temat)). Małe historie, ciekawe fakty, jasne cytaty, nieoczekiwane pytania , anegdoty - eksperci liczą kilkadziesiąt opcji otworów, zaglądają do książek. Amerykanie, znani fani podpowiedzi akronimów, sugerują, że aby lepiej zapamiętać główny zestaw początków, „rozłóż na litery” samo słowo „TEASE”: T - Referencje - rekomendacja znanej osoby, cytat, link do autorytet E - Dowód - dowód, dowód. Podaj miarodajne potwierdzenie swoich przyszłych tez. A - Anegdota - anegdota, opowiadanie, anegdota, którą można następnie korzystnie powiązać z tematem. S - Stwierdzenie - stwierdzenie, stwierdzenie - ponownie w odniesieniu do tematu - Przykład - przykład związany z tematem Przy wszystkich zaletach amerykańskiego akronimu, rosyjskojęzyczni nowicjusze prawdopodobnie bardziej skorzystają z mojej wersji podpowiedzi do szyfrowania - opartej na pierwszych literach słowa POCZĄTEK: Z - Zagadka. Zadaj widzowi zagadkę, pytanie, intrygę. Odpowiedź można obiecać podczas przemówienia, niech uważnie słuchają)). Przyjaciele, kto wie, co łączy Samuela Clemensa, Williama Sidneya Portera i Charlesa Lutwidge'a Dodgsona? Czy myślisz, że ci ludzie są ci obcy? Cóż, myślę, że podczas naszej rozmowy zmienisz zdanie...A - Anegdota. Zabawna czy historyczna, zabawna historia, coś zabawnego Kanarek w klatce został zapytany: „Dlaczego nie śpiewasz?”. Kanarek odpowiedział: „Kiedy byłem wolny, zaśpiewałem i trafiłem do klatki! Jestem teraz mądrzejszy.” Aby nie latać z powodu/