Szereg badań wykazało, że różne grupy zawodowe charakteryzują się różnym poziomem stresu. Cooper zaproponował na przykład specjalny ranking poziomu stresu zawodowego. Oceniając w skali od zera do dziesięciu, oceniał różne rodzaje zajęć tymczasowych i pracę stałą. Przykładowo poziom stresu pracownika kopalni oceniono na 8,3 pkt, a bibliotekarza na 2,0 pkt. Menedżerowie, przedstawiciele handlowi, dziennikarze i piłkarze oceniani są na 5,8 punktu. Architekci, manicurzyści, optycy, ekonomiści, statystycy – 4 punkty. Przyczynami stresu zawodowego mogą być różne czynniki. Psychologowie wymieniają wśród nich: - ogólne problemy organizacyjne (słaba komunikacja wewnętrzna, brak jasnych zadań lub nieprawidłowy podział obowiązków); - reorganizacja i związana z nią niepewność; - nadmierny wysiłek, stresujący tryb pracy; - zbyt szybka kariera; rozwój lub brak rozwoju kariery; - niski poziom wynagrodzeń; - autorytarny styl przywództwa; - konflikty z kierownictwem lub pracownikami; - podejmowanie odpowiedzialnych decyzji; - niewystarczające kompetencje zawodowe; - zmiana miejsca pracy; motywacji Bardzo często główną przyczyną stresu zawodowego jest czynnik organizacyjny. Jednak zaburzenia stresowe związane są także z bodźcami zewnętrznymi, do których zaliczają się: - hałas, - małe pomieszczenia, - niewystarczająca wentylacja, - niewystarczająca temperatura, - niewystarczająca ilość zasobów materialnych i informacyjnych wyraża się w: - patologiach układu krążenia, - patologiach układu mięśniowo-szkieletowego, - depresji, asteniu, - urazach i wypadkach przy pracy, - samobójstwach, - nowotworach, - obniżonej wydajności techniki. Najszybsze i najwyższej jakości rezultaty można osiągnąć za pomocą hipnoterapii: można nie tylko usunąć skutki stresu, ale także zmienić reakcję na niego tak, aby nie powodował już choroby, a reakcja na niego mieściła się w ramach normalnej adaptacji.