Jeśli kobieta znajduje się w statusie „samotnej matki”, najczęściej ma ku temu poważny powód, niezależnie od tego, czy jest to jej osobisty wybór, aby mieć dziecko tylko dla siebie , albo zerwała z ojcem dziecka, które nie chciało brać udziału w jego losach. Możemy jednak z całą pewnością powiedzieć, że jest mało prawdopodobne, aby kobieta dobrowolnie zgodziła się na samotne wychowywanie dziecka, gdyby w jej życiu istniały inne, bardziej opłacalne i akceptowalne opcje. Wiele kobiet po podjęciu takiej decyzji po latach mówi: „Wiedziałam, że to będzie trudne… ale nigdy nie myślałam, że będzie aż tak trudne!” Niestety, to prawda. Nie jest łatwo być po prostu dobrą matką dla swojego dziecka, zapewniać mu na co dzień odpowiednią uwagę i opiekę (zarówno moralną, jak i finansową), ale bycie dobrą samotną mamą jest podwójnie trudne. Jednak jest to możliwe. Ale najpierw spróbujmy dowiedzieć się, na co należy zwrócić szczególną uwagę, samotnie wychowując dziecko. Niestety, dzieci, które od najmłodszych lat mieszkały tylko z mamą, są najczęściej mniej pewne siebie niż ich rówieśnicy, którzy wychowywali się w rodzinach pełnych. W końcu miłość rodzicielska dziecka jest podstawą szacunku do samego siebie. I zgodnie z logiką dziecka, jeśli mieszkający gdzieś ojciec nie chce o nim pamiętać i się nim opiekować, oznacza to, że „on mnie nie kocha i najprawdopodobniej był ku temu powód - czyli Sam jestem temu winien.” Chłopcom, którzy dorastali z jedną matką, może być trudniej chronić się i ogólnie osiągać poważne sukcesy w życiu. Po pierwsze, „winą” jest niewystarczająca podświadoma samoocena, po drugie, ostrożna „kobieca wizja” sytuacji, najczęściej przejmowana od matki żyjącej bez męża. Dziewczyna, która dorastała bez udziału ojca, będzie podświadomie starała się szukać go w spotykanych na swojej drodze mężczyznach. Oczywiście jest mało prawdopodobne, że wszyscy będą w stanie zaspokoić jej wygórowane wymagania i oczekiwania, w wyniku czego istnieje „wzajemna odpowiedzialność” za problematyczne budowanie relacji, a być może w przyszłości ten sam smutny los singla matka. Każda kobieta samotnie wychowująca dziecko nie może zapominać, że ono ma ojca. Kim jest i gdzie przebywa – dziecko ma prawo wiedzieć, ponadto wskazane jest, aby o tym wiedziało. W idealnym przypadku lepiej nie ukrywać prawdy przed dzieckiem, ale przedstawić ją ostrożnie i właściwymi słowami, aby nie wywołać u dziecka traumy. Zdanie takie jak: „Tata i ja nie mieszkamy razem” może być odpowiednie, ale to nadal twój tata i bardzo cię kocha”. Jeśli ojciec chce zobaczyć swoje dziecko, nie wtrącaj się w to, nawet jeśli jego wygląd jest dla ciebie nieprzyjemny. Zawsze możesz spróbować ograniczyć komunikację z nim do minimum. Jeśli ojciec nie ma takiego pragnienia, to na pewno nie będzie go miał na siłę; nie ma sensu go zmuszać ani błagać. Dobrze jest, aby każde dziecko było obok spokojnej matki, w której duszy króluje miłość i ciepło. Dlatego jeśli Twoje serce rozdziera ból lub jakiekolwiek negatywne emocje wobec nieudanego ojca dziecka, postaraj się w miarę możliwości odnaleźć i złagodzić w sobie to źródło agresji – zarówno dla dziecka, jak i dla Ciebie. Nie zapominaj, że dzieci są w stanie kochać i akceptować swoich rodziców, bez względu na to, jak bardzo są zbankrutowani i nieodpowiedzialni. I staje się to dla nich bardzo trudne, gdy taty „nie można kochać” tylko dlatego, że mama go nie kocha. Opanuj się i znajdź w sobie siłę, aby poinformować byłego partnera o osiągnięciach i życiu dziecka. Wskazane jest, aby to zrobić nawet w przypadkach, gdy sam ojciec nie pokazuje się w żaden sposób. Jeśli nie da się go odnaleźć lub kategorycznie sprzeciwia się komunikacji i jakimkolwiek wzmiankom o dziecku, nie przeszkadzaj. Mimo to staraj się utrwalić w umyśle dziecka myśl, że ma ojca, to on dał mu życie (a życia jest dużo) i zrobił dla niego tyle, ile mógł, najlepiej jak potrafił. Jeśli mimo różnych trudności konieczne jest wychowanie dziecka całkowicie samotnie, bez pomocy z zewnątrz, matka musi jasno zdać sobie sprawę, że będzie potrzebować imponującego zasobu. Jest to nieodłączne od każdego z nas, naszym zadaniem jest.