Dzieci często wprawiają młodych rodziców w zakłopotanie uporczywym przejawianiem wyobraźni, która nagle skądś się pojawia. Matki i ojcowie dzieci boją się oryginalnych zachowań i na wszelki wypadek, nie wiedząc, jak zareagować, starają się zabronić wszystkiego, co z ich punktu widzenia wykracza poza granice normalności. Dzieci w wieku 2-5 lat bawią się normalnie różne gry fabularne. Zaczynają odgrywać rolę postaci, która pojawiła się w ich polu widzenia i wydawała się interesująca. Jedną z rzeczy, która przeraża rodziców w zachowaniu dziecka, jest przemiana w zwierzę: kota, psa, węża. Tym samym znajoma wyraziła zaniepokojenie faktem, że jej czteroletnia córka udaje „cipka” zarówno w przedszkolu, jak i podczas spaceru po ulicy. Dziecko chodzi na czworakach, miauczy, zaciera ręce i widać zadrapania. Naturalnie dziecko wraca z ulicy z brudnymi kolanami, co również irytuje rodziców opowiadających się za czystością. Aby zaprzestać takich zachowań, rodzice deklarują, że nie potrzebują „cipki”, mają już w domu kotka, potrzebują córeczki, na co dziecko spokojnie odpowiada, mówi: „Wrócimy do domu, a ja być córką. Tak naprawdę dziecko jest już świadome i wyróżnia się z otoczenia jako odrębna osoba, a umiejętność włączenia się w grę przemiany o tym świadczy, jakby mówiła: „Właściwie jestem osobą adekwatną”. , Jestem twoją córką, ale teraz będę odgrywać rolę kota i nie masz się o co martwić!” Należy zauważyć, że w tym sensie dzieci są znacznie bardziej adekwatne niż dorośli, którzy często nie mogą odciąć się od tej czy innej roli, wracając do domu, odgrywają podwójną rolę: mąż-aktor, żona-szef, mąż-psychiatra. Co kryje się za identyfikacją dziecka z jakimś charakterem? Jaki wpływ ma taka przemiana na rozwój osobowości dziecka? 1. Dziecko początkowo charakteryzuje się kreatywnością i wyobraźnią, dzięki czemu poznaje świat i bawi się, jakby „sondując” różne sytuacje życiowe. Jeśli spontaniczność właściwa dzieciom nie jest ograniczona ciągłymi surowymi zakazami, skłonności twórcze aktywnie się rozwijają, a w przyszłości pomagają rozwiązywać złożone problemy przy użyciu niekonwencjonalnych podejść i rozwiązań. Wiele znanych osób w dzieciństwie było w dużej mierze pozostawionych samym sobie, bez żadnych ingerencji ich twórczy rozwój. Na przykład słynny Rabindranath Tagore, laureat literackiej Nagrody Nobla w 1913 r., napisał 50 zbiorów poezji, w tym prawie 1000 wierszy i 2000 piosenek, 12 powieści i opowiadań, około 100 opowiadań, 30 sztuk teatralnych, kilka dzieł literackich i publicystycznych, za co jego ludzie nazywali twórcą współczesnych Indii, był czternastym dzieckiem w rodzinie! We wsi urodził się rosyjski immunolog Ilja Iljicz Miecznikow, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny (1908), urodził się we wsi jako piąte dziecko, ojciec był zajęty sobą, wcześnie gubił się w kartach, matka nie tylko nie ograniczała syna, ale pod każdym względem możliwy sposób pobudził jego ciekawość i kreatywne podejście do gier. Rosyjski fizyk Paweł Aleksiejewicz Czerenkow, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 1958 r., urodził się we wsi pod Woroneżem, w rodzinie chłopskiej, gdzie główną troską rodziców było wyżywienie dzieci, a nie utrudnianie im zabawy. Podobne przykłady można kontynuować dość długo.2. W grach RPG rozwija się sfera emocjonalna. Dziecko uczy się wczuwać w obraz drugiego człowieka, niezależnie od tego, czy jest to rola lekarza, sprzedawcy, zwierzaka, czy zwierzęcia widzianego w zoo. W wyniku reinkarnacji w inny obraz rozwija się empatia - zdolność do empatii, wzajemnego zrozumienia i współczucia. Postawę wobec innych i świata kształtuje znana postawa według E. Berne’a „Ja jestem OK, Ty jesteś OK”. Czasem w takiej zabawie dziecko okazuje te uczucia i emocje, jakich nie wolno mu okazywać dziecka rodziców – „zadrapania”, tj. może w ten sposób wyrazić tabu złość, urazę i irytację wobec swoich rodziców. W takim przypadku warto włączyć się do zabawy i zadać dziecku pytanie: „Dlaczego cipka jest na nas zła?” Zdarza się, że w tym przypadku dziecko