Niestety, do niedawna ocena przebiegu ciąży i porodu ograniczała się głównie do badania procesów fizjologicznych i powikłań odpowiadających tym okresom. A psychologiczna strona ciąży, porodu i interakcji z noworodkiem nie była decydująca i dlatego nie była często brana pod uwagę w ramach tradycyjnej medycyny. W ostatnim czasie nastąpił znaczący przełom w psychoterapii okołoporodowej w praktyce położniczej i trend ten można zaobserwować na całym świecie, co wiąże się z rosnącym zapotrzebowaniem na psychoterapeutyczne wsparcie ciąży, zarówno ze strony lekarzy, jak i pacjentek. Według statystyk wśród pacjentek leczonych w szpitalu położniczo-ginekologicznym 35% kobiet potrzebuje specjalistycznej pomocy psychologicznej. Zaburzenia te mają najczęściej charakter wtórny, ale mogą znacznie zdekompensować kobietę, skomplikować przebieg choroby podstawowej i skomplikować przebieg ciąży. Wśród patologii sfery afektywnej najważniejsze miejsce zajmują zaburzenia nerwicowe, zaburzenia adaptacyjne i zaburzenia depresyjne. W chwili obecnej psychokorekta i psychoterapia stanowią znaczącą alternatywę dla leczenia uzależnień. O ciężkości stanu kobiety obserwowanej w szpitalu położniczym decydują najczęściej zaburzenia fizjologicznego przebiegu ciąży. Większość kobiet hospitalizowanych jest z powodu patologii ciąży, obciążonej historii położniczej i ginekologicznej oraz ciężkiej patologii pozagenitalnej. Pod tym względem obraz zaburzeń psychicznych i psychoemocjonalnych różni się od stanu kobiet w ciąży z prawidłową ciążą. Okres ciąży pod każdym względem jest dla kobiety okresem poważnych zmian w życiu. Zmienia się jej status społeczny: kobieta przygotowuje się do nowej roli – roli matki. W ciele kobiety ciężarnej zachodzą istotne zmiany, zmienia się stan psychiczny i postrzeganie siebie, następuje ponowna ocena wartości osobistych. Badania psychologiczne pokazują, że dla kobiety sytuacja ciąży jest zawsze kryzysowa, może być przeżywana z różnym nasileniem, a kobieta w ciąży może wykazywać różne strategie przystosowania się do tej sytuacji. Kobieta z patologią ciąży postrzega sytuację ciążową jako bardziej stresującą niż kobieta z ciążą prawidłową. Intensywne tempo życia, niezwykle nasycone środowisko informacyjne, wysoki poziom codziennego stresu, problemy środowiskowe – wszystko to negatywnie wpływa na stan psychofizjologiczny kobiety w ciąży. Nawet praktycznie zdrowe kobiety w okresie rozrodczym znajdują się w stanie kryzysu biologicznego i psychicznego. Jak wiadomo, w czasie ciąży następuje rozwój pobudzenia dominującego, które ma globalny wpływ na przebieg procesów regulacyjnych i powstaje określony poziom wyższej aktywności nerwowej, która przyczynia się do prawidłowego rozwoju ciąży (Ukhtomsky A.A., 1966). Jednak dominujący proces nie jest całkowicie stabilny. Pod wpływem stresu powyżej progu mogą zostać zakłócone mechanizmy ochronne, rozwój dominującej ciąży może zostać zniekształcony lub zahamowany, co prowadzi do zakłócenia regulacyjnych, homeostatycznych procesów zapewniających fizjologiczny przebieg ciąży (Arshavsky I.A., 1957). Specyfika reakcji neuropsychicznych kobiet w ciąży i charakter ich przeżyć emocjonalnych należy uznać za przejaw przystosowania ciała i osobowości do nadchodzącej ciąży (Mendelevich V.D., 1998). O dekompensacji, która często występuje w czasie ciąży, świadczy fakt, że ponad połowa kobiet jest hospitalizowana w celu utrzymania ciąży i z powodu choroby, często więcej niż raz. Zaburzenia stwierdza się u 70% kobiet w ciążystan psychiczny. Czynniki psychologiczne odgrywają wiodącą rolę w występowaniu zatruć, gestozy, zaburzeń nerwicowych, a także zagrożenia poronieniem i przedwczesnym porodem. Najnowsze badania mające na celu poznanie patologii ciąży przekonująco wskazują na psychosomatyczny charakter tych zaburzeń oraz skuteczność metod leczenia psychokorekcyjnego i psychoterapeutycznego. Praca psychokorekcyjna z kobietami w ciąży w Wojewódzkim Centrum Klinicznym Perinatalnym prowadzona jest od 2006 roku. W oddziale patologii ciąży zbadano 216 kobiet w wieku od 31 do 41 tygodnia ciąży. Wiek kobiet to 18-40 lat. Praca psychokorekcyjna opierała się na indywidualnych sesjach z każdą kobietą. Ponad połowa kobiet w ciąży – 57,1% – ma pierwszą ciążę, 33,5% drugą, a 9,4% trzecią. Spośród ogółu 68,2% nie przerwało ciąży, a pozostałe 31,8% przerwało ciążę z różnych powodów. W pierwszym etapie kobiety poproszono o wypełnienie ankiety, na podstawie której sporządzono portret społeczny kobiety, jej stosunek do ciąży, stan psychosomatyczny, poziom lęku, stan neuropsychiczny oraz ankietę kontrolną na końcu badania. etap został określony. W sytuacji zagrożenia przedwczesnym porodem bardzo skutecznie stosowano następujące techniki psychoterapeutyczne: indywidualną psychoterapię racjonalną, poradnictwo psychoanalityczne, psychoterapię zorientowaną na ciało, terapię ART, metody samoregulacji psychicznej, terapię imago, psychoterapię rodzinną. Aktywne i systematyczne stosowanie środków psychoterapeutycznych o charakterze zapobiegawczym lub korygującym u kobiet z grupy wysokiego ryzyka lub z klinicznym ryzykiem porodu przedwczesnego przyniosło znaczące rezultaty. W ponad 65% przypadków uzyskano poprawę stanu psychosomatycznego kobiet w ciąży. Przyczyniło się to do stworzenia korzystniejszych warunków do utrzymania ciąży, urodzenia i urodzenia zdrowego dziecka. Kobiety, z którymi prowadzono pracę psychokorekcyjną, również rozwinęły poród dominujący i charakteryzowały się właściwym zachowaniem we wszystkich okresach porodu, poufnością. kontakt z personelem medycznym i stosowanie leczniczych metod łagodzenia bólu, łatwiej znosiły skurcze i były bardziej stabilne emocjonalnie. Kładąc dziecko na brzuchu, przyjmowali je z miłością, rozmawiali czule i patrzyli w oczy. Według skali Apgar w pierwszych minutach życia stan noworodków oceniano na 7/7 punktów i 7/8 punktów. W okresie poporodowym obserwowano aktywne karmienie piersią, w okresie poporodowym nie obserwowano żadnych powikłań. Leczenie kobiet w ciąży wysokiego ryzyka powinno być kompleksowe w połączeniu z psychoterapią okołoporodową. W utrzymaniu ciąży i urodzeniu dziecka należy uruchomić wielopoziomowe zasoby psychiczne osobowości kobiety, wzmocnić takie funkcje psychiczne, jak wola, samokontrola, cele i najważniejsze byty życiowe. Z naszego doświadczenia wynika, że ​​stosowanie oddziaływań psychokorekcyjnych i psychoterapeutycznych jest konieczne w celu skorygowania stanu psychosomatycznego kobiety, a także wytworzenia pozytywnej motywacji do ciąży i powstania dominującego porodu. Lista wykorzystanej literatury: Abramchenko V.V. Położnictwo psychosomatyczne. – Petersburg: SOTIS, 2001. Bekhterev V.M. Obiektywna psychologia. – M.: Nauka, 1991. Dobryakov I.V. Kliniczne i psychologiczne metody określania rodzaju komponentu psychologicznego dominującej ciąży. / Czytelnik psychologii okołoporodowej. M.: wydawnictwo URAO, 2005. Kovalenko N.P. Psychologiczne aspekty psychosomatycznej patologii ciąży i porodu./Zbiór prac naukowych członków Rosyjskiego Towarzystwa Psychologii i Medycyny Perinatalnej. St. Petersburg, 2006. Linder R. Zapobieganie, 2006.