Od autora: psychoterapeuta, seksuolog, ekspert programów telewizyjnych, członek profesjonalnej ligi psychoterapeutycznej, mistrz NLP, psycholog edukacyjny, specjalista neuroprogramowania egzystencjalnego, specjalista dobrostanu osobistego i relacji rodzinnych, trener , trener. Strach ten jest nieodłączny nie tylko u dzieci, ale także u dorosłych, a jego korzenie często sięgają dzieciństwa. Jeśli nie uporamy się ze strachem, z czasem może on stać się jeszcze większy. O tej sytuacji powiedział mi mój klient z Moskwy. Problem stał się dla niej istotny ostatnio, kiedy mąż zmienił pracę i zaczął wyjeżdżać w delegacje, a kobieta musiała spać sama w pokoju, przy włączonym świetle. Dodatkowo przedstawiła swój problem mówiąc tak, kiedy wyjeżdża do toalety w nocy, wydaje jej się, że ktoś ją ciągle śledzi. Jest to tak wielka obawa, że ​​zdaje się jej nawet dotykać: „ciemność dotyka mojej skóry”. Otóż, gdy sytuacja się wyjaśniła, zacząłem z nią pracować jako doświadczony psychoterapeuta. Źródłem lęku było to, że klientka przypomniała sobie swoje dzieciństwo – chodziła po pomieszczeniu, czując, że zło jest w pobliżu: można ją złapać, ktoś idzie za nią. To prześladowało ją przez całe życie. I wtedy doszliśmy do problematycznego punktu. Kiedy dziewczyna zachorowała i miała wysoką temperaturę, zaczęło jej się wydawać, że zbliżają się do niej jakieś kikimory. A potem stało się jasne, że w tym czasie bardzo interesowały ją bajki i stamtąd dziecko otrzymało tę dawkę strachu. Teraz, gdy zdam sobie sprawę, że jest już dorosła i że głupio jest żyć ze strachem tej dziewczyny, zwłaszcza że można go usunąć, dodając do siebie niezbędne zasoby: odwagę, życzliwość, pozytywność i całą negatywność związaną z tą historią, Idź stąd. Ale nadal istniały powody do strachu. Pamiętała, kiedy babcia zaczęła ją straszyć różnymi czarownicami, czarownikami i innymi. Teraz klientka zdała sobie sprawę, że zrobiła to babcia, aby dziewczyna była jej posłuszna. Swoją drogą, myślę, że dorośli też powinni pomyśleć o tym, co mówią swoim dzieciom. Dość często słyszę historię o kobiecie, która mieszka w szafie, albo o tym, że przyjdzie i zabierze dziecko, jeśli nie będzie posłuszny. Jest to pierwszy sygnał, że u dziecka może rozwinąć się strach. Więc pomyśl o tym. Ale idziemy dalej, a oto późniejsza historia, która również odcisnęła piętno na życiu klienta. Pamiętała, że ​​kiedy wyszła za mąż, ona i jej mąż często oglądali horrory, thrillery itp. Potem pojawiło się to uczucie, że *ciemność cię dotykała*. Teraz, jako dobry psychoterapeuta, musiałem pomóc klientce przepisać te strony jej życia, wprowadzając pozytywne zmiany. Kobieta przedstawiła reżysera filmu i doszliśmy do innego znaczenia, które stało się dla niej oczywiste: „Cały ten strach, lodowaty horror, chłód – tego wszystkiego reżyser potrzebował, żeby *pobudzić uczucia* (słowa klienta)”. A teraz, gdy sobie to uświadomiła, była w stanie usunąć z siebie strach. Po tym klientka poczuła, że ​​strach ją opuszcza. Dokonaliśmy przedłużenia w przyszłość, gdzie zobaczyła siebie, która czuła się dobrze, spokojna i teraz stanie się to jej normalnym stanem. „Strach to emocja numer jeden, która zmusza nasz umysł do niezwykle ciężkiej pracy, aby się go pozbyć”. Jodie Foster.**** Dodam od siebie, że nie warto żyć ze swoimi lękami, wystarczy kilka godzin pracy i zapomnisz o nich na zawsze.