Odnalazłem niesamowitą przypowieść. Podzielę się z wami :) „Dawno, dawno temu na Ziemi żyli tylko wszechmocni bogowie. Wiedzieli, jak osiągnąć każdy cel i żyli dla własnej przyjemności. Ale pewnego dnia Człowiek pojawił się na Ziemi i zaczął rozwijać się tak szybko, że Bogowie zaniepokoili się: czy stanie się tak wszechmocny jak oni? Postanowiono ukryć tajemnicę wszechmocy tam, gdzie Człowiek nigdy nie będzie mógł jej znaleźć: nieśli go wysoko w góry i opadł na dno morza. Ale Mężczyzna był ciekawy, wytrwały i szybko się uczył. Bogowie zaniepokoili się jeszcze bardziej, zdając sobie sprawę, że Człowiek jest w stanie znaleźć i pojąć wszystko, czego pragnie. Wtedy najmniejszy Bóg zasugerował ukrycie tajemnicy wszechmocy w miejscu, do którego Człowiek nigdy by nie zajrzał – w samym Człowieku. I miał rację - od tego czasu wielu szuka tego sekretu i nie może go znaleźć, choć w tym celu wystarczy zajrzeć w siebie. Po przeczytaniu pomyślałem: Wydaje się, że wszystko jest takie proste: „... spójrz w siebie” i źródło siły, źródło wszechmocy w rękach. Ale niestety lub na szczęście jest to dostępne tylko dla nielicznych. Dlaczego tak się dzieje? Z roku na rok uczymy się patrzeć na to, co nas otacza, na to, co jest na zewnątrz, aby skupiać się na zadanych ramach i nie wychodzić poza nie. Dążymy do ideałów, które wyznaczają nam przede wszystkim nasi rodzice, potem przedszkole – szkoła, przyjaciele. Reklama, media, moda, styl korporacyjny itp. Jest to bardzo powszechne w naszym społeczeństwie: być jak wszyscy inni, nie wyróżniać się od normy, spełniać standardy. Słuchanie siebie nie jest w zwyczaju (dlaczego? ??wszystko już zostało powiedziane i zrobione inni - mądrzy i godni). Nie jest w zwyczaju skupianie się na naszych pragnieniach (mogą one nie odpowiadać temu, czego oczekuje od nas nasza rodzina i przyjaciele). Nie jest w zwyczaju robić tego, czego nie ma na liście „czego prawdziwy mężczyzna, prawdziwa kobieta, a powinna zrobić prawdziwa matka, osoba odnosząca sukcesy itp.” itd.” (od razu przestaną uważać to za realne) W rezultacie skupiając się na innych, zapominamy o drodze do źródła naszej siły. Zapominamy i tracimy siły, tracimy pewność siebie, tracimy chęć cieszenia się życiem, zatracamy siebie, a to, co jest nam bardzo bliskie i stale przy nas, staje się niedostępne. Do tych myśli skłoniła mnie ta przypowieść. Z najlepszymi życzeniami, Swietłana Podnebesnaja , autorka projektu „Wolność bycia” sobą"