Jeszcze 150 lat temu w życiu Rosjanina, niezależnie od klasy, istniała dusza. Uwaga, nie koncepcja, nie przenośne wyrażenie, ale sama dusza - żyjąca, czująca i myśląca. Wraz z pojawieniem się światopoglądu nauk przyrodniczych dusza zniknęła Nigdzie. Nawet w psychologii, co dosłownie tłumaczy się jako nauka o duszy Pomimo tego, że dobra połowa dzisiejszych Rosjan to osoby wierzące, poważne mówienie o duszy w naszej kulturze jest niedopuszczalne, dziwne i wrażliwe. Ale słuchanie duszy, przeżywanie jej życia, przeżywanie jej formacji i dojrzewania, pomaganie jej w wypełnieniu zadania, z jakim przyszła na ten świat, jest absolutnym szaleństwem. Normalni, inteligentni, bogaci ludzie nie pozwolą się wciągnąć w tak wątpliwe przedsiębiorstwo. Łatwiej jest im pozostać bezdusznym i przeżyć resztę życia w melancholii, niż wyjść poza normę społeczną i zwrócić się do swojej duszy. W czasach, w których żyjemy, bardzo odważne jest zaakceptowanie tego, że naprawdę ma się duszę To doprowadzi do wielu pytań: Czy dusza jest śmiertelna, czy nieśmiertelna? Czy jest istotą z tego świata, czy też przybyła tutaj z jakichś innych światów? Czy tak po prostu jest, czy ona ma jakieś zadanie? Jeśli istnieje jakieś zadanie (to, dla którego dusza przychodzi na tę Ziemię), to dlaczego nadal nic o nim nie wiem i jestem zajęty robieniem czegokolwiek poza jego rozwiązaniem? o wiele łatwiej jest spać i nie zawracać sobie głowy takimi pytaniami. Jest to szczególnie wygodne, niemal wymówka, że ​​wszyscy wokół ciebie śpią. Więc dlaczego jesteś podekscytowany? Spać! Spać! Już wychodzę... L.V. Kukhareva