Jak zwykle przyjrzyjmy się najpierw pierwotnemu znaczeniu tego słowa. Wytrzymać – znieść, znieść „zamarznąć, zamarznąć”. Cierpliwość jest konieczna, gdy jesteś na to gotowy na skraju strachu, czy braku wiedzy, co zrobić w tej, czy w innej sytuacji, lub kiedy warto, poczekaj na czas, bo to nie do Ciebie należy na przykład podjęcie decyzji. Cierpliwość jest konieczna, gdy zostajesz zraniony fizycznie lub emocjonalnie, cierpliwość jest konieczna w kontaktach z dziećmi, osobami starszymi itp. Cierpliwość można porównać do trucizny. Trucizna w małych dawkach jest lekarstwem, ale w dużych dawkach przynosi śmierć. Podobnie cierpliwość w małych dawkach jest po prostu konieczna w interakcji ze sobą i światem. W dużych dawkach jest drogą do choroby.” Teksty buddyjskie mówią, że cierpliwość jest najlepszą praktyką ascetyczną. Cierpliwość to umysł, który pozostaje spokojny, gdy zostajemy skrzywdzeni lub doświadczamy cierpienia. Tolerować nie oznacza, że ​​musimy zacisnąć zęby Nie oznacza to, że powinniśmy udawać, że nie jesteśmy źli, gdy kipimy gniewem. Cierpliwość to raczej spokojny i spokojny stan umysłu, który pomaga nam przetrwać każdą sytuację w życiu w spokoju i akceptacji”. kiedy jest w Tobie drętwienie, zamarzanie, napięcie jest niebezpieczne Spójrzmy na przykład bólu fizycznego, który można znosić na różne sposoby. Znosząc ból, możesz się napinać, krzyczeć, płakać, biegać, kurczać się z bólu reakcja może prowadzić do bolesnego szoku, który jest niezwykle niebezpieczny dla organizmu. Jeśli człowiekowi uda się zrelaksować w bólu, wówczas organizm zaczyna wytwarzać endorfiny, enkefaliny, dynorfiny, które w zasadzie rozpuszczają ból w organizmie gdy istnieje źródło emocjonalnego bólu. Cierpliwość jako napięcie może prowadzić do załamania nerwowego, histerii i depresji. Kiedy cierpliwość wykorzystuje się jako relaksujące zamrożenie, istnieje szansa na przeżycie bólu przy minimalnych kosztach dla psychiki. Niestety większość ludzi kojarzy cierpliwość z napięciem. Dlatego tak często można zaobserwować efekt ściśniętej sprężyny. Kiedy człowiek długo znosi w sobie napięcie, stara się nie okazywać, że wszystko w nim się gotuje, wrze i kurczy. To jest rola „pacjenta” lub ofiary. Przychodzi moment, w którym sprężyna naciągowa osiąga granicę ściskania lub sprężyna pęka, pęka lub następuje gwałtowne sprężynowanie. Albo dana osoba „wypadnie”, popadnie w depresję lub zamieni się w agresywnego przestępcę. Przestępca, który ma motyw, aby wyrzucić negatywność nabytą podczas cierpliwości na otaczających go ludzi - tak długo znosił, że cierpliwość się skończyła. Kiedy cierpliwość jest wypełniona napięciem, towarzyszy jej masa negatywnie zabarwionych doświadczeń i stany Cierpliwość nie może uratować rodziny, gdy jest ona pełna napięcia. W takim kontekście napełniamy się jedynie żalami, bólem i strachem. Przyjdzie czas, kiedy wszystko, co się nagromadziło, z pewnością wyleje się na partnera w postaci histerii, skandalu, roszczeń itp. I jak strumień błota zmyje wszystko na swojej drodze: zaufanie i szacunek oraz inne uczucia tak niezbędne do interakcji w rodzinie. Cierpliwość wobec rodziców, pełna napięcia - udawanie szacunku, najprawdopodobniej doprowadzi do cichej nienawiści i poczucie winy i wstydu ostatecznie za swój stosunek do nich. Cierpliwość, pełna napięcia w stosunku do dzieci, doprowadzi do odrzucenia dzieci i złości na siebie – „złego” rodzica, czyli poczucia winy w pracy do wypalenia emocjonalnego, braku szacunku ze strony współpracowników itp. d. Terpila – ktoś, kto doświadcza jakichkolwiek niedogodności, ale nie robi nic (albo nie dokończy sprawy, albo robi coś złego), aby poprawić sytuację, a jedynie znosi, cierpi i narzeka na to. Tak naprawdę rola „tolerowanego” „jest przejawem psychologicznego masochizmu. Co robić? Przestań „tolerować” siebie! Weź odpowiedzialność za siebie i swoje życie. Naucz się kompetencji emocjonalnej. Naucz się efektywnie współdziałać ze światem – szczerze. czysta i piękna, pełna radości. Istnieją trzy rodzaje cierpliwości.!