Czy rodzice są gotowi na to, że będą mieli w rodzinie pierwszoklasistę? Rozwiążmy to 1. Kosz malin Kiedy idziesz z ciężkim koszem, droga staje się długa - bardzo długa! A jeśli maliny płoną w koszu, leśna ścieżka biegnie, wijąc się, Seryożka idzie z koszem malin. „Przyjdę i dam mamie wszystkie maliny, a mama mi powie: „Weź połowę!”. Po co mam nieść całą Kozinę? Została tylko połowa malin. „Patrz”, moja mama! powie mi: „Co za dobry człowiek, przyniosłem pół kosza!” Dostajesz połowę!” Ścieżka się wije. Kolczyk idzie. Maliny w koszyku znowu się zmniejszają. „No cóż, w dwójce jeszcze wystarczy! Pół-pół-pół-pół-kosz pojedzie do mnie Podzielę pół-pół-pół-pół-kosz na pół, A resztę mamie oddam!.. Ścieżka wije się już po wsi. Pół-pół-pół-pół-pół Byłoby pół na pół! Tak, szkoda: w koszyku jest półtorej ostatniej maliny. (V. Suslov) Pytania do rodziców: • Czy dziecko musi uczyć się zapamiętywania celu działania? • Czy Twojemu dziecku udaje się przezwyciężyć zachowania sytuacyjne, podporządkować swoje pragnienia motywowi istotnemu społecznie? • Jak pomagasz? Twoje dziecko z tym? Komentarz psychologa: wybór celu przez dziecko musi być umotywowany, to znaczy dziecko musi samo odpowiedzieć sobie na pytanie: „Dlaczego zamierzam to zrobić?” - i zdecydować, co zrobić: czego chce lub czego potrzebuje. Jeśli przedszkolak rozumie, w jaki sposób jego działania przyniosą korzyść innej osobie, łatwiej będzie mu przezwyciężyć zachowania sytuacyjne. 2 Tanya niekompetentna. Jest taka dziewczyna – Tanya niekompetentna. Włożyli jej na stopy pończochy i buty. Tanya mogła wszystko, tylko ona nie miała siły. Taka właśnie jest dziewczyna – Tanya niekompetentna. (M. Smirnova) Pytanie do rodziców • Czy zajmujesz podobne stanowisko w stosunku do swojego dziecka? • Jeśli tak, jakie kroki należy podjąć w tym zakresie? Komentarz psychologa: ważne jest, aby zająć odpowiednią postawę wobec dziecka, aby dać mu szansę zrobienia wszystkiego, co jest w stanie zrobić. Pozycja nadopiekuńczości – odrabianie zadań szkolnych za dziecko, podążanie za nim, tolerowanie jego zmęczenia itp. – może w konsekwencji przysporzyć wielu kłopotów zarówno rodzicom, jak i samemu dziecku. 3. Kłótnia. Obraziłeś mnie, ale powiedz mi dlaczego? Trzymałem lizaka w dłoni. Nie zjem całego. Prosiłem o kawałek, prosiłem o kawałek, odgryzłbym róg ostrożnie. A co jeśli to angielski, ten lizak był dla ciebie. Jestem bliskim przyjacielem. To wszystko. Teraz to koniec. Obraziłeś mnie. Odejdź. Już czas. Byłoby lepiej, gdyby kot przybiegł prosto z podwórka. Nalałbym jej mleka z kubka na spodek. Od razu o Tobie zapomniałem, zły przyjacielu. (I. Tokmakova) Pytania do rodziców • Jak Twoje dziecko radzi sobie z przeżyciami emocjonalnymi? • Czy ma z tym trudności? • Jak mu w tym pomagasz? Komentarz psychologa: niesprawiedliwość ze strony rówieśników rani dziecko. Denerwuje go nie tylko fakt, że nie otrzymał zabawki lub nie został przyjęty do gry, ale sam fakt naruszenia przyjaznych stosunków. 4. Sam w domu. Wcale się nie boję. Za oknem jest ciemno. Nie ma to dla mnie żadnego znaczenia. Wszędzie zapalę światło, posiedzę i będę milczeć Zasłonię okno. Mama i tata są w kinie. Ja zostaję sama. Może w ogóle pójdę do kuchni, usiądę przy stole, mam pierniki herbata, Ale nie chce mi się jeść: Ktoś puka w ścianę. Telewizor milczy. W odpowiedzi zapukam. Czas szybko minie. Obcy nie wejdzie . Lodówka huczy. Ktoś puka w ścianę. Mama i tata w kinie Bardzo, bardzo dawno temu: (I. Tokmakova) Pytania do rodziców. • Powiedz mi, co robi dziecko, aby pokonać strach? • Twój syn lub córka w podobnej sytuacji postąpiliby tak samo lub inaczej? • Czy uważasz, że wskazane jest rozmawianie z dzieckiem o uczuciach, których doświadcza w różnych sytuacjach życiowych? Komentarz psychologa: Uczucie strachu może stłumić wolę dziecka, doprowadzić do pochopnych działań, wywołać gwałtowną reakcję emocjonalną lub ciche cierpienie. Warto o tym zawsze pamiętać i pokazać dziecko psychologowi.