„Rodzinne szczęście!” – to najczęstsze życzenie składane przyjaciołom i rodzinie. Tego pragnie przede wszystkim każdy z nas. Budowanie relacji rodzinnych można uznać za pracę lub można je uznać za sztukę. Niektórzy po prostu pozwalają, żeby wszystko toczyło się swoim torem. Dla kobiet i mężczyzn, którzy zdecydowali się aktywnie kreować swoje szczęście, mam kilka prostych wskazówek od psychologa. W jednym z moich artykułów z zakresu psychologii rodziny poruszaliśmy już kwestię sfer życia rodzinnego: reprodukcyjnego, edukacyjnego, domowego, ekonomicznego. , sfera pierwotnej kontroli społecznej, status społeczny, czas wolny, sfera komunikacji duchowej, funkcje emocjonalne, psychoterapeutyczne, seksualne Każdy naprawdę chce, aby wszystkie obszary w jego rodzinie były „doskonałe”! I faktycznie, cel ten jest osiągalny. Istnieje prawdziwa opinia, że ​​​​nie ma idealnej opcji, że niektóre obszary z konieczności będą „kiepskie”. Nie wierz w to! Jeśli „niemożliwe jest możliwe”, to stworzenie harmonii w rodzinie jest w naszej mocy. Szanse rosną, jeśli wszyscy członkowie rodziny tego chcą i rozumieją, że muszą działać. Osoba w rodzinie ma nadzieję uzyskać dla siebie komfortowy stan, poczucie szczęścia rodzinnego - jest to w rzeczywistości odzwierciedleniem jego własnej satysfakcji. I tu w grę wchodzi słowo, które kochamy od dzieciństwa – „gry”. Ta forma jest bardzo dobra w takich obszarach, jak wypoczynek, komunikacja emocjonalna, seksualna i duchowa. Niestety, życie obiektywne stawia przed rodziną codzienne zadania i kieruje wszystkie wysiłki ku sprawom codziennym i ekonomicznym. I niemal tylko poprzez wprowadzenie tradycji i zabaw można wzbogacić obszary, które często uważane są za drugorzędne. I całkowicie niesprawiedliwe jest spychanie ich na dalszy plan - w końcu to oni są główną intymnością, współczuciem i miłością wspierającą. Zatem prostym przepisem na rodzinne szczęście są zabawy małżeńskie. Można je poddawać erotyzmowi, a następnie zamienić je w kategorię gier seksualnych. Chciałbym zaproponować Ci kilka konstruktywnych zabaw małżeńskich. Proponuję uczynić z nich dobrą tradycję rodzinną. „Doceniam Cię za…” Umów się, że przynajmniej 2 razy w tygodniu ty i twój mąż/żona usiądziecie razem, wyłączycie telewizor, telefony komórkowe i zapewnicie sobie ciszę i spokój. Poświęć na to 10 do 30 minut. Pożądany jest kontakt fizyczny, przytulanie, tulenie się do siebie. Ta gra to rozmowa, ale według pewnych zasad. Każde zdanie powinno zaczynać się od frazy „Co w Tobie cenię…”. Pozytywność stwierdzeń jest fundamentalnie ważna. Staraj się nie powtarzać. Wyrażenie „Masz wadę..., ale doceniam Cię...” itp. uważane jest za naruszenie zasad gry. Jako psycholog rodzinny często spotykam się z sytuacją, w której małżonkowie nie mogą nawet zacząć: są zawstydzeni i długo myślą. Ale stopniowo nadchodzi ocieplenie i bardzo radośnie jest patrzeć, jak światło pojawia się w ich oczach. "Dotykać." Ta gra jest błędnie uważana za wyłącznie seksualną i jest postrzegana jako początek gry wstępnej. Wręcz przeciwnie, psychologowie zalecają, aby nie odchodzić od tego w stronę intymności seksualnej. A raczej jest to możliwe, ale nie zawsze. Przez 10-15 minut „wygrzewajcie się” w swoich ramionach, głaszcząc włosy, twarz, ramiona, dłonie. Zaleca się nie rozmawiać, ale słuchać wrażeń swojego ciała, wrażeń dotykowych. Bądź w tym momencie uważny na swojego partnera, spójrz na niego, wsłuchaj się w jego oddech. „Konferencja małżeńska”. W tej grze nie ma zbyt wielu emocji i uczuć na pierwszym planie. Tak naprawdę może dać wiele – dać możliwość wzajemnego opowiedzenia się o tym, co ciekawe i ważne. Ważne jest, aby partner naturalnie słuchał uważnie, a telewizor i telefon były wyłączone. Bardzo dobrze, jeśli małżonkowie znajdą choć jeden dzień w tygodniu, aby choć na pół godziny poświęcić się swoim zainteresowaniom. Ten, kto rozpoczyna, opowiada przez 15 minut (można stopniowo zwiększać do 30) o tym, czym chciał się podzielić (ciekawa książka, wydarzenie w pracy itp.). Aby zharmonizować relacje, wybierz neutralny lub pozytywny temat. Partner nie przeszkadza, nie