Od autorki: Artykuł ukazał się na portalu. Zapraszam do zapisania się na bezpłatny kurs audio „Jestem kobietą!”, który znajdziesz tutaj – „Trzymać to znaczy użyj siły, puścić to użyć mądrości. Ona wie, co to znaczy odpuścić... Odpuścić, gdy bardziej niż cokolwiek innego chcesz się przytulić i przytulić, trzymać się blisko siebie, na zawsze nieznośnie trudno jest czekać... Czekać na Niego, tak odległego i tak bliskiego, aby zrozumieć, że się mylił i przyjdzie... On przyjdzie za nią Ona wie, bo kochała, odpuściła i czekała , kochał i wygrywał. Poczuł się spokojny i wygodny. I było to bardzo interesujące: dużo wiedział, często podróżował, godzinami opowiadał o tym, co widział. I jakim delikatnym światłem błyszczały jego oczy, gdy na nią patrzył, jakieś nieznane nieodparta siła go do niego przyciągnęła, chociaż na chwilę, zostań blisko, żeby później leżąc w łóżku i uśmiechając się głupio do sufitu, pamiętał każdą chwilę. Desperacko chciała z nim być, ale właśnie to nigdy nie mogło się wydarzyć – to mąż jej siostry… Jest o życie starszy od niej. O życie, bo ma dopiero osiemnaście lat. Nie można powiedzieć, że nie walczyła ze sobą. Walczyła jak mogła, a czasem nawet udawało jej się zwyciężyć, ale w każdym nowym mężczyźnie szukała jego cech. Były randki, romanse, a nawet małżeństwa. Tak, w wieku dwudziestu lat wyszła za mąż za wspaniałego faceta: kochał ją, rozpieszczał ją, jak tylko mógł, był gotowy nosić ją w ramionach przez całe życie… ale to nie był On. Ich życie toczyło się równolegle i równolegle, ale to wcale nie ułatwiało sprawy. W końcu chciała żyć z nim tak samo, a nie patrzeć z boku. Nie wiem, jak by się dalej potoczyła sprawa, gdyby... Czasem się to zdarza: w najbardziej nieoczekiwanym momencie dzieje się coś nieodwracalnego. Dzwonić. Złe wieści... Zima. Lód. Kierowca stracił panowanie nad pojazdem. Wypadek. Kierowca zmarł. Kierowcą jest jej siostra. Czy muszę mówić, jak ciemne były te dni? On jest przygnębiony... Ona jest w pobliżu. Łapie każdy oddech, spojrzenie... W każdej minucie jest gotowa wesprzeć, rozgrzać jego serce swoją miłością... Teraz, wspominając ich pierwszy prawdziwy pocałunek, dziwi się, że wtedy nie oszalała z przytłaczających uczuć! A potem pośpieszny rozwód z mężem. Podziel się majątkiem? Jaka nieruchomość? Ma już wszystko, czego potrzebuje i nie potrzebuje niczego więcej! Poczuła swoje szczęście tak dotkliwie, że przestała zauważać rzeczywistość. Miała swój własny świat, długo wyczekiwany, ciężko wywalczony... Któregoś dnia powrócił do tego świata odmieniony. Nieznajomi. Obojętny. Zimne oczy, spokojny głos. Co on mówi? Zakochać się? Odjazd? Przebaczenie? Bóg przebaczy. Puściła. Żyłem automatycznie, starając się zająć każdą minutę czymś: pracą, książką, treningiem, wycieczką. Tylko nie zostawaj sama ze sobą, po prostu nie myśl o nim! Bardzo szybko o sobie przypomniał, napisał, że popełnił błąd niszcząc ich związek, że marzy o powrocie, ale nie może tego zrobić bez zrozumienia siebie. Zrozumiała i czekała. Było ciężko, ale czekała. Czekałem trzy długie lata. Była uważna na niego i jego doświadczenia, ale nie rozpływała się w nich. Miała na tyle mądrości, aby zachować równowagę w ich związku, być jednocześnie blisko i daleko, miała siłę, by iść dalej. Czekała. Wiedziała, że ​​On przyjdzie. Zimowy poranek. Dzwonek do drzwi. Jest na progu. Czekałem. I było tak, jakby te trzy lata nigdy się nie wydarzyły, jakby po prostu poszedł do sklepu, żeby kupić chleb. Pokój. Jesień stała się dla nich porą ślubów. Wygrała, zwyciężyła z miłością. Kocha i jest kochana. Zasypiając w jego ramionach, rozumie, że jest szczęśliwa i niczego więcej nie potrzebuje.…