Od autora: Proponuję przeczytać serię artykułów na temat poradnictwa psychologicznego/psychoterapii. Odpowiedzi na popularne pytania: Kto? Jak? Po co? Co dzieje się na sesji? Podróż do Czarnoksiężnika z krainy Oz, czyli psychoterapia od środka. Część 1. Dlaczego Czarnoksiężnik z krainy Oz? Moim zdaniem ta bajka ilustruje samą podróż człowieka do drugiego, który robi coś z naszą psychiką. Ale KIM jest ta osoba, CO robi z naszą psychiką i, co najważniejsze, JAK? Dziś proponuję rozważyć te pytania na przykładzie baśniowych obrazów. Wszystkie przygody bohaterów na drodze są metaforą samego procesu poradnictwa psychologicznego, czyli psychoterapii. Na przykładzie bohaterów tej samej bajki chcę też wskazać pewne różnice pomiędzy pracą zawodowego psychologa, a nieprofesjonalnego ezoteryka. Zatem... Wyślij głupiego Stracha na Wróble do czarodzieja po mózg, niewrażliwego Blaszany Drwal za serce i tchórzliwy Lew za odwagę. Wiedzieli, czego potrzebują od życia i czego potrzebują do szczęścia. (Ellie w tym przypadku wygląda po prostu na totalnie zagubioną – nie zna drogi, chce gdzieś dojść, ale nie rozumie, jak się tam dostać). Będą to obrazy ludzi, którzy postanowili coś zmienić w swoim zyje. I poszli do czarodzieja. Załóżmy, że mają wybór: 1. Poszli do profesjonalisty. Psycholog/psychoterapeuta/psychoanalityk Jak będzie przebiegał cały ten proces? Przede wszystkim tworzona jest przestrzeń do rozwoju osobistego. Jednym z głównych talentów zawodowych jest sztuka zadawania pytań. Weźmy na przykład Stracha na Wróble. Psycholog: Z czym przyszedłeś? Co cię martwi? Strach na Wróble: Jestem głupi. Nie mam dość rozumu, chcę, żebyś mi pomógł je zdobyć. - Dlaczego uznałeś, że jesteś głupi? - Mam być bez rozumu, bo jestem strachem na wróble. - Skąd to wiesz strach na wróble powinien być bez mózgu? - Tak, wszyscy tak mówią. - A więc jesteś strachem na wróble bez mózgu, a chciałbyś być mądry. - Tak - Jak wyobrażasz sobie inteligentnego stracha na wróble? - No cóż. potrafi znaleźć wyjście z każdej sytuacji, przychodzą mu do głowy niezwykłe pomysły. - Skąd możesz wiedzieć, że jesteś mądry? - Och, mógłbym pomóc moim przyjaciołom, gdyby znaleźli się w trudnej sytuacji. Sam nie wiedziałbym, skąd biorą się pomysły – OK. Opowiedz mi, co ważnego wydarzyło się ostatnio u Ciebie. - Cóż, ja i moi przyjaciele podróżowaliśmy. Któregoś dnia znaleźliśmy się w tej samej historii... Musieliśmy coś zrobić - Aha. Proszę opowiedzieć nam o tym bardziej szczegółowo.- ...tutaj powiedziałem, że można to zrobić w ten sposób....- Czy to właśnie powiedziałeś? Czy to pomogło Twoim przyjaciołom? Czy wziąłeś ten pomysł znikąd? - Tak. - Jak scharakteryzowałbyś osobę, która pomaga przyjaciołom, znajduje wyjście z sytuacji, dostaje pomysły znikąd? - To jest mądra osoba. - A kto w tym przypadku zrobił wszystko to ja .- ? ? ?- Czy to naprawdę ja?!- Na to wygląda.- Czyli jestem mądry?- Czy Twoje zachowanie jest podobne do zachowania opisanej przez Ciebie inteligentnej osoby?- Tak. Jak mogłem wcześniej nie zrozumieć! Oznacza to, że mam już mózgi, nie potrzebuję innych! Dziękuję, pobiegłem! I coś takiego dzieje się w ciągu 1, 2 lub 102 sesji. W zależności od tego, jak wielka jest wiara w twoją głupotę lub strach przed dostrzeżeniem twojej inteligencji. Psycholog nic nie powie, nawet jeśli od pierwszych minut zrozumiał, że Strach na Wróble nie jest głupcem. Tak się złożyło, że on sam nie widzi swojego szczęścia. Psycholog może jedynie za pomocą pytań pomocniczych lub zadań specjalnych skierować Stracha na Wróble do pomysłu, który rozświetli jego głowę. Nazywa się to wglądem. Kiedy ktoś nagle powie: „Hurra! Rozumiem wszystko!” Nikt ci nic nie robi, po prostu rozumiesz, że masz odwagę, rozum i serce. Jeśli doszedłeś do tego sam, a psycholog po prostu stworzył ku temu warunki, to zmiany, które w Tobie zaszły, będą trwałe, spowodowane przez Ciebie osobiście. Wszystko, co cię spotyka, jest dziełem twoich rąk, nikt ci niczego nie narzuca. I nagle zdajesz sobie sprawę, że sam jesteś bardzo mądry, odważny, miły, kimkolwiek chcesz być. Zrobiłeś coś ze swoim życiem?)