Od autora: Opublikowano w moim LiveJournal. Przy przedruku proszę podać link do autora: Często spotykam się z sytuacjami, w których ludzie udają się po poradę do psychologa. Wydaje się, że jest to dość powszechne przekonanie. Druga strona tego samego spojrzenia na sytuację: po co mam iść do psychologa i płacić za to pieniądze, skoro mogę porozmawiać z przyjacielem w mojej kuchni, w domu. Na czym polega praca psychologa? Nie będę się wypowiadać dla wszystkich, ale nie dla ekspertów Ci, którzy przestrzegają kodeksu etycznego, raczej nie będą spieszyć się z udzielaniem porad i zaleceń, gdy dowiedzą się o Twojej sytuacji w ciągu pierwszych pięciu minut. Dlaczego? Ponieważ rada jest albo własnym doświadczeniem osoby, która jej udziela, albo wizją tej osoby na Twoją sytuację przez pryzmat jej własnego doświadczenia, praca ze specjalistą polega na skupieniu się na TWOIM doświadczeniu. Teraz wyjaśnię sytuację: A Osoba żyje w małżeństwie, buduje relacje, inwestuje w nie wiele sił, ale to, co ma, wciąż mu nie odpowiada. Na przykład mąż nie zwraca uwagi na żonę. I ta kobieta przychodzi po poradę do swojej pierwszej przyjaciółki. Przyjaciółka ma inne doświadczenia w związku z innym mężczyzną. A ona mówi: kiedy moja przestała dawać mi kwiaty (dla niej kwiaty = uwaga), kupiłam sobie bukiet, on wszystko zrozumiał i teraz daje kwiaty raz w tygodniu i u nas wszystko jest w porządku. Po pierwsze może dla naszej Pani. uwaga nie jest skupiona na kwiatach, ale na pomaganiu w domu, dobrym seksie lub pocałunkach przed wyjściem z domu. Dlatego nie może zastosować doświadczenia z kwiatami w swojej sytuacji (właściwie nie powinna się całować, kiedy jej mąż wychodzi do pracy). Po drugie, nawet jeśli kwiaty dla obojga są oznaką uwagi i troski, a ona postanawia za nimi podążać rada przyjaciółki – kup sobie bukiet – gdzie jest gwarancja, że ​​JEJ mąż nie okaże się osobą zazdrosną, u której takie zachowanie doprowadzi do zupełnie innych myśli (o sekretnych chłopakach, niewierności itp.). Jest mało prawdopodobne, aby takie myśli sprawiły, że będzie bardziej uważny na żonę. I po trzecie, jeśli nasza pani będzie bardziej skoncentrowana na swojej sytuacji, taka reakcja przyjaciela może nawet wywołać kłótnię: „Co to ma wspólnego z kwiatami. ! Nie rozumiesz mnie!” Kolejna przyjaciółka, która wysłuchała skarg kobiety z naszego przykładu, ale sama nie jest mężatką, ale ma krótkotrwałe relacje z różnymi mężczyznami, patrząc na sytuację przez pryzmat swojego doświadczenia. (a raczej jego brak w zakresie budowania długotrwałych i silnych relacji) będzie sugerował, aby nie lgnąć do tej osoby: „co, nie ma wystarczająco dużo innych mężczyzn? Jesteś taka piękna!” Zgadzam się, w sytuacji, gdy chcesz zwrócić uwagę tego konkretnego mężczyzny, ta rada, jeśli nie cyniczna, jest bezużyteczna. W najlepszym przypadku, chcąc utrzymać relację ze swoją przyjaciółką, nasza bohaterka powie: „Piękno, ale po co!” I ze smutkiem wzruszy ramionami, znów nie spotykając się ze zrozumieniem. Co zrobi specjalista? Po pierwsze, przez lata szkolenia specjalista został nauczony, że każdy człowiek ma swoje, indywidualne doświadczenie. Dlatego najpierw musisz dowiedzieć się więcej o doświadczeniach tej konkretnej osoby. Na przykład dowiedz się, jaka jest uwaga dla tej kobiety. Dowiedz się, jak budowane są relacje w parze. Co robi, żeby dostać to, czego potrzebuje. Czy ona wie, czego potrzebuje jej partner? Czy to mu to daje? I wiele więcej. Często dopiero w trakcie tak szczegółowego przesłuchania osoba jest w stanie dokładniej sformułować swoje potrzeby i sposoby ich zaspokojenia, a wtedy już wie, co chce uzyskać i w jaki sposób. Jest inny sposób: doprecyzowanie związku z osobą, której bezpośrednio dotyczą: w naszym przykładzie – z mężem. Ale są tu pułapki: jak rozmawiać o swoich potrzebach, niezadowoleniu, pragnieniach, nie popadając w wyrzuty i oskarżenia – czy to Twoja wina, że ​​czuję się źle? Musisz być mistrzem komunikacji. Albo mąż powinien być bardzo cierpliwy. Jeśli nadal decydujesz się na tę metodę, spróbuj porozmawiać o sobie: czuję się niechciana/opuszczona/niekochana, jest mi smutno i chciałabym częściej słyszeć od Ciebie komplementy/otrzymywać kwiaty/buziaki itp. Zamiast tak powszechnego „znowu nic nie robisz! Dlaczego nie rozumiesz, że nie jestem z żelaza itp.” Naturalnie, wybór jest jaki.