Badania dotyczące zagadnienia rozwodów w przypadku anoreksji, bulimii czy zaburzeń odżywiania się, jak można się spodziewać, pokazują, że w rodzinach dzieci z zaburzeniami odżywiania liczba rozwodów jest średnio wyższa niż ich wskaźnik ogólny. Jednak wniosek, że rozwód powoduje zaburzenia odżywiania, nie jest jednoznaczny. Istnieją dowody na to, że rozwody w rodzinach o stabilnym i ogólnie komfortowym klimacie psychologicznym, wręcz przeciwnie, poprawiają stan psychiczny dzieci po rozwodzie. Dzieje się tak dlatego, że przy ogólnie normalnym podłożu psychologicznym po rozwodzie usuwa się zasadniczo ważny, ale jedynie destabilizujący czynnik - napięcie między rodzicami i stopniowo, pomimo nowych okoliczności, życie rodziny i dziecka wraca do poprzedniego, stabilnego stanu. i pozytywny kierunek. Oznacza to, że rodzice zarówno przed, jak i w trakcie rozwodu traktują siebie i dziecko z szacunkiem, nie ma manipulacji sobą i dzieckiem, istnieje zrozumienie, jak negatywnie i traumatycznie obecna sytuacja może wpłynąć na dziecko, więc starają się traktować dziecko z dodatkową opieką. Jednocześnie w przypadku rozwodu, który uruchamia mechanizm uzależnienia od jedzenia, można zaobserwować, jak rozwód pogarsza i tak już trudną sytuację psychologiczną w rodzinie. W tym przypadku sytuacja wygląda tak, jakby to rozwód stał się wyzwalaczem i przyczyną zaburzeń odżywiania, jednak prawdziwy powód dojrzewa i nasila się u dziecka na długo przed rozwodem. Dzieci w takich rodzinach nie czują się chronione, często rodzice nie tylko nie monitorują harmonijnej, stabilnej i pozytywnej atmosfery w rodzinie, ale wręcz przeciwnie, prowokują ciągłe stresujące sytuacje - skandale, kłótnie, dokuczanie sobie nawzajem i swoim dzieciom. Co więcej, może się to odbywać albo głośno, podczas głośnych kłótni i obraźliwych słów, albo po cichu, kumulując wzajemne roszczenia, w trudnej i napiętej atmosferze w domu. W takich rodzinach, u dzieci, u których po rozwodzie rodziców rozwinęły się zaburzenia odżywiania, psychologowie diagnozują pojawienie się takich objawów, jak: zaabsorbowanie wyglądem lub wagą, zmiany nawyków żywieniowych, zmiany codziennych nawyków (np. stylu ubioru), depresja lub myśli samobójcze i inne - bardziej przed rozwodem. Ze swojej strony mogę jedynie w pełni potwierdzić te wnioski. Praktyka pokazuje, że sam rozwód nigdy nie jest przyczyną rozwoju zaburzeń odżywiania. Za uzależnieniem kryje się znacznie więcej czynników, bardzo głębokich, które często wpływają na dziecko przez wiele lat, kształtując zależny styl charakteru. Należą do nich pewne cechy charakteru każdego z rodziców oraz ich styl komunikowania się ze sobą i z dziećmi. Często można spotkać się z destrukcyjnym wpływem zarówno na dziecko, jak i całą rodzinę ze strony innych krewnych, na przykład dziadków - rodziców ojca lub matki. W takiej sytuacji oczywiście najlepiej jest, jeśli rodzice jeszcze przed rozwodem zwrócą się o poradę i wsparcie do psychologa, aby w miarę możliwości ustabilizować stan dziecka, zapobiec rozwojowi zaburzeń odżywiania, a z czasem poprawić jego kondycję psychiczną. istnienie. Pomoc psychologiczna, wsparcie i konsultacje ze specjalistą w zakresie zaburzeń odżywiania - http://psyhealth.ru/