Co dzieje się z osobą, która motywuje się słowami „No dalej, wierzę w ciebie”, „Jesteś silny, dasz radę”, a jednocześnie z pewnością siebie i ironią, kpiną, mówi „Weź się wstawaj, próżniaku! Prześpisz wszystkie projekty! Trzeba pracować! - mówi osoba, która marzy o nowej pracy, rozwoju kariery, wyjeździe na wycieczkę lub kupieniu prezentu dla bliskich. Wstaje i idzie do pracy, bo ktoś mu kazał (wstawaj), zawołał (leniwo). przepowiedział przyszłość (zaśpisz, przegapisz). Być może dana osoba myśli, że jeśli nie będzie krytykować siebie za niespełnianie standardów, automatycznie wpadnie w stan lenistwa. W pewnym stopniu samokrytyka naprawdę działa motywująco. Czasami nie działa tak, jak marzyłem, planowałem i wyobrażałem sobie. Człowiek jest bombardowany lawiną samokrytyki: „Nigdy niczego nie osiągniesz!”, „Nie jesteś gotowy na ten projekt, powinieneś się lepiej uczyć!” lub obwinianie innych „Gdyby nie oni, to bym...” Przychodzi taki dzień, że człowiek nie wierzy w swoje możliwości: „To nie dla mnie”, „Jeszcze nie jestem gotowy”, „ Zamiast się ośmieszać, wolę siedzieć w domu. Odkłada realizację swoich pomysłów na później. Wygląda to tak, jak ten łańcuch zachowań: Aktywność – Porażka – Ocenianie siebie lub innych (destrukcyjna krytyka) – Unikanie niepowodzeń (wycofanie się, dystansowanie się od innych, bierność i…) – Zwlekanie (zatrzymanie, odkładanie)Od Nikt nie jest odporny na niepowodzenia! Wszyscy popełniamy błędy! Jest jednak różnica, kiedy po upadku (błędzie) ktoś wstaje i idzie dalej lub zatrzymuje się po drodze. Jak widzimy, samokrytyka jako motywator pomaga podjąć aktywne działanie, ale na krótki czas, „aż do pierwszego” błędu. Co pomaga Ci iść dalej? Co pomaga Ci rozwijać się bez opierania się strachowi, wstydowi i innym nieprzyjemnym uczuciom. Odpowiedzią jest współczucie! Tak, tak, współczucie! Współczucie pozwala ci ruszyć do przodu w stronę osiągnięć z zupełnie innego powodu – bo ci zależy. Dbasz o siebie! Zamiast złościć się i denerwować, gdy sprawy nie układają się tak, jak byśmy chcieli, możemy wybrać inną ścieżkę. Możemy uspokoić nasz niepokój poprzez współczucie dla siebie i wykorzystać moc współczucia, aby lepiej radzić sobie z wyzwaniami, które stają na naszej drodze. Kiedy jest dla Ciebie trudno, coś nie wychodzi:🔸 Przypomnij sobie, kiedy komuś pomogłeś, zapewniłeś wsparcie, troszczyłeś się, okazywałeś troskę, jakie były Twoje uczucia? Następnie, z tą serdecznością, miłym tonem powiedz sobie: - mam prawo się zdenerwować (przyznać się do trudnych uczuć); - Osobą, która może mi pomóc, jestem ja sam. Nawet jeśli potrzebuję pomocy, mogę sama o nią poprosić (i to nie jest słabość, ale siła). Oczywiście nie odpychaj rodziny i przyjaciół, jeśli oferują wsparcie. „To, czego teraz doświadczam, jest tym, czego doświadcza wiele osób, gdy znajdą się w takiej sytuacji, i nie będzie to trwało wiecznie, gdy dana osoba zacznie się skupiać na sobie. współczucie, nawet w obliczu porażki zachowanie może wyglądać następująco: Aktywność – Porażka – Współczucie wobec siebie – Samorealizacja Umiejętności współczucia i wewnętrznego wsparcia możesz rozwinąć biorąc udział w internetowej grupie „Przestrzeń Troski” I zapraszam na indywidualne konsultacje. Zapisz się na konsultację dzwoniąc pod numer 8917-7943960 (WhatsApp, Telegram).