Ten artykuł adresowany jest do psychologów, ale wiele z zawartych tutaj zaleceń przyda się nie tylko im, ale całej gamie inteligentnych ludzi. Więc daj mi wskazówkę, czy pozwól mu myśleć samodzielnie? Porada ma charakter informacyjny, ale jak każda pomoc, porada może być zarówno niewłaściwa, jak i nieodebrana. Można i trzeba pomagać ludziom, ale za każdym razem dokładnie rozumiejąc, kto i jak. Podobnie jest z radami: można dawać rady i podpowiedzi, ale nie każdemu, nie zawsze i nie od razu. Na czym należy się skupić, aby działać precyzyjniej? Nie służ leniwym. Uważaj na oczy. Spójrz na osobę: czy jej oczy żyją, myślą - czy są leniwe? Jeśli to drugie, przestań chcieć pomagać. Nie myśl za leniwych: nie dawaj wskazówek tym, którzy potrafią sami zgadnąć. Wiele osób leniwie myśli i ma nadzieję, że po prostu zapytają i od razu im wszystko powiedzą. Nie należy do tego zachęcać – niech myślą samodzielnie. Myślenie jest przydatne. Jest to w zasadzie przydatne, a uratujesz siebie, ponieważ leniwa osoba jest zbyt leniwa, aby nie tylko myśleć, ale także cokolwiek robić. Dlatego z dużym prawdopodobieństwem leniwy człowiek, poprosiwszy Cię o radę, nie będzie chciał zawracać sobie głowy jej wdrożeniem i wyjaśni Ci, że Twoja rada mu nie odpowiada. Następna jest gra „Tak, ale” i trójkąt Karpmana... Co zrobić, jeśli chcesz pomóc, ale widzisz, że przed tobą stoi taka postać? Jak odpowiedzieć na zwykłe „No cóż, nie wiem!”? - W takim przypadku nie dawaj gotowej odpowiedzi, ale wielokrotnie pytaj go o opinię. W takich przypadkach dobrze brzmią standardowe sformułowania „nie wiem”: „Pomyśl o tym?”, „A co by było, gdybyś wiedział?”, „A co, gdybyś fantazjował?” W obliczu takiej wytrwałości osoba zwykle zatrzymuje się, myśli i zaczyna mówić coś bardziej znaczącego niż wcześniej. Jednak w wielu przypadkach nadzieja, że ​​​​dana osoba sama wszystko zrozumie, jest naiwna. Jeśli dana osoba nie ma podstawowej wiedzy w tej dziedzinie, nie powinna dręczyć go żądaniami „Myśl samodzielnie”. Tutaj psycholog jako profesjonalista może i powinien pomóc klientowi swoją wiedzą: udzielić mu wskazówek, a nawet bezpośrednich instrukcji. Inną rzeczą jest to, jak? To również ma swoją własną naukę i własne sztuczki. Czy mogę skorzystać z Twojej rady? Myszy poprosiły mądrą Sowę o radę: „Sowo, pomóż! Co mamy zrobić, wszyscy nas obrażają!” Mądra sowa odpowiedziała myszom: „Myszy, zostańcie jeżami, a wasze igły będą was chronić!” - „Jak możemy zostać jeżami?” „Daj mi spokój z drobiazgami, jestem strategiem, a nie taktykiem”. Jeśli jesteś taką Sową i Twoja rada wymaga jeszcze kilkunastu wskazówek, jak ją wcielić w życie, zachowaj takie rady dla siebie: „Musisz siebie zaakceptować!”, „Musisz uwierzyć w siebie” – jak to jest? Czy podałeś technologię? „Przestań zwracać uwagę na jego słowa!” „Wybij to sobie z głowy” to podobne przykłady takich pustych, nieskutecznych rad. Dobra rada to ta, z której możesz skorzystać: rada, która jest praktyczna, prosta i wykonalna. Być może uprzedzenie wobec rad rodzi się właśnie dlatego, że nieczęsto można znaleźć praktyczne i wykonalne porady. „Zanim to zrobisz, musisz pomyśleć głową!”. - tak, formalnie to rada, w rzeczywistości brzmi to bardziej jak oskarżenie. „Zacznij liczyć czas!” - wspaniała wskazówka, ale bez szczegółowego wyjaśnienia, jak można to zrobić w rzeczywistości, taka rada wywołuje jedynie trwały horror w duszy rosyjskiego społeczeństwa... Praktyczna wskazówka: sprawdź wszelkie rady, które udzielasz na Łatwy start: jeśli osoba może przynajmniej zacząć (z sukcesem zacząć) coś robić, to co mu zasugerowałeś, mówisz o co chodzi. Od tanich porad po drogie instrukcje Naszym klientom bardzo łatwo jest wpaść w grę „Tak, ale”. Psychologowie nie chcą powtarzać błędów swoich klientów i w ramach zbawiennej mantry powtarzają sobie i swoim współpracownikom: „Nie udzielaj rad”, „Psycholodzy nie udzielają rad”. Jednak takim kategorycznym zakazem jest prześwietlenie, przesada, przejaw stereotypowego myślenia i lęków. Czy to prawda, że ​​w odpowiedzi na Twoje rady zawsze będzie się toczyła gra w „Tak, ale”? Odpowiadamy: „Profesjonalista poradzi sobie z tą sytuacją”. Jak? Zamiast niewiążących porad, podawaj obowiązkowe instrukcje..