Ciągle słyszymy, że dziecko po prostu potrzebuje wczesnego rozwoju, mówią nam to psychologowie, nauczyciele i dyrektorzy ośrodków dziecięcych, obiecując, że tylko dzięki tym działaniom zapewnicie swojemu dziecku rozwój powodzenia w dorosłości i harmonijnego rozwoju. Ale co oferują rodzicom pod pozorem wczesnego rozwoju? Nauka liczenia i pisania dosłownie od kołyski, wiedza encyklopedyczna ze wszystkich dziedzin, a to wszystko ze znakiem „0+”. Oczywiście nie wszystkie ośrodki dla dzieci są takie, ale dopóki będzie popyt, będzie podaż. Ale czy naprawdę konieczne jest, aby dziecko uczyło się liter, jeśli nie wie jeszcze, jak się ubrać, umyć ręce lub iść do nocnika? Czy priorytetem powinno być dobre samopoczucie zewnętrzne i powód do przechwalania się przed przyjaciółmi i rodziną: „Mój już czyta/oblicza/uczy się japońskiego”, czy też wszystko ma swój czas? Od czego zależy sukces w opanowywaniu nowych umiejętności, jakie są wzorce rozwoju dziecka i jak nie zamienić nauki w trening. Główną tajemnicą jest to, że wczesny rozwój nie istnieje, a jedynie naturalny rozwój człowieka. Wszystkie dzieci rodzą się z zainteresowaniami poznawczymi i lubią poznawać otaczający je świat. Pragnienie wiedzy pomaga w kształtowaniu nowych umiejętności, a nowa wiedza staje się podstawą, krokiem do dalszego rozwoju, a przez całe życie w rozwoju psychicznym dziecka wyróżnia się jedynie aktywność prowadząca do określonego wieku : - Strefa rzeczywistego rozwoju - wiedza, umiejętności, zdolności, wszystko to, co dziecko jest w stanie wykonać samodzielnie, bez pomocy z zewnątrz; - Strefa najbliższego rozwoju – co dziecko może zrobić przy pomocy osoby dorosłej; - Strefa potencjalnego rozwoju – umiejętności, którymi dziecko nie dysponuje nawet przy pomocy rodzica. Rozwój umiejętności dziecka następuje właśnie dzięki strefie najbliższego rozwoju, tj. to, co dziecko dzisiaj zrobiło z mamą i tatą, jutro będzie mogło zrobić samodzielnie, a strefa najbliższego rozwoju stanie się strefą rzeczywistego rozwoju. A także cały czas dokonuje się proces rozwoju człowieka Wybierając, co zrobić z dzieckiem, na jakie zajęcia chodzić, jaki „sprzęt rozwojowy” kupić, rodzice popełniają trzy główne błędy: 1. Edukacja w strefie potencjału. rozwój (co często oferujemy w ośrodkach dla dzieci). Rodzice uczą swoje dziecko umiejętności, które są w strefie potencjalnego rozwoju, ponieważ uważają, że ich dziecko może tego dokonać, jeśli trochę się postarają. Ale takie zajęcia są nieskuteczne, nie sprawiają dziecku przyjemności, nauka zostaje przeciągnięta lub całkowicie porzucona, dziecko traci zainteresowanie zajęciami, brakuje mu pewności siebie. 2. Gwałtowne rozszerzenie strefy „ja sam”. Rodzice zbyt szybko kończą treningi lub chcą od dziecka zbyt wiele, nie zauważając, że potrzebuje ono jeszcze wspólnych zajęć. W rezultacie, z powodu tego błędu, dziecko może stracić zainteresowanie badaną czynnością lub wykonywać ją gorzej niż nawet na początkowych etapach, próbując w ten sposób ponownie zaangażować rodziców w ten proces. 3. Często rodzice po prostu nie zauważają strefy bliższego rozwoju, oczywistych umiejętności, których można i należy uczyć dziecko. Jak wyznaczyć strefę bliższego rozwoju? Po pierwsze, strefa bliższego rozwoju obejmuje to, co dziecko naprawdę lubi i czym jest interesuje, obserwuj, jak zwraca uwagę na to, co robi, w co się bawi, co robi dobrze, a czego nie, staraj się pomóc dziecku rozwiązać te problemy, z którymi nie potrafi sobie jeszcze samodzielnie poradzić. Po drugie, istnieją umiejętności, które dziecko powinno już posiadać, ale nie wykazuje nimi zainteresowania lub rodzice stracili te umiejętności z oczu. W tym przypadku pomocne będą mapy rozwoju normatywnego, w których zawsze można znaleźć wskazówkę, w jakim kierunku uczyć dziecko: mowy, rozwoju fizycznego, umiejętności codziennych, rozwoju intelektualnego, poznawania otaczającego świata itp. Źródło: mój Instagram *: * Instagram należy do firmy Meta, która jest uznawana w Rosji za organizację ekstremistyczną.