„Poniżając innych, upokarzając talent, przeciętność rośnie mu w oczach... Jak to podnosi na duchu, jak dumnie odchyla głowę do tyłu, prostuje ramiona i czujesz się równy. A poczucie równości z talentem jest możliwe tylko wtedy, gdy istnieje możliwość jego upokorzenia. Światosław Nikołajewicz Fiodorow (1927–2000) – radziecki i rosyjski okulista, chirurg okulista, profesor, akademik Rosyjskiej Akademii Nauk Medycznych i rosyjskiej Akademia Przyrodnicza Żyjemy w dość aktywnie zmieniającym się świecie – zmieniają się preferencje polityczne, organizacja pracy, obszary działalności zawodowej i edukacyjnej, a w efekcie zmienia się podejście do edukacji młodego pokolenia osoba oparta na idei indywidualizmu we współczesnym społeczeństwie, istnieją pewne zagrożenia społeczne. Czasami człowiek nie stroni od społeczeństwa z własnej woli, ale społeczeństwo „wywiera na niego presję” i musi się bronić. Ten mechanizm zachowania, dobrze zbadany przez etologów, nazywany jest „mobbingiem” (od angielskiego mobbingu), mechanizmem samoobrony gatunku. Definicja stosowana przez etologów zajmujących się badaniem ptaków: Mobbing to demonstracyjne działanie ptaka przeciwko potencjalnemu lub domniemanemu wrogowi innego, silniejszego gatunku. Jest inicjowany przez przedstawiciela słabszego gatunku i nie jest reakcją na atak na osobnika, partnera, jaja czy pisklęta. Mówiąc potocznie o stosunkach międzyludzkich, społeczeństwo większościowe lub określona grupa „wypiera” ze swojej struktury ludzi, którzy różnią się od wszystkich swoją indywidualnością i „przeszkadzają” w prowadzeniu zwyczajnego, wyważonego stylu życia teoria „pasjonarności” historyka i etnografa Lwa Nikołajewicza Gumilowa, przejaw namiętności – behawioralny, który świadczy o pragnieniu jego nosiciela ideału (celu) nawet sprzecznego z indywidualnym i/lub gatunkowym instynktem samozachowawczym. Każdy człowiek ma pasję, ale jej poziom jest różny w zależności od osoby. Energia pełnych pasji rodziców może być przekazywana swoim dzieciom z pokolenia na pokolenie, a w społeczeństwie pasjonaci tworzą specjalne stereotypy zachowań, które przez bardzo długi czas wpływają na ogólne zachowanie ludzi. Pasjonatywność to zdolność i chęć zmiany otoczenia lub, przetłumaczone na język fizyki, zakłócenia bezwładności zbiorczego stanu środowiska. Impuls namiętności może być tak silny, że nosiciele tej cechy, pasjonaci, nie mogą zmusić się do obliczenia konsekwencji swoich działań. Jest to bardzo ważna okoliczność, wskazująca, że ​​namiętność nie jest atrybutem świadomości, ale podświadomości, ważną cechą wyrażającą się w specyficznej budowie aktywności nerwowej. Namiętność, pisał L.N. Gumilow, jest dominacją charakterologiczną, nieodpartym, wewnętrznym, świadomym, a raczej nieświadomym pragnieniem działania mającego na celu osiągnięcie jakiegoś często iluzorycznego celu. Cel ten czasami wydaje się cenniejszy dla pełnej pasji jednostki niż nawet jego własne życie, a tym bardziej życie i szczęście otaczających go ludzi. Namiętność jako instynkt biologiczny sprzeciwia się instynktowi samozachowawczemu i bardzo często prowadzi do przedwczesnej śmierci jednostki. Młodzi badacze z Petersburga zauważają: „Dziś nasze społeczeństwo ma ogromne zapotrzebowanie na ludzi wolnych, aktywnych, aktywnych. i kreatywny. Ale czy się pojawią? Nie sposób nie zauważyć z żalem, że nie tylko nowa, ale i tradycyjna elita epoki, którą śmiało można określić jako epokę mas, sama skłania się ku beztwarzowości i zmuszona jest ją naśladować. Niekonwencjonalne i wybitne osobowości stają się coraz większym wyjątkiem. Odnosi się silne wrażenie, że prawie wszystkie z nich należą do przeszłości. Społeczeństwo, którego członkowie są anonimowi, nie może być naprawdę silne. Wydaje się, że istotne jest docenianie jednostki pod każdym względem. Ale dzisiaj niewielu ludzi jest zdolnych do osobistego działania. Na pierwszy plan wysuwa się chęć uwolnienia się od odpowiedzialności, szczególna potrzeba idoli…” – powiedział tak Światosław Nikołajewicz Fiodorow.