Od autora: Czym jest wolność i czy w ogóle jest możliwa? W społeczeństwie nie ma wolności jako takiej. Mam na myśli wolność od społeczeństwa. Człowiek jest istotą społeczną. Jesteśmy częścią czegoś całościowego i większego od nas samych. Jeśli zaczniemy zaniedbywać interesy innych na rzecz naszych swobodnych przejawów, może to spowodować odrzucenie i samotność. Aby pozostać w społeczeństwie, musimy liczyć się z interesami innych, czyli iść na kompromis, w jakiś sposób naruszając siebie. To cena naszej miłości, która pomaga przezwyciężyć poczucie samotności. Jak mówią Brytyjczycy, wolność kończy się tam, gdzie zaczyna się nos sąsiada. Czym jest wolność i czy w ogóle jest możliwa? W społeczeństwie nie ma wolności jako takiej. Mam na myśli wolność od społeczeństwa. Jesteśmy istotami społecznymi. Jesteśmy częścią czegoś całościowego i większego od nas samych. Jeśli zaczniemy zaniedbywać interesy innych na rzecz własnych, może to prowadzić do odrzucenia i samotności. Aby pozostać w społeczeństwie, musimy liczyć się z interesami innych, czyli iść na kompromis, w jakiś sposób naruszając siebie. To cena naszej miłości, która pomaga przezwyciężyć poczucie samotności. Jak mówią Brytyjczycy, wolność kończy się tam, gdzie zaczyna się nos sąsiada. Całkowita wolność od społeczeństwa oznacza izolację. Ale to jest więzienie. Oznacza to, że całkowitą wolność można osiągnąć jedynie poprzez „uwięzienie”. Wolność istnieje jedynie jako doznanie wewnętrzne i jest niczym innym jak świadomą koniecznością w filozoficznym rozumieniu tego słowa. To jest wolność. Jak człowiek może osiągnąć to uczucie? W jaki sposób człowiek doświadcza poczucia świadomej konieczności, czyli wolności? Podobnie jak wolność wyboru. Jak to się właściwie dzieje? Prawdziwa wolność leży pomiędzy „tak” i „nie”. Czyli pomiędzy dwoma biegunami, pomiędzy dwoma skrajnościami, gdzieś pośrodku. Prawdziwa wolność to złoty środek, czyli „środek”. Prawdziwa wolność to wahadło, które znajduje się dokładnie w środku swojej trajektorii ruchu, jest to punkt spoczynku. Wolność to pokój. Pozycja środkowa oznacza swobodę wyboru i swobodny dostęp do obu biegunów. Na przykład miłość. Zakochanie jest punktem skrajnym, punktem całkowitej, absolutnej idealizacji obiektu. Wahadło znajduje się w skrajnym „lewym” położeniu. Brak krytyki oznacza brak sprawdzania rzeczywistości, czyli przytępione poczucie rzeczywistości, naruszenie logiki, „różowe okulary”, czyli chorobę. A na drugim biegunie nienawiść – brak krytyki, brak sprawdzania rzeczywistości, naruszenie logiki, „czarne okulary”, choroba! Miłość do osoby, jako uczucie dojrzałe, jest możliwa tylko wtedy, gdy jesteś świadomy obu tych uczuć jednocześnie (zarówno miłości, jak i nienawiści) i pozwalasz sobie na jednoczesne przeżywanie tych uczuć do obiektu miłości. Jeśli wrócimy do metafory energii w postaci wahadła, oznacza to, że wahadło znajduje się w dolnym położeniu - jest to punkt wyimaginowanego spoczynku, neutralności, w którym zbiegają się dwie przeciwnie skierowane, przeciwnie naładowane siły - miłość i nienawiść , idealizacja i diabelizacja. W najniższym punkcie neutralizują się nawzajem, jak dwie fale. A w najniższym punkcie – chwila „spokoju”, wahadło pośrodku, punkt największego napięcia – zaczynasz widzieć osobę taką, jaka jest, ponieważ w tym momencie jesteś neutralny. To jest miłość – uczucie wolne od idealizacji (zakochania) i diabelstwa (nienawiści). Tylko w tym przypadku człowiek może dokonać wolnego wyboru – być z tą osobą, czy nie. Prawdziwa miłość to jedność i walka przeciwieństw, świadomość ambiwalencji uczuć wobec obiektu miłości, dostępność obu biegunów. Świadomość tych biegunów zapewnia wolność wyboru. Wolny wybór jest możliwy tylko przy braku strachu. Wolność to brak strachu. Na przykład relacje. Jak strach wiąże się z wolnością wyboru w związkach? Osoba może nawiązać relację z byle kim, po prostu dlatego, że boi się, że ta osoba jest ostatnią osobą, która chce się z nim porozumieć, takich jak on jest więcej.