Problemy z zazdrością są często ważnym powodem do skorzystania z terapii indywidualnej i rodzinnej. Dla niektórych zazdrość jest w pełni uzasadniona, dla innych pasuje do wszystkich relacji, których doświadczyli. Charakter zdarzenia W początkowej fazie związku wkład partnerów może być niewielki, więc poczucie zaborczości jest zwykle minimalne. W miarę jak rozwijają się i inwestują więcej pod każdym względem, partnerzy zaczynają cenić te relacje. Na tym etapie pojawia się symbioza zaangażowania i niepewności; jest zainteresowanie, ale jednocześnie niepewność co do kontynuacji. Na tym zwykle pojawia się zazdrość, dopóki partnerzy nie omówią „zasad i planów” swojego związku i nie ustalą, jak poważne intencje jednego odpowiadają intencjom drugiego. W niektórych przypadkach zazdrość wiąże się z jeszcze większą niepewnością: związki na odległość, powiązania z początkowo niewolnymi ludźmi, silne okoliczności „przeciw”. Mówiąc o zazdrości uzasadnionej, możemy zauważyć nie tylko niejednoznaczność w związku, ale także chęć jednego z partnerów do posiadania większej niezależności lub jego niepewność co do pełni swoich uczuć do towarzyszki. W związkach długoterminowych zazdrość jest mniej powszechna, ponieważ relacje te są bardziej ugruntowane, jest w nich mniej nieścisłości, a zatem istnieje powód do zazdrości. Podczas terapii zwykle wyjaśnia się naturę zazdrości: czy jest to cecha osobista danej osoby, czy też istnieje kryzys w związku. Jeśli masz niektóre, a może wszystkie powyższe postawy, najprawdopodobniej nie będziemy mówić o kryzysie: partner powinien komunikować się ze mną codziennie, powinniśmy spędzać razem każdy wolny czas; ; partner powinien zachowywać się tak, żebym czuła się wyjątkowa; powinniśmy wspólnie planować przyszłość mojego partnera, która nie powinna być przede mną tajemnicą. Terapia poznawczo-behawioralna badając zazdrość, przywiązuje dużą wagę do doświadczeń z przeszłego życia i ich wpływu na głęboko zakorzenione przekonania. Doświadczenia z dzieciństwa lub nieprzepracowane traumatyczne relacje mogą służyć jako warunek wstępny globalnej nieufności i obsesyjnego lęku przed zdradą. Na przykład, jeśli w rodzinie często pojawiała się groźba rozwodu, a nawet jeśli do niej doszło, jeśli ktoś z najbliższego otoczenia dziecka poważnie zachorował lub zmarł. Tworzy się przekonanie, że bliskie Ci osoby, na których polegasz, opuszczą Cię. Jeżeli rodzice zaniedbywali lub nie traktowali poważnie potrzeb dziecka, w przyszłości będzie mu trudno zaakceptować i uwierzyć w opiekę partnera. Warto też wziąć pod uwagę prowokacje i manipulacyjne zachowania partnera, które powodują zazdrość, aby potwierdzić powagę intencji. Ponieważ jednak sposoby wyrażania zazdrości nie zawsze są lojalne i można spotkać się z przesłuchaniami, zaciekłą kontrolą, obiekt zazdrości może się zdystansować, zagrozić zerwaniem lub pauzą, co tylko zwiększy strach przed zdradą i utratą związku. Jednak badania pokazują, że zazdrość stwarza iluzję silnego związku. Kolejnym powodem do wywołania zazdrości może być chęć ukarania partnera za złe uczynki lub rywalizacja z nim, jeśli doszło do flirtu z kimś innym. Są też chwile, kiedy ludzie zwiększają swoją wartość, „grają ostrożnie” i flirtują z innymi, aby upewnić się, że istnieją alternatywy, jeśli związek się zakończy lub nie będzie satysfakcjonujący. Niektórzy ludzie flirtują, aby zwiększyć swoją samoocenę i potwierdzić, że nadal są atrakcyjni. Jak sobie poradzić z obsesyjnymi myślami o zazdrości? W terapii wykorzystuje się technikę zwaną tolerancją na niepewność. Jeśli pojawią się wątpliwości, możesz oczywiście zacząć szukać dowodów – monitoruj portale społecznościowe, sprawdzaj telefon partnera, ale jeśli dowodów nie znajdziesz, podejrzenia nigdzie nie znikają, jak gdyby dowody na to, że masz rację, jeszcze nie zostały znalezione . Traktuj te myśli jako hałas w tle, nie musisz nic z nimi robić, to tylko myśli. Jeśli pozwolisz, aby takie myśli po prostu tkwiły w danej chwili, pomożesz im uciec spod ich kontroli. Następnym krokiem jest.