Często dziecko choruje na skutek braku uwagi, nadopiekuńczości czy niesprzyjającej atmosfery w rodzinie – to główne psychosomatyczne źródła chorób wieku dziecięcego. Psychosomatyka dziecięca jest typowa w swoich przejawach. Dziecko ma ból gardła - albo jest bardzo urażony, albo cierpi na niemożność wyrażenia swojej opinii. Rodzice takiego dziecka często odcinali mu inicjatywę, powstrzymując go prośbami o ciszę, nie wtrącanie się i zrobienie dla niego tego, co sam jest w stanie zrobić. Jeśli każdemu przeziębieniu towarzyszy kaszel, to jest to protest wewnętrzny – dziecko nie chce nic zrobić, ale boi się otwarcie sprzeciwić. Dziecko, którego wolność jest stale ograniczana zakazami, będzie miało problemy z oddychaniem - zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli, astmę oskrzelową. Astma może być także przejawem zachowań odwrotnych – rodzice dosłownie duszą dziecko swoją opieką i nie pozwalają mu samodzielnie wykonać kroku. Prawie wszystkie dzieci uczęszczające do przedszkoli cierpią na chroniczny katar – to znak, że nie wszystko w drużynie dobrze. Dziecko stara się chronić przed sytuacjami lub ludźmi, którzy mu nie odpowiadają (nauczyciele, rówieśnicy, krewni), więc w domu taki katar mija i powraca dopiero, gdy pojawi się źródło podrażnienia. Drugą reakcją na życie w grupie jest choroba uszu, która może być również konsekwencją przekleństw, skandalów i podniosłych rozmów, które słyszy dziecko. Skargi na ból brzucha powinny zaalarmować rodziców – coś przeraża dziecko. Zęby dziecka się pogarszają – być może próbuje powstrzymać emocje, złość lub silną irytację. Problemy skórne - alergiczne zapalenie skóry, ospa wietrzna, pojawienie się wysypki i inne odbicia stanu wewnętrznego wskazują, że dziecko próbuje nawiązać dystans między dorosłymi a sobą. Ta sama nadopiekuńczość, która objawia się regularnym dotykaniem, uściskami, pocałunkami, powoduje, że dziecko podświadomie stawia barierę - potrzebuje przestrzeni osobistej. U dzieci, które mają tendencję do kontrolowania się, bojąc się negatywnej reakcji, pojawiają się zaburzenia w oddawaniu moczu i moczenie nocne od rodziców. Wyeliminować źródło problemu. Psychosomatyka dziecka, jako źródło zaburzeń w kondycji fizycznej dziecka, podlega korekcie, konieczna jest jednak praca ze wszystkimi członkami rodziny. Jeszcze ważniejsze jest, aby rodzice zdawali sobie sprawę, że wszelkie ich emocje, działania lub cechy zachowania zawsze mają odzwierciedlenie w zdrowiu dziecka. Zrozumienie potrzeby zmian, zrobienie wszystkiego, co w naszej mocy, aby w proces powrotu do zdrowia zaangażować wszystkie bliskie dziecku osoby – to już połowa drogi do sukcesu. Ważne jest, aby wybrać dobrego specjalistę, któremu będziesz całkowicie ufał, ponieważ cena takiej pracy jest wysoka - zdrowie, harmonijny rozwój i przyszły sukces Twojego dziecka.