Od autora: Kochać siebie to nie głupi kaprys czy kaprys, to konieczność! I najważniejsza rzecz do zapamiętania: najlepszą osobą, jaką połączył nas los, jesteśmy my sami. Jeśli nie kochasz siebie zbyt dobrze, trudno będzie ci pokochać kogoś innego, ponieważ będziesz żałować, ile czasu i energii poświęciłeś! dawaj drugiemu człowiekowi tyle, ile nie dajesz nawet sobie. Co o sobie myślisz, z jakiej podstawowej pozycji patrzysz na życie? Mam nadzieję, że masz pozytywne nastawienie do życia. Jeśli stwierdzisz, że nie lubisz siebie, możesz oczekiwać, że inni będą wobec Ciebie obojętny. W większości ludzie zgodzą się z Twoją oceną siebie i odpowiednio zareagują, gdy Cię zobaczą. To może sprawić, że będą wyglądać obrzydliwie w twoich oczach, przez co umieścisz jeszcze więcej przeszkód między tobą a nimi, a oni będą wydawać ci się wrogo nastawieni w swoich działaniach. Obserwując i uświadamiając sobie reakcje ludzi na Ciebie, odkryjesz również, że ma to naturę wrogości i uznasz, że świat jako całość jest zimnym i nieprzyjaznym miejscem. Wtedy zacznie obowiązywać zupełnie inny proces interakcji potrafisz kochać siebie, jak siebie samego. Inni widzą, że jesteś dla nich atrakcyjny, wtedy okazują Ci zainteresowanie i uczucie. W jednym ze statusów na stronie widniało stwierdzenie: „Kochaj siebie. Reszta dogoni.” Otoczony miłością, a nie barierami, człowiek postrzega świat jako miejsce ciepłe i przyjazne. Większość ludzi rozumie to teoretycznie, jednak w praktyce tę pozornie prostą zasadę akceptowalnej komunikacji realizują bardzo nieśmiało. Nie wystarczy powiedzieć, że się lubisz, musisz to poczuć, a ludzie zauważają ten stan bez słów. Jeśli mężczyzna deklaruje, że nie pociąga go towarzystwo mężczyzn i nie bawi go ich towarzystwo, a kobieta deklaruje, że nie znosi towarzystwa kobiet, to mamy podstawy przypuszczać, że w rzeczywistości oboje są delikatnie mówiąc, same w sobie są niezbyt znośne i atrakcyjne. Kolejnym testem na to, jak bardzo siebie lubisz, jest pytanie, czy czas spędzony w swoim towarzystwie jest dla ciebie przyjemny, czy nie. Osoba, która nie potrafi miło spędzić czasu sama, tak naprawdę nie ma w sobie wiele miłości. „Umiejętność przebywania w samotności jest warunkiem zdolności do kochania” – pisze E. Fromm. To nie jest miłość, ale podstawa sytuacji, gdy „ktoś” potrzebuje kogoś, aby pozbyć się poczucia samotności. A jeśli ja nie pokocham siebie, to ktoś inny mnie pokocha. Być może przy pomocy Innego pokocham i polubię siebie. Są różne możliwości i sposoby na poznanie siebie i pokochanie siebie…