Człowiek przez cały czas dążył, poprzez proces wyobraźni i twórczy, do wyrobienia sobie własnego rytmu życia, który pomagał mu w utrzymaniu stabilnego zdrowia organizmu. Wieloletnia praca w dziedzinie medycyna i duże doświadczenie w komunikacji z pacjentami dały impuls do opracowania alternatywnej metody przywracania zdrowia każdemu człowiekowi - poprzez rozwój własnego potencjału twórczego. Każdy wie, że choroba jest zaburzeniem całej aktywności organizmu i dlatego leczenie pojedynczego narządu nie da stabilnego rezultatu, ale przywrócenie całego organizmu jako całości jest procesem twórczym, aby człowiek mógł być w stabilnym, zdrowym stanie, konieczna jest wystarczająca „energochłonność”. Koncepcja ta wymaga osobnego rozważenia. „Energochłonność” oznacza obecność wystarczającej ilości energii w organizmie człowieka. Ważne jest znalezienie równowagi pomiędzy procesami wewnętrznymi zachodzącymi w organizmie i procesami zewnętrznymi zachodzącymi w społeczeństwie. System równoważenia procesów wewnętrznych i zewnętrznych stanowi podstawę utrzymania stabilnej „energochłonności” organizmu. Stan ten podlega ciągłemu, dynamicznemu procesowi. Głównym źródłem powstawania „energochłonności” jest proces twórczy. Obrazy tworzone w stylu SAKREALIZM niosą ze sobą figuratywne postrzeganie przestrzeni - zarówno wewnętrznej, jak i zewnętrznej. W moich obrazach utrzymanych w stylu SAKREALIZM łączę wiedzę z zakresu kultury rozwoju medycyny starożytnej i doświadczenie praktykującego lekarza. z 20-letnim doświadczeniem. Głównym celem tworzenia obrazów jest wywołanie procesu wyobraźni u widza podczas oglądania obrazu w celu optymalizacji procesów rytmicznych i „energochłonności” ludzkiego ciała. Bliskie jest mi podejście do twórczej realizacji mnichów Zakonu Benedyktynów, kiedy mała wspólnota lub samotny mnich-asceta stwarzali warunki nie tylko dla religii, ale także przynosili ludziom kulturę i oświecenie. W historycznym rozwoju kultury zachodniej można dostrzec przykłady nurtów i wzorców w twórczej realizacji zakonów monastycznych, które tworzyły obrazy i uczyły ludzi metod uzdrawiania. Ideały benedyktynów i cystersów były dalekie od kupieckich zainteresowań Rzymian, gdyż mnisi swoje powołanie widzieli w nauce, rolnictwie i sztukach sakralnych. Od czasów starożytnych główna zasługa w zachowaniu wysokiej kultury oświaty, malarstwa kościelnego i muzyki w opanowanej przez fale barbarzyńskiej ignorancji Europie należała do benedyktynów. Ta era pojawienia się zakonów monastycznych wyznacza początek okresu zwanego czasem „wiekiem świętych” - stulecia, w którym tradycje rzymskokatolickie nadal się rozwijały. W swojej twórczości osoba tworząca dzieło musi dążyć do przekazania kawałek duszy autora, a wtedy obraz wchłania jak gąbka całą głębię jego uczuć i przeżyć. Moja metoda sakrarealizmu pozwala podczas tworzenia obrazu przenieść potencjał energetyczny z sakralnego początku, gdzie gromadzi się energia ruchu i życia. Aby tego dokonać, powstanie obrazu musi przejść kilka etapów jego powstawania. Z techniką, metodologią i teoretyczną zasadnością wpływu koloru na procesy zachodzące w organizmie człowieka można zapoznać się głębiej i szczegółowo w zakładce „Terapia Rytmem Wizualnym” na mojej stronie internetowej http://prog-mirotok.narod .ru Oraz w mojej książce: „Rytmy Zdrowia” w ramach programu MIROTOK.” Szczególne miejsce w książce zajmuje materiał ilustracyjny obrazów, któremu towarzyszą wyjaśnienia i zalecenia autora, mające na celu osiągnięcie maksymalnego efektu podczas oglądania obrazów, co umożliwi zrozumienie nawet czytelnikowi nie posiadającemu wiedzy na temat samoleczenia pomysł na główne sposoby przywrócenia własnego rytmu, a także zharmonizowania procesów rytmicznych w ciele i otaczającej przestrzeni, społeczeństwie. W procesie oswajania czytelnik znajduje najwłaściwsze dla siebie metody i zalecenia oraz wyrabia sobie własną opinię na temat interesujących go obrazów.Stopniowo przystosowuje się do studiowania i doskonalenia umiejętności wymiany energii wewnętrznej i zewnętrznej przestrzeni informacyjnej. Zrozumienie tych procesów dodatkowo pomoże Ci w utrzymaniu organizmu w stabilnym stanie. Efektem wiedzy będzie opanowanie metod przywracania i utrzymywania stanu zdrowia: własnego, rodziny i otaczającego społeczeństwa. Studia nad metodami profilaktyki starożytnych mędrców wykazały, że przy układaniu programów zdrowotnych dla współczesnego człowieka. należy wziąć pod uwagę, że do naturalnych rytmów przyrody dodano rytmy stworzone przez człowieka, które wprowadzają poważną nierównowagę w naturalnych rytmach przyrody. Na tej podstawie należy pomóc człowiekowi w odnalezieniu własnego optymalnego rytmu życia nie tylko w zmienionych warunkach naturalnych, ale także w złożonych rytmach wygodnego, cywilizowanego świata. Program MIROTOK tworzy optymalny rytm życia człowieka nowoczesne warunki. Kompleksowy program MIROTOK obejmuje wizualną terapię rytmiczną obrazami malowanymi w technice sakrarealizmu. Obrazy pozwalają, za pomocą percepcji wzrokowej, kształtować procesy twórcze mające na celu utrzymanie ciała w stabilnym stanie. Efekt percepcji wzrokowej osiąga się poprzez przestrzenne przedstawienie całego obrazu w pionowych i poziomych kierunkach procesów rytmicznych. W moich obrazach proponuję rozpatrywać nasz rytm życia jako wolumetryczny, przestrzenny proces, który ma miejsce w każdym momencie życia regulowane zarówno przez siły adaptacyjne wewnątrz ciała, jak i siły oddziaływania zewnętrznego – dla stabilnego, dynamicznego podtrzymywania życia w przyrodzie i przestrzeni informacyjnej. Należy zrozumieć, że siła wpływu ludzkiego ciała na przestrzeń informacyjną z konieczności zderzy się z siłą samej przestrzeni informacyjnej i za każdym razem zostanie osiągnięty rozsądny kompromis między procesami wewnętrznymi i zewnętrznymi. Sakrorealizm obrazów daje efekt oglądany, dzięki czemu człowiek nie jest tylko obserwatorem, ale świadomym uczestnikiem tych procesów i rozumie, że w każdej chwili naszego życia wszystko się zmienia zarówno wewnątrz ciała, jak i w otaczającej nas przestrzeni. Siła starożytnych mędrców opierała się przede wszystkim na ciągłym badaniu procesów życiowych – zarówno między planetami na gwiaździstym niebie, jak i procesami społecznymi i wewnętrznymi zachodzącymi w organizmie człowieka. Ta ciągłość w postrzeganiu pojedynczego procesu w przyrodzie pozwoliła powiązać słabo widoczne znaki w przyrodzie ze zmianami zachodzącymi w organizmie człowieka. Po przeanalizowaniu tych objawów i stanu samego organizmu można było postawić diagnozę, przepisać leczenie i przewidzieć dalszą dynamikę zmian stanu fizycznego i psychicznego człowieka. Rozumiemy, że w tym celu konieczne było traktowanie natury z wielką miłością i wiara w Najwyższy Umysł (Boga). Myślę, że lekarze będą stale udoskonalać nowe techniki leczenia pacjentów, bo chęć lekarza, by pomóc pacjentowi, jest pokrewna niecierpliwości i ciekawości odkrywcy. W moim przypadku chęć udoskonalenia procedur zabiegowych w celu uzyskania lepszych efektów skłoniła mnie do zgłębienia starożytnych technik i wykorzystania ich w swojej praktyce. Rozwój człowieka jest możliwy jedynie poprzez stabilność procesów wewnętrznych i zewnętrznych. Francuski fizjolog Claude Bernard jako pierwszy zwrócił uwagę, że środowisko wewnętrzne żywego organizmu, aby zachować stabilność, musi pozostać stałe pomimo wszelkich wahań środowiska zewnętrznego. Doświadczenie mojej pracy lekarskiej pokazało, że zaledwie 20% problemów narządu ruchu ma podłoże biomechaniczne, a 80% problemów wiąże się z blokadą emocjonalno-wyobraźniową i psychosomatyczną, prowadzącą do chorób przewlekłych. Dziś medycyna reguluje głównie konsekwencje tych procesów, ale nie bada się przyczyny powstawania bloków emocjonalno-wyobrażeniowych i psychosomatycznych, ponieważ jest to środowisko do tworzenia emocjonalnej figuratywnej jednostki i statusu społecznego osoby. Bez szczerości komunikacji zw świecie osobistej realizacji twórczej nie da się skorygować blokad emocjonalno-wyobrażeniowych i psychosomatycznych, które powstały w ciele, głównie na poziomie nieświadomości. Obrazy w stylu sakrarealizmu mają na celu przywrócenie dialogu z wewnętrznym światem człowieka i nauczenie go rozumienia tych procesów w ciele i społeczeństwie. Środowisko zewnętrzne to morze różnorodnych kolorów stworzonych zarówno przez naturę, jak i przy pomocy technik technicznych. Wpływ koloru na nasz organizm jest ogromny, jednak nie wiemy, jak analizować stopień wpływu odcienia koloru lub kombinacji odcieni. Ale kolor jest jednym ze składników naszego stylu życia: w połączeniu z dźwiękiem, zapachem, smakiem i wrażliwością dotykową postrzegamy świat. Jak wiadomo, kolor powstaje poprzez nakładanie się częstotliwości. A jeśli połączysz zestaw rytmicznych ćwiczeń fizycznych i oddechowych, możesz stworzyć optymalny rytm, który odpowiada rytmowi życia nadanemu osobie od urodzenia. Wpływ koloru na rytm życia człowieka można określić na podstawie charakterystyki odczuwania koloru przez człowieka: Połączenie kolorów zmusza człowieka do dostosowania się do tego ogólnego rytmu, który przekazuje obraz. Ludzka psychika reaguje na efekty kolorów, chroniąc naszą świadomość i rozwijając procesy adaptacyjne, aby dostrzec odmienny stan. Ludzie mają różne reakcje na ekspozycję na spektrum kolorów. Aby połączyć reakcje w jeden system, M. Luscher wprowadza koncepcję „rodzaju zachowania” i identyfikuje cztery główne typy zachowań kolorystycznych, odpowiadające czterem głównym typom charakteru. Aby zrozumieć terapię rytmem wzrokowym, musimy sobie wyobrazić, jak powstają procesy energetyczne, które ożywiają nasze ciało. Trzy główne prądy energetyczne przepływające przez nasze ciało w przeciwnych kierunkach tworzą jeden kompleks energetyczny. Kompleks ten składa się z dwóch strumieni skierowanych w dół pochodzących z kosmosu i jednego przepływu skierowanego w górę, pochodzącego z Ziemi. Wyobraźmy sobie ciało człowieka i jego powłokę energetyczną w postaci kuli zawieszonej swobodnie na dwóch przechodzących przez nie pionowych nitkach, które pod wpływem kombinacji spektrum barw obrazów odbierają procesy rytmiczne. Te rytmiczne procesy są następnie przenoszone zarówno na poszczególne narządy i układy, jak i na całe ciało jako całość. Jako lekarz, pomagając osobie, konieczne jest przywrócenie jej optymalnego wzorca motorycznego, to znaczy wyeliminowanie różnych blokad, w tym mechaniczne i emocjonalne. Dzięki złożonemu oddziaływaniu moich obrazów w stylu sakrarealizmu i gimnastyki rytmicznej osiągam lepszy i stabilniejszy efekt delikatnego dostosowania rytmu całego organizmu jako całości. Każdy człowiek ma dominującą blokadę funkcjonalną, czyli wyeliminowane w określonym trybie częstotliwości. Malowanie daje szansę na stopniową, stopniową eliminację wszelkich blokad w ciele. Aby uzyskać wyraźniejszy efekt wizualnego oddziaływania obrazów, konieczne jest uzupełnienie percepcji gimnastyką rytmiczną zgodnie z programem MIROTOK. Cykl życia w ciele składa się z dwóch głównych procesów: skurczu i rozluźnienia narządów wewnętrznych oraz kiedy cykle te zostają zakłócone, następuje spowolnienie aktywności, a następnie stagnacja i ustanie procesów metabolicznych w komórkach organizmu. Głównymi przyczynami tych zaburzeń mogą być: mechaniczne przeszkody w przepływie płynnych mediów i brak normalnego procesu regulacyjnego, który zapewnia ośrodkowy układ nerwowy, szczególnie w przypadku schorzeń kręgosłupa. Aby przywrócić te zaburzenia, są dwa główne rytmy - rytm twórczy (proces twórczy indywidualnego rozwoju) i rytm destrukcyjny (agresja wewnętrzna i zewnętrzna) człowieka. Rytmy twórcze i destrukcyjne nie istnieją oddzielnie, są współzależne i pozostają względem siebie w określonych proporcjach. Wszystkie procesy zachodzące w przyrodzie znajdują odzwierciedlenie w matrycy informacyjnejprzestrzeń. Figuratywne postrzeganie tych procesów wyraża się poprzez potencjał twórczy tkwiący w obrazach. Rytmiczne i oscylacyjne ruchy „góry” człowieka podczas jego cyklu życia we wszystkich momentach życia znajdują odzwierciedlenie w matrycy informacyjnej przestrzeni. Wszystkie te elementy cyklu życia człowieka można przekazać za pomocą procesów rytmicznych właściwych obrazom. Moje obrazy pozwalają człowiekowi stabilizować procesy rytmiczne za pomocą percepcji wzrokowej. Każdy z obrazów oddziałuje na pewną dominującą część kręgosłupa, z czego promieniuje wpływ na wszystkie części kręgosłupa i całe ciało dzięki połączeniu koloru, tematu i kształtu obrazu człowieka zgodnie z jego stanem, temperamentem i stopniem ewolucji. Dowodem na to jest to, że dana osoba często zmienia swoje preferencje dotyczące koloru. Zdarza się, że w pewnym okresie życia skłania się ku błękitowi, a innym razem woli pomarańcz. Niektórzy kochają głębokie kolory, inni wolą jasne kolory. Zależy to od temperamentu ludzi i stopnia ich ewolucji. Ale nie tylko stopień ewolucji powoduje, że człowiek zmienia preferencje dotyczące określonych kolorów i tonów. Różne kolory i odcienie z kolei pomagają mu w ewolucji. Chociaż bardzo często człowiek uważa dany kolor lub ton za tak ważny, że zapomina, co się za nim kryje, a to prowadzi go do wielu przesądów, mód i fantazji. To człowiek jest panem każdego przejawu. Człowiek musi używać wszystkich kolorów i tonów, jakie ma do dyspozycji, od niego zależy, jak najlepiej je wykorzystać. Kolor to także ruch. I to właśnie jakość koloru sprawia, że ​​jest on specyficzny dla naszej wizji. Jednocześnie, chociaż kolor możemy nazwać zielonym, czerwonym lub żółtym, każda osoba postrzega kolor inaczej; Ludzie inaczej postrzegają subtelne odcienie kolorów, ponieważ jakość każdego z nich jest inna. Ton odpowiada jakości. Innymi słowy, tony i kolory mają pewne wibracje, ale każdy z nas doświadcza ich lub czuje inaczej. Różnią się od nas, w naszym postrzeganiu, starożytni mędrcy Wschodu widzieli koncepcję pięciu elementów: „ziemia”, „woda”, „ogień”, „powietrze” i „eter”, ich charakter i cechy charakterystyczne, w tym charakterystykę. je różnymi kolorami i dźwiękami. Istnieje związek pomiędzy dźwiękiem i kolorem. W rzeczywistości są jednym; to dwa aspekty życia. Życie i światło są jednym; życie jest światłem, a światło jest życiem, tak jak kolor jest dźwiękiem, a dźwięk jest kolorem. Tylko wtedy, gdy dźwięk jest kolorem, jest on bardziej widoczny i mniej słyszalny, a gdy kolor jest dźwiękiem, jest bardziej słyszalny niż widoczny. Praktyka nauki oddychania pozwala odkryć jedność koloru i dźwięku. Kiedy ktoś coś słyszy, jego pierwszym odruchem jest otwarcie oczu i próba zobaczenia koloru tego. To nie jest sposób widzenia koloru, chociaż kolor jest językiem. Samo życie, które jest słyszalne, jest także widoczne; ale gdzie? Jest widoczny na płaszczyźnie wewnętrznej. Błędem jest to, że człowiek szuka tego na płaszczyźnie zewnętrznej. Kiedy słyszy muzykę, chce widzieć przed sobą kolory. Każda aktywność świata zewnętrznego jest pewnego rodzaju reakcją, pewną konsekwencją, innymi słowy cieniem stojącej za nią aktywności, której nie dostrzegamy. Łącząc zasadę naturalną i biomechanikę współczesnego ludzkiego ciała, tzw stworzono metodę sakrorealizmu w malarstwie. Projekcje środka ruchu ciała na strefę przejściową pomiędzy kością krzyżową a 5. kręgiem lędźwiowym odpowiadają kolorystyce. Wszystkie ruchy człowieka zarówno rozchodzą się, jak i zbiegają w tym samym punkcie. Istniejące wektory ruchu, które odpowiadają wszystkim stawom i mają własne kierunki, amplitudę, prędkość, co jest konsekwencją powstałego ruchu. Suma tych wektorów (paleta kolorów sakorrealizmu) jest ogólnym wektorem ruchu ciała, składającym się z układu mięśniowo-szkieletowego (kości, mięśnie, więzadła). Znamy podstawowe rodzaje ruchów: pochylenie do przodu, do tyłu, skręty itp. orazukryty kierunek, który stanowi główne tło „malowniczego płótna”, odzwierciedlający budowę wektora centralnego, pozostaje niezauważony. Sumujący wektor centralny składa się z pionowego i poziomego rytmu przestrzennego ruchu człowieka, czyli rytmicznego oscylacji. ruch ciała, co pozwala zidentyfikować pewne cykle rytmu życia człowieka, zgodnie z którymi porusza się ciało. Biorąc pod uwagę osiowe punkty ruchów, które nie są powiązane z ruchami codziennymi (wytwarzającymi się automatycznie każdego dnia i każdej minuty życia codziennego), ale węzłowe ośrodki ruchu, które odpowiadają za etapy życia i odpowiadają pewnym okresom życia życie człowieka. Wszystkie te ruchy skupiają się w świętej prawdzie – sacrum (os. sacrum). Sacrum to zrośnięte kręgi, posiadające 7 osi obrotu (siedem podstawowych kolorów), które ożywają w procesie ruchu przestrzennego ludzkiego kręgosłupa znajduje się w pozycji pionowej, cały mechanizm biomechaniki ciała ma na celu zapewnienie, że górne partie kręgosłupa będą wyglądać prosto do góry, mimo że kręgosłup może być skrzywiony na skutek skoliozy i kifozy. Nieprawidłowe ustawienie kręgosłupa jest konsekwencją nie tylko choroby, ale także nieprawidłowego położenia kości miednicy w stosunku do innych kości. Z biegiem życia stosunek ten pogarsza nie tylko procesy wewnętrzne, ale także ogólny zewnętrzny rytm życia. Jak w naturalny sposób wyregulować ten mechanizm? Przestrzeganie praw medycyny jest trudne. W medycynie istnieją pojęcia: norma i patologia. Przed chorobą wszystko jest normalne, więc nie są konieczne żadne zmiany ani interwencje, nie ma potrzeby zmiany pozycji. Nie opracowano żadnych rozwiązań, które mogłyby zmienić tę sytuację. Trudno byłoby je opracować, posługując się wyłącznie medycznym spojrzeniem na ten problem. Ciało ludzkie uważam za wolumetryczną przestrzeń informacyjną. Odpowiada to wszystkim prawom filozofii rozwoju wszystkich żywych istot. Z punktu widzenia filozoficznego wszystkie rodzaje ruchu ciała możemy uznać za udział w ogólnym procesie życiowym. W przyrodzie istnieją albo optymalne procesy twórcze, albo suboptymalne destrukcyjne. Optymalny rytm ruchów jest procesem harmonijnym, który odpowiada reżimowi częstotliwości twórczej. W tym zakresie częstotliwości znajdują się zakres ruchu, spektrum kolorów, zakres dźwięku i inne czynniki sensoryczne, których dana osoba nie dostrzega, ale one istnieją. W naturze nazywa się to tęczą. Optymalne życie człowieka to przebywanie w zasięgu tęczy lub modelowanie tego zakresu za pomocą obrazu mentalnego (sakrorealizm). Jednym z najjaśniejszych przejawów takiego rytmu życia jest proces twórczy, w którym człowiek doświadcza nie tylko wzrostu energii, ale także satysfakcji z własnej twórczej realizacji w społeczeństwie. Zrozumienie swojego rytmu życia - nauka trybów motorycznych, dźwiękowych, dotykowych, węchowych, optymalnych częstotliwości, które człowiek może sam modelować, aby utrzymać stabilne funkcjonowanie organizmu. Kurs edukacyjno-zdrowotny przywracania zdrowia człowieka według programu MIROTOK, z obrazami styl sakrarealizmu pomaga modelować główne kierunki ruchów odpowiadające kolorystyce. Za pomocą ruchów, biorąc pod uwagę indywidualną budowę człowieka, można zwiększyć lub zmniejszyć reżim częstotliwości różnych części kręgosłupa, zmienić funkcjonowanie narządów wewnętrznych i układów odpowiadających unerwieniu kręgosłupa oraz zharmonizować wszystkie procesy zachodzące w organizmie Na pierwszym etapie kształtowania optymalnego rytmu życia człowiekowi trudno jest go samemu wymodelować. Nawykowe sytuacje życiowe w społeczeństwie i w pracy ciała przywracają wszystko na nowo, dlatego proces stawania się i dostosowywania do trybu samodzielnego panowania nad własnym rytmem jest możliwy nie wcześniej niż za 3–4 lata i w tym czasie Człowiek przechodzi przez 4 etapy uczenia się: I. Zdrowie i rytm życia. II. Rytm życia i świat wewnętrzny człowieka III. Rytm życia i świat zewnętrzny człowieka.IV. Rytm życia i podłoże emocjonalne. Po ukończeniu tego kursu,