Psychodrama jest sposobem na rozwiązanie różnych trudności życiowych. Sytuacja problemowa jest „odgrywana” przy pomocy członków grupy, którzy wcielają się w role uczestników sytuacji (rodziców, dzieci, małżonków) lub jej elementów (cel, przeszkoda, choroba, lęki itp.). Jest to krótkoterminowa technika psychoterapeutyczna, której głównymi czynnikami operacyjnymi są: sztuka terapeuty (umiejętność dostrzeżenia mechanizmów obronnych człowieka), katharsis (uwolnienie stłumionych emocji), wgląd (wgląd w nową wiedzę) samozrozumienie), interpersonalne informacje zwrotne, trening behawioralny, modelowanie symulacyjne i niespecyficzne wpływy uzdrawiające (magia). Psychodrama została opracowana przez wiedeńskiego psychoterapeutę Jacoba Moreno w XX wieku i zainspirowała rozwój wielu kierunków: Kurta Lewina (dynamiczna teoria osobowości), Virginia Satir (terapia rodzinna), Fritz Perls (terapia Gestalt), Eric Berne (analiza transakcyjna), Georg Bacha (grupy maratońskie), Berta Hellingera (konstelacje systemów rodzinnych) itp. Metoda psychodramy może pomóc w leczeniu różnych problemów, np.: – trudności w rodzinie, małżeństwie, relacjach dziecko-rodzic, – stany lękowe, lęki, zaburzenia emocjonalne, – psychosomatyczne zaburzenia, uzależnienia, – przeżywanie „obcego” losu, powtarzające się sytuacje w swoim życiu lub w losach członków rodziny, – trudne wybory życiowe, – problemy związane z pracą, spełnieniem zawodowym, relacjami w zespole. Przed rozpoczęciem pracy psychoterapeuta wyjaśnia Twoją prośbę i pożądany rezultat. Wewnętrzna praca każdej osoby toczy się w swoim własnym tempie i nikt nie ma prawa wpływać na Twoją opinię, sam wybierasz, kto dokładnie będzie odgrywał określone role, sam wyposażasz tę osobę w tekst, sam możesz zająć miejsce bliskiej Ci osoby w swoim życiu życie i zanurzony w tym, co czuje, zrozumieć jego zachowanie (technika Role Exchange). W psychodramie klient jest „leczony” dzięki wyjątkowym warunkom stworzonym „tu i teraz”, ponieważ możesz czuć się tak samo jak „tam i wtedy”. Jeśli istnieje wehikuł czasu, to jest nim psychodrama. Odtwarzając sytuację „tu i wtedy”, Twoje uczucia będą doświadczane „tu i teraz” - i to jest główne osiągnięcie psychoterapii. Wszelkie emocje z przeszłości można zmienić. W psychodramie niewiele mówią - więcej pokazują, żyją i działają, zmieniając bezpośrednio „tu i teraz” to, co należy zmienić. A co dokładnie należy zmienić, łatwo zrozumieć, patrząc z zewnątrz (technika „lustra”). Podczas sesji cała grupa pomaga w pracy nad Twoją prośbą i jednocześnie sama uzyskuje wynik, patrząc z zewnątrz i odgrywając role. Do ról prawdziwych ludzi z Twojego życia lub symboli wybierasz tych, którzy Twoim zdaniem są do nich podobni. Doświadczony psychodramatysta jest przede wszystkim psychoterapeutą, więc wie, jak słyszeć między wierszami, wie, jakie podejście jest potrzebne różnym typom ludzi, z różnymi typami mechanizmów obronnych, i zawsze pomoże określić, nad czym pracować i pomóc zacząć . Tradycyjne w psychodramie wstępne rozgrzewki pozwalają intuicyjnie dobierać do ról osoby, które mają podobną sytuację, nawet nie zdając sobie z tego sprawy! Sam aranżujesz postacie w swojej sesji w przestrzeni i wyposażasz je w typowe frazy, gesty i zachowania. W trakcie gry zaskakująco przypominają się takie szczegóły, które zdawały się być zapomniane! I tu ujawnia się przyczyna sytuacji, nowe możliwości rozwoju i nowe drogi do pożądanego rezultatu. Nie bez powodu psychodramę nazywa się żywymi konstelacjami. Psychodrama wyklucza możliwość wprowadzenia na sesję osobistych reprezentacji osób pomocniczych. Jest to szczególnie ważne w przypadku osób sugestywnych, wrażliwych, niepewnych siebie, ze słabym „rdzeniem”, podatnych na wpływy innych, które słabo rozumieją swoje prawdziwe pragnienia i cele. W tym sensie psychodrama jest treningiem rozwoju osobistego i wzmacniania Jaźni. Istnieje nawet specjalna technika, podczas której człowiek na scenie buduje swoje wewnętrzne Ja, zapoznaje się z każdą częścią siebie, wzmacniając niezbędne części swojej osobowości.™