Konflikt w rodzinie przypomina kulę, w której końce nitek ukryte są w samym środku i rzadko wychodzą na wierzch. Przyczyna konfliktu jest łatwo identyfikowana przez każdego uczestnika konfliktu i najczęściej jest ona powiązana z innym uczestnikiem. Logika konfliktu rodzinnego wyjaśnia sytuację w ten sposób, że A robi coś niedopuszczalnego, ponieważ B robi coś niedopuszczalnego. Na przykład mąż pije, gdy jego żona jest na niego zła, próbując zapobiec ewentualnemu piciu. Na tym poziomie abstrakcji nie da się rozwiązać konfliktu. Motyw zachowania umiejscowiony jest w drugiej osobie i nie ma możliwości zbadania własnego wkładu w zachowanie, które jest problematyczne dla innej osoby. Nie ma możliwości uznania problematycznego zachowania za wynik osobistych wyborów, gdyż jego przyczynę wyjaśnia się wpływem i wpływem drugiej osoby. Wtedy zidentyfikowana logika konfliktu pozwala nie dotykać tego, co faktycznie jest dla nas ważne i bolesne para. Jeśli konflikt w rodzinie jest nerwicą zbiorową, to pozwala przynajmniej w jakiś sposób zareagować na niedobór czegoś, a jednocześnie nie pozwala mu w pełni go zrekompensować. Można więc śmiało wyjąć fabułę konfliktu z dialogu – tak naprawdę pojawia się ona po to, by przyciągnąć i pochłonąć niezbędną do zmiany energię. Zamiast tego można rozmawiać o wszystkim, tylko nie o konflikcie – co stałoby się ze związkiem bez niego, co byłoby wartościowe w tej relacji, co jest najtrudniejsze w rozmowie na te tematy? Może się zdarzyć, że rozmowa o perspektywach i znaczeniu niektórych aspektów związku będzie trudniejsza niż skrzyżowanie mieczy i obrona swoich stanowisk. Sytuacja, w której partner doskonale zdaje sobie sprawę z naruszenia jego potrzeb, ale słabo rozumie wartość relacje i jego potrzeba ich, objawia się najczęściej w formie konfliktu. Konflikt rodzinny jest okazją do zatrzymania się i sprawdzenia utraty znaczenia, radości i inspiracji w związku. Konflikt pozwala partnerom pozostać blisko siebie w sytuacji utraty sensu bycia razem, dając im możliwość opóźnienia rozstania i być może ponownego odnalezienia tego sensu. Konflikt to okazja do rozmowy o najważniejszej sprawie za pomocą drobiazgów Każdy zna takie sytuacje, gdy przyczyną przerwy jest okoliczność formalna lub wydarzenie, które nie jest współmierne do konsekwencji, w związku z tym pojawia się pytanie. na ile realny jest w tym przypadku związek przyczynowo-skutkowy, czy też powodem zakończenia związku jest coś innego? Jeśli przyjmiemy hipotezę, że ludzie rzeczywiście mogą się rozdzielić, bo nie jest przesądzone, kto dokładnie będzie wyprowadzał psa na spacer, to sens ich związku powinien kręcić się jedynie wokół opieki nad zwierzęciem, co znacząco zawęża przyczyny powstawania związków, w których partnerzy Robią też coś dla siebie. W konflikcie manifestowana jest prośba, która nie jest wyrażona bezpośrednio. Konflikt jest manipulacją, podczas której każdy z partnerów otrzymuje częściowe zaspokojenie swoich potrzeb, które wyrażając się otwarcie, nie otrzymują wsparcia. Na przykład w konflikcie między żoną dążącą do dominacji a uległym małżonkiem potrzebującym uznania, najczęściej objawia się pragnienie współzależności, ale w różnych postaciach - dewaluacji i agresywności z jego strony oraz obojętności z jej strony Konflikt to skrajny stopień ekspresji własnego stanowiska, które w nasilonym stopniu przestaje być dostępne dla partnera w postaci perspektywy i wartości drugiej osoby. W konflikcie partnerzy bronią własnych wartości, jednocześnie przekazując wagę drugiego, ponieważ to z nim łączy się wszystko, co w danej chwili ma sens i znaczenie.