W chwili obecnej istnieje wiele badań poświęconych badaniu stanu emocjonalnego kobiety ciężarnej, uwarunkowań psychicznych, orientacji wartościowych kobiety i ich wpływu na rozwój osobowości kobiety w okresie ciąży. ciąża. Badania te mają szeroki zakres tematyczny: od badania ciąży w aspekcie filogenetycznym, psychofizjologicznym po badanie osobliwości psychologicznej gotowości do macierzyństwa, a jednocześnie stawiają pytania o rolę ojca w rozwoju, wychowaniu i socjalizacji dziecka, kształtowanie się ojcostwa, psychologiczne warunki rozwoju osobowości ojca, choć są one dziś nie mniej istotne i istotne. Zatem w psychologii rosyjskiej jest to jeden z najsłabiej zbadanych i nierozwiniętych problemów. Nie wolno nam zapominać, że rodzicielstwo to jeden z najważniejszych etapów życia człowieka, przypadający na okres dorosłości. Rodzicielstwo w wielu kulturach w taki czy inny sposób kojarzy się z koncepcją dojrzałości, a ponadto jest jednym ze sposobów rozwoju osobowości, jej realizacji, umiejętności kochania zarówno partnera, jak i dziecka. Większość zagranicznych naukowców ( H. Werneck, A. Gerhard i in.) wierzą i naukowo uzasadniają fakt, że między ojcem a matką nie ma zasadniczej różnicy w opiece nawet nad bardzo małymi dziećmi. Jak wykazały badania, ojciec może to zrobić równie dobrze jak matka. Niektóre badania (F. Grossman, L. Eichler, S. Winickoff, 1980) wykazały, że w procesie „kształtowania się osobowości ojca”, już w czasie ciąży żony, w organizmie mężczyzny zachodzą zmiany hormonalne, jak kobieta. Przez cały okres ciąży u mężczyzny – przyszłego ojca, spada poziom testosteronu we krwi. Niepokój i chęć podzielenia się z żoną trudami wynikającymi z ciąży może być tak silny, że mężczyzna zaczyna odczuwać takie same objawy fizjologiczne jak żona, np. poranne mdłości. Według niedawnych badań przeprowadzonych w Ameryce 23% przyszłych ojców cierpi na syndrom empatii (Lepkin, 1982). Pierwszą reakcją na ogłoszenie ciąży przez partnera może być zachwyt, radość, zaskoczenie, niepewność lub niepokój. Mężczyzna potrzebuje czasu, aby oswoić się z nową rolą. Obawy o dobro przyszłej matki i rozwijającego się dziecka mogą być bardzo silne do czasu, gdy ciąża stanie się zauważalna, a płód zacznie się poruszać (F. Grossman, L. Eichler, S. Winickoff, 1980). Niepokój mężczyzny może wiązać się z dodatkową odpowiedzialnością materialną i emocjonalną, jaką nakłada na niego przyszłe ojcostwo. Ponadto wiele badań zagranicznych wskazuje na tendencję w kierunku wzrostu liczby ojców, którzy biorą czynny udział w życiu swojego dziecka. , począwszy od chwili jego narodzin, a nawet w naszym kraju kilka lat temu stwierdzenie „mężczyzna spodziewa się dziecka” wywoływało w większości niezdrowy śmiech otaczających go osób i taty, który się nie bał. trzymanie noworodka w ramionach było postrzegane jako rzadki wyjątek od reguły. W dzisiejszych czasach wszystko jest inne. Współczesny człowiek nie chce już dystansować się od tak odpowiedzialnego i ważnego okresu w życiu, jak ciąża i poród. W końcu dziecko, które nosi i rodzi jego żona, jest nie tylko jej, ale także jego dzieckiem. Zarówno ciąża, jak i poród, podobnie jak wychowanie dziecka, nie są dziełem tylko jednej kobiety, ale obojga rodziców, czyli małżeństwa Sądząc po tej tendencji, relacje między małżonkami stają się coraz bardziej ufne i czułe, kobiety nie boją się okazywać słabości i bezradności, nie boją się prosić o pomoc w najbardziej potrzebnym momencie, a mężowie nie wahają się udzielić swojej pomocy zarówno w czasie ciąży, jak i porodu. W tym przypadku mówimy o tych mężczyznach, którzy są przekonane, że w czasie ciąży małżonkowie powinni zwracać większą uwagę na nią, na jej stan emocjonalny i tylko dzięki wspólnym wysiłkom +79137259380