Od autora: Z ekranów wszystkich urządzeń cyfrowych mówią, że uczuciami trzeba żyć, uznać je i uwolnić. Istota takich przekazów sprowadza się do tego, że pewne święte działanie pomoże uwolnić się od niewoli zmysłów i prześladowań myśli. Życie stanie się łatwiejsze, a może nawet przyjemniejsze. Ale co dokładnie powinieneś zrobić? Czym więc jest „życie uczuciem” i komu to potrzebne. Przykład z programu telewizyjnego „Kochanie, zabijamy nasze dzieci!” Matka i córka wysyłane są do różnych obozów wiejskich. Dziewczyna pojechała na obóz sportowy w celu odchudzania i dyscypliny, mama poszła na obóz jogi, aby nauczyć się radzić sobie ze swoją złością i wściekłością. Interesowało mnie życie na obozie matki. Młoda kobieta, która w wieku 15 lat urodziła dziecko, wyżywa się na dziewczynie. Wszystkie ich dialogi to krzyki, histeria, napaść, a potem łzy. Mama zmuszona jest znaleźć się w nowym środowisku, którego istoty nie rozumie, wszystkie dialogi otaczających ją osób sprowadzają się do tego, że musi nauczyć się kontrolować swoje emocje, aby nie było miejsca na złość i wściekłość. Uczestnicy obozu mówią, że nauczyli się inaczej patrzeć na świat, nauczyli się nie odczuwać złości i irytacji. Zatem dzień drugi, ćwiczenie „Poczuj świat wokół siebie”. Kobieta ma zawiązane oczy i proszona jest albo o przytulanie drzew i słuchanie natury, albo o zbieranie śmieci w lesie (z zawiązanymi oczami i pod nadzorem innej dziewczyny). Kobieta marudzi, narzeka, że ​​wszystko ją denerwuje i chce wyjechać (to samo robi jej córka na obozie sportowym), że czuje smród, a nie powietrze, dotyka rękami czegoś obrzydliwego. I tu zaczyna się najciekawsza część. Kuratorka, która pięć minut temu z entuzjazmem opisywała połączenie z naturą i ptakami, zaczyna się złościć. Zmienia się głos, pojawiają się ostre nuty, wyraz twarzy przestaje być błogi. Nie wiem, jak zakończył się proces reedukacji tego małżeństwa. Nie mogę oglądać historii o tym, jak przemoc jest korygowana w inny brutalny sposób. Ale wracam do tematu żywych uczuć. W ogóle. Można siebie oszukać, można zrobić lobotomię, można dokonać innych manipulacji układem limbicznym, można stłumić emocje tak, by wydawało się, że nie istnieją. Ale nie da się wyłączyć gniewu i pozostawić radości. Tak działa człowiek. Emocje to pewien proces fizjologiczny zachodzący w organizmie, wydzielanie hormonów, reakcja chemiczna. A jednak musimy sobie z nimi radzić. Powstrzymaj złość, gdy dziecko jest irytujące, lub radość w obecności smutku. Prosty przykład z życia. Pięcioletni chłopiec szczerze cieszy się, że poznaje ukochaną ciotkę. Biegnie jej na spotkanie, próbując ze szczęścia zawiesić się na jej szyi. I z jakiegoś powodu ciocia odsuwa się, stoi bokiem i ogólnie dziwnie się zachowuje. Okazuje się, że ciocia jest w zaawansowanej ciąży i fizycznie trudno jej utrzymać chłopca. Wyjaśnia to i wymyślają nowy rytuał spotkania. Te. impuls radosnego ruchu ulega przemianie. W tym przykładzie są wszystkie etapy przeżywania uczuć. 1) Zauważ, co czuje teraz ciało, jakie pojawiają się odczucia. Szczęki są zaciśnięte, mięśnie pleców napięte, chcesz się zacisnąć i schować , albo mięśnie są rozluźnione, nie ma w nich siły, trudno poruszać rękami czy nogami, albo jest tyle energii, że chce się krzyczeć, skakać, śpiewać, wykrzykiwać wulgarne piosenki. Jeśli pamiętasz, że emocja jest reakcją organizmu zmiany w otoczeniu, wtedy ciało jest najlepszym przewodnikiem, wskaźnikiem tego, co się dzieje. Pewna kobieta opowiadała o pijanym pasażerze autobusu, skarżąc się, że nie może z nim walczyć. Jednocześnie opisała swój stan: „Chciałam schować się pod krzesło, wydawało mi się, że przestałam oddychać, ramiona przycisnęły się do piersi, a serce biło mi tak, że chyba wszyscy to słyszeli”. Opisała, jak jej ciało doświadczało strachu. Nie każdy może aktywnie działać w stanie strachu (pamiętasz, walcz/uciekaj/zamroź?) 2) Zidentyfikuj uczucie, nazwij je, nadaj mu nazwę. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku lęku (nie jest to uczucie, ale stan które często przeraża swoim zamętem), strach, złość, smutek. Nazwij to uczucie - nadaj mu miejsce w życiu, zmniejsz strach,.