Od autora: „Nikt nie może Cię zawieść, jeśli nie jesteś od nikogo zależny”. R. AnthonyWspółzależność to neurotyczny konflikt intrapersonalny, który objawia się jedynie w interakcji z bliskimi lub znaczącymi osobami. To, co popularnie nazywa się miłością, to najczęściej jeden z rodzajów uzależnień, niemożność życia bez drugiej osoby, ignorowanie własnego życia i bytu Zaabsorbowane sprawami bliskiej osoby strach i niepokój o nią są przejawami relacji współzależnych. Współuzależnionymi mogą być nie tylko żony alkoholików czy narkomanów, ale także te, które są zależne od stanu emocjonalnego i psychicznego drugiej osoby, od chorób somatycznych. osoby bliskiej jest trudniej żyć osobie współuzależnionej niż osobie uzależnionej: pod tym względem jest ona w trudniejszej sytuacji, ponieważ dla dobra ukochanej osoby przekreślił swoje życie. po pierwsze, dręczy go poczucie winy wobec siebie i bliskich, że nie może nic zrobić. Żona pijącego mężczyzny cierpi i szuka sposobów, aby pomóc mężowi, kontroluje jego życie i zachowanie, boi się przegranej i nienawidzi - a wszystkie te uczucia żyją w środku jednocześnie. Podstawą takiej współzależności jest niejasne wyobrażenie o sobie jako o osobie bezwartościowej, która nie zasługuje na lepsze życie. Na przykład: Dziewczyna chwyta się tego pierwszego facet, którego spotyka i myśli, że raczej nikogo nie spotka, bo nie będą na nią patrzeć, nie wybiorą jej. Zaczyna kreować w swojej wyobraźni nierealny obraz i przypisywać mu cechy, które w rzeczywistości nie istnieją. W ten sposób tworzy „WARTOŚĆ”, której można się trzymać. Pochłania ją strach przed stratą i zaczyna żyć swoim życiem, zadowalając go we wszystkim. Rzeczywistość jest taka, że ​​chcesz uciec od takich „przylgniętych” ludzi i właśnie to robi ten facet. Nękanie, telefony, łzy, groźby i szantaż to wyrafinowane metody manipulacji w celu „zatrzymania” obiektu. W naszym kraju występuje bardzo wysoki odsetek związków współzależnych i do tej grupy zaliczają się: - żony alkoholików i narkomanów; alkoholicy; - osoby pozostające w bliskich związkach z osobami cierpiącymi na zaburzenia emocjonalne lub psychiczne, z osobami przewlekle chorymi; - rodzice, których dzieci mają problemy z zachowaniem; - osoby pozostające w bliskich związkach z osobami nieodpowiedzialnymi; - specjaliści - pielęgniarki, pracownicy socjalni i pracownicy różnego rodzaju pomocy najbardziej podstępne jest to, że osoby współuzależnione uważają się za zdrowe i nie zgadzają się na patologię. Aby zrozumieć, czy cierpisz na współuzależnienie (i to jest choroba), przeczytaj następujące oznaki takiego zachowania: • Spędzasz długi czas na siłach psychicznych, aby móc kontrolować siebie i innych w niesprzyjających, poważnych sytuacjach; • Branie odpowiedzialności za potrzeby innych, z wyłączeniem własnych; • Idee dotyczące Twoich wartości nie są włączane w proces interakcji na wszystkich; • Nie tylko martwisz się o drugiego człowieka, ale także myślisz o jego dobru; • Lęk i zniekształcenie pojęć intymności i separacji (strach przed opuszczeniem); • Zamieszanie w relacjach z osobami cierpiącymi na zaburzenia osobowości, narkomanami i alkoholikami ;• Manifestacja co najmniej trzech oznak: -nadmiernej pewności siebie w odrzuceniu; - tłumienie emocji; -depresja; - doświadczanie obrazu wartości innych ludzi jako własnego, zapominanie o sobie; -strach, niepokój, ból nie o siebie, ale o drugiego; -nadużywanie alkoholu lub narkotyków; -powtarzające się ofiary przemocy fizycznej lub seksualnej; - choroby związane ze stresem W 96% przypadków osoby takie „uruchamiają program samozniszczenia”: udary, zawały serca, samobójstwa. Osoby współuzależnione cierpią z powodu takich związków (mąż pije, matka ma depresję, córka ma diagnozę psychiatryczną), ale nie mogą nic z tym zrobić. Oczekują od swoich bliskich, że kiedyś nadejdzie dzień, w którym ich bliscy wykażą się silną wolą i pozbędą się nałogów lub wyzdrowieją. W ten sposób uzależniają się od zachowania innej osoby. Rzeczywisty obraz aktywności życiowej jednostki jest zniekształcony; potrzeby nie