Wikipedia podaje, że za piękne uważa się coś, co wywołuje w człowieku przyjemność estetyczną. Ale wydaje mi się, że teraz to, co nazywa się pięknym, to coś, co spełnia pewne standardy, kanony piękna, a nawet ładności. Oznacza to, że nie decyduje indywidualna percepcja, ale zbiorowa norma lub zgoda co do tego, co jest uważane za piękne, a co nie. A to stwarza wiele problemów. Piękno nie polega już na przyjemności płynącej z percepcji, ale na cierpieniu z powodu niekonsekwencji. Zwłaszcza dla kobiet, które przez wiele lat wychowywały się w kategorii piękna. Ktoś mówi, że musisz być piękna, bo inaczej nikt się z tobą nie zaprzyjaźni/nie wyjdzie za ciebie za mąż/trudno będzie o dziewczynę. stanowisko. Niektórym wręcz przeciwnie, wmawia się, że uroda jest przeszkodą: piękni ludzie są gwałceni, nie są traktowani poważnie, można być mądrym lub pięknym itp. Naszkicowałem pierwsze opcje, które przyszły mi na myśl, w rzeczywistości tam jest ich jeszcze więcej. W rezultacie wszystkie te chwalebne myśli zatruwają nasze życie. Co więc powinniśmy zrobić? Co robić? Porozmawiaj z przyjaciółmi i znajomymi, co uważają za piękne, a co nie. Lubię dyskutować z moimi dziewczynami, które lubią jakich chłopców. Zawsze miło i zaskakująco jest widzieć, jak różnorodne są kryteria atrakcyjności. Poza tym płynnie i dyskretnie prowadzi to do wniosku, że jeśli my lubimy różnych chłopców, to oni lubią też różne dziewczyny. Na każdy produkt przypada kupiec (lub żona kupca). Porzućcie kryterium piękna. Dla mnie było to bardzo uzdrawiające, ale bardzo trudne. Po prostu przestałam używać słowa, a wraz z nim kategorii „piękna”. Zastąpiłem je słowami „atrakcyjny”, „lubiłem”, przenosząc w ten sposób punkt ciężkości z „piękna jako spełniania standardów” na „atrakcyjność jako zbiór moich osobistych preferencji”. A są takie odległości, takie głębie, wow. Określ, co jest dla Ciebie piękne/atrakcyjne/estetyczne. W sobie i w innych ludziach. Co rezonuje, co lubisz, a co Cię odpycha. Co jest piękne, a co seksowne. Idź do psychologa i dowiedz się, dlaczego uroda jest dla Ciebie ważna (i czy jest ważna)? Czy to prawda w odniesieniu do piękna? Co się za tym kryje? Gdzie jest pochowany pies? I jak w ogóle z tym żyć? A może powinniśmy z tym skończyć i wszystko będzie dobrze? Bardzo podoba mi się idea bodypositive i fakt, że z ekranów pokazuje się nam coraz więcej różnych ciał, tworząc w ten sposób nową normę, gdzie każdy wybiera dla siebie co jest dla niego piękne, a co nie. Chociaż często inkluzywność dla samej inkluzywności wygląda dość dziwnie i przerażająco, jest to cena, jaką musimy zapłacić za restrukturyzację świadomości. W końcu im bardziej przepracujemy ten temat w sobie, tym łatwiej będzie nam to zrobić dzieci, studentów i klientów, aby z tym żyć.