Od autora: www.psyhe.com.ua Świat na jawie i świat snów tak bardzo się od siebie różnią, że o każdym z nas możemy śmiało powiedzieć: żyje w dwóch światach . To właśnie ten drugi świat daje nam sny – te „filmy”, które czasem urzekają dramatycznością i bogactwem wrażeń, czasem przyziemnych, wymazanych z pamięci następnego ranka, a czasem wywołujących dreszcze i budzących się w środku nocy w zimnym pocie. Często przez długi czas nosimy w sobie ich „kopie”, mimowolnie dręczeni pytaniami: co to było? Dlaczego o tym marzyłeś i dlaczego? Zatem marzenia. Któż nie próbował odsłonić ich natury i sekretnego znaczenia? W końcu, jak wiadomo, sny pobudzają wyobraźnię i niepokoją ludzi od niepamiętnych czasów. Czy są to po prostu iluzje, czy też odzwierciedlają jakieś znaczące powiązania idei? Odkąd filozofowie zaczęli zastanawiać się nad tym tematem, pojawili się zwolennicy kilku ogólnie przyjętych punktów widzenia. Platon w Republice powiedział: „Tak naprawdę każdy z nas, nawet ten najbardziej szanowany, ma straszne, złe i nielegalne pragnienia, które objawiają się w snach”. Wydaje się, że Platon był pierwszym freudystą na długo przed pojawieniem się twórcy psychoanalizy. Przeciwnie, Arystoteles widział w snach jedynie pozostałości wrażeń zmysłowych, które powstają przypadkowo. Jednocześnie przedstawicieli pierwszego i drugiego kierunku połączyła jedna okoliczność. Postrzegali sny jako bramy do innego świata. W Iliadzie i Odysei Homera bogowie przybierają ludzką postać we śnie, aby przekazywać rozkazy śmiertelnikom lub ostrzegać przed niebezpieczeństwem. Bogini Atena ukazuje się śpiącej Nausicaä w przebraniu swojej przyjaciółki i każe jej o świcie udać się na brzeg, aby wyprać ubrania. W ten sposób ratuje się rozbitka Odyseusza. Trzeba powiedzieć, że w starożytnej Grecji sny miały należne miejsce w medycynie. Pacjenci regularnie odwiedzali tłumaczy snów w poszukiwaniu metody uzdrowienia. Rolę interpretacji snów w Izraelu w czasach Chrystusa można sobie wyobrazić na podstawie stwierdzenia Talmudu, że w Jerozolimie było 24 tłumaczy snów. Weźmy na przykład biblijnego bohatera Józefa, syna Jakuba. Dzięki umiejętności rozwiązywania snów wydostał się z trudnej sytuacji (wyszedł z więzienia), następnie zyskał rozgłos i zrobił błyskotliwą karierę na dworze faraona po zinterpretowaniu jego snu o „siedem tłustych krów pożerających siedem tłustych krów” .” W starożytnych Indiach teksty wedyjskie postrzegały sny jako etap pośredni między naszym światem a przyszłością. Wierzono, że dusza opuszcza ciało we śnie i „wspierana i zabarwiana oddechem śpiącego unosi się w przestrzeni, gdzie może przeglądać oba światy”. Jedną z najsłynniejszych książek o snach napisał Artemidorus w drugiej części wiek p.n.e. Autor przedstawił w nim bezpośrednie tłumaczenie symboliki snów, które w naszych czasach nie może nie wywoływać uśmiechu, chociaż niezliczone książki o snach nadal z powodzeniem wykorzystują to uproszczone podejście. Tak więc pies we śnie powinien oznaczać przyjaźń, las - bogactwo, krzyż - cierpliwość, wieniec - chwałę, dom - obfitość, drabinę - osiągnięcie itp. Jednocześnie, oprócz tzw. codziennego podejścia do rozumienia snów, istnieje podejście naukowe, które stanowi istotę nauki onirologii. Polega na tym, że ta „inna, nierzeczywista rzeczywistość” nie znajduje się na zewnątrz, ale w nas, w naszej własnej świadomości. Od czasów Freuda i Junga wiadomo, że sny to nic innego jak sygnały z naszej nieświadomości, które otrzymujemy każdej nocy. Odszyfrowanie tych wiadomości jest dość trudne. Ponadto wśród specjalistów zajmujących się interpretacją snów nie ma i nie może być jedności poglądów na temat „przedmiotu” ich działalności, ponieważ w samej psychologii, której, nawiasem mówiąc, przypisano status nauki dopiero w XIX wieku współistnieje wiele kierunków i szkół, z których każda jest „właściwa” na swój sposób. Jedyną rzeczą, która nie jest między nimi.