Od autora: Po odwiedzeniu siedziby zarówno wnioskodawcy jak i pracodawcy wyciągnąłem pewne wnioski. Dzieląc się swoimi przemyśleniami, mam nadzieję, że ten artykuł przyda się każdemu. Poszukiwanie pracy to bardzo żmudne zadanie, wyczerpujące zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Nawet jeśli jesteś profesjonalistą wysokiego szczebla, tym pracodawcom nie podoba się wszystko. Obiecują, że oddzwonią i tego nie robią. I jesteś zagubiony - albo nie przyszedłeś, albo zapomnieli oddzwonić. Choć nawet jeśli wybiorą innego kandydata, zgodnie z zasadami „informacji zwrotnej”, pracodawca lub menadżer HR musi do nich zadzwonić i powiadomić ich o swojej decyzji. Ale co możemy o tym powiedzieć, jeśli czasami nawet nie patrzą na CV i nie odbierają telefonu, gdy kandydat dzwoni pod określone numery. Prowadzą wyrafinowane wywiady według standardów amerykańskich i europejskich, o różnym poziomie trudności, testów i sytuacji, ale nie uwzględniają rosyjskiej mentalności. A wnioskodawca czuje się jak w zaczarowanym królestwie. Wydaje się być dobrym specjalistą, jednak te obce terminy wprawiają go w odrętwienie. Dotyczy to szczególnie starszych specjalistów. Młodzi profesjonaliści, dzięki umiejętności poruszania się w przestrzeni Internetu, są pod tym względem lepiej przygotowani. Często rekruterzy i oficerowie personalni zachowują się podczas rozmów kwalifikacyjnych jak panowie sytuacji, nie dając ludziom możliwości pełnego otwarcia się i pokazania swoich umiejętności. Rodzaj damy w nieokreślonym wieku, z paznokciami bardziej przypominającymi pazury, z makijażem jak Hinduska na wojennej ścieżce, z wyzywającym dekoltem, siedzi i rozmawia o tym, jak ważny jest dyskretny styl ubioru, jaki jest akceptowany w ich towarzystwie. Tak, to prawdziwy przypadek z mojej praktyki. Albo, oto inny przykład, menedżer z przetłuszczonymi włosami i zaniedbanym ubraniem robi uwagę kandydatowi na temat jego wyglądu; widzisz, przyszedł na rozmowę (na stanowisko administratora systemu) w dżinsach i koszuli, a nie w trzyczęściowy garnitur! Ale jego wygląd był schludny i odpowiedni. Oto najczęstsze skargi osób poszukujących pracy. Co o tym myślą pracodawcy i ich przedstawiciele? Okazuje się, że oprócz niezbędnych kompetencji i wymagań zawodowych mają też zastrzeżenia i życzenia do kandydatów. Na przykład, wysyłając CV na wolne stanowisko, kandydat nie zawsze czyta informacje w całości. Najczęściej odpowiada na nazwę stanowiska. A potem podczas rozmowy telefonicznej okazuje się, że nie jest on gotowy na pracę za daną pensję ani na dalekie podróże. I zdarza się, że dziedzina działalności nie jest znana wnioskodawcy. Pytanie brzmi: po co w takim razie odpowiadać? Albo wysyłają listy, życiorysy z prywatnych e-maili o imionach nieodpowiednich do korespondencji biznesowej - „twoje dziecko”, „słodkie dziecko” lub „tak gorąco, o jakim nawet nie marzyłeś”. Czy sądzisz, że osoba ubiegająca się o stanowisko kierownika działu lub kierownika projektu, która prześle CV z takiego maila, będzie w stanie wzbudzić zaufanie pracodawcy? Nawet jeśli pole działania jest twórcze. Jeszcze gorzej, jeśli do CV dodane zostanie zdjęcie z plaży lub imprezy ze znajomymi. Uwierz mi, są tacy „poważni” ludzie. Ignorują też godziny rozmów kwalifikacyjnych, po prostu nie pojawiają się na umówioną godzinę, w ostatniej chwili zmieniają zdanie lub już z góry wiedzą, że nie przyjdą. Jednocześnie usprawiedliwiają swoje chamstwo zwrotami typu: „To ich praca”, „Dostają za to pieniądze”, „Niech trochę popracują, bo inaczej siedzą i nic nie robią” itp. Okazuje się, że zarzuty są wzajemne. I każdy ma swoją prawdę. Ale zarówno pracownik, jak i pracodawca wykonują wspólną pracę i dążą do wspólnych celów. W końcu każdy powinien na tym zyskać. Oznacza to, że musimy działać razem, a nie przeciwko sobie. Ponieważ wybrałeś pracę najemną, musisz postępować zgodnie z pewnymi zasadami określonymi przez pracodawcę. Możesz sam wybrać treść i granice tych zasad. To samo tyczy się pracodawców. Zawsze istnieje duże prawdopodobieństwo wyboru odpowiedniego pracownika,.