Rodzice i dzieci. Błędy rodzicielskie Każdy rodzic zapewne spotkał się z nieposłuszeństwem i ignorancją ze strony swoich dzieci, ich kapryśnością i agresywnością. Wielu rodziców i dzieci po prostu się nie rozumie. Powstaje kłótnia. Dziecko oddala się od dorosłych, a później rodzice zdają sobie sprawę, że tracą zaufanie do dziecka. Powodów jest wiele, a jedną z nich jest niewłaściwa komunikacja z dzieckiem. Podsumowując wpływ komunikacji na ogólny rozwój umysłowy dziecka, można stwierdzić, że: - przyspiesza rozwój, - pozwala przezwyciężyć niekorzystną sytuację, - pozwala także korygować wady powstałe u dzieci niewłaściwe wychowanie W przypadku niewystarczającego kontaktu z dorosłymi, obniżenia tempa rozwoju umysłowego i całkowitej izolacji dzieci od dorosłych nie pozwala im stać się ludźmi i pozostawia je zaraz po urodzeniu w pozycji zwierząt dziecko nie ma kontaktu z dorosłymi, nie zwraca się do nikogo i nie odpowiada, ale po około 2 miesiącu życia wchodzi w interakcję z osobą dorosłą. Aktywność ta objawia się w postaci: - uwagi i zainteresowania dziecka osobą dorosłą; - przejawów emocjonalnych wobec osoby dorosłej (uśmiech, płacz); - rodzą się działania inicjatywne mające na celu przyciągnięcie uwagi osoby dorosłej. U niemowląt komunikacja dorośli odgrywają wyzwalającą rolę w rozwoju osobowości. Już na tym etapie, zaraz po urodzeniu dziecka, ważną rolę odgrywa komunikacja dorosłych. Jednak dość często w związkach małżeńskich, po urodzeniu dziecka, zaczynają się problemy. Mąż traci zainteresowanie żoną, zaczyna rozmawiać na portalach społecznościowych z innymi kobietami, wysyłać SMS-y itp. A żony, przytłoczone troską o noworodka, zupełnie zapominają o swoich mężach. W związku z tym powstają sytuacje konfliktowe. A ktokolwiek cierpi z tego powodu, jest dzieckiem. Dziecko już w tym momencie odczuwa i absorbuje irytację i agresję rodziców. W swoim wychowaniu rodzice już kładą pierwsze cegły na jego pełny rozwój umysłowy. Dlatego konieczne jest poświęcanie jak największej uwagi zarówno ojcu, jak i matce. W mojej praktyce jest wiele takich przypadków i chciałbym podać kilka zaleceń, jak zapobiegać takim sytuacjom: ukochane kobiety nie powinny zapominać, że w narodzinach dziecka uczestniczyły dwie osoby, zarówno mąż, jak i żona. I nie należy „spychać” męża na dalszy plan, a mężczyźni pamiętają, że organizm kobiety podlega dużemu stresowi, który wymaga dużego wysiłku, aby odzyskać siły. A teraz jest nie tylko twoją ukochaną dziewczyną, ale matką twojego dziecka. Władimir Gambarow Psycholog-konsultant, Członek Profesjonalnej Ligi Psychoterapeutycznej