Od autorki: Opublikowano na stronie Ciekawe, że początkujący psycholog-konsultant staje przede wszystkim przed dwoma pytaniami: ile masz lat i jak długo praktykujesz? Natura tego zjawiska jest oczywiście zrozumiała, każdy uważa swój los za najtrudniejszy, problem jest nierozwiązalny, specjalista, który niedawno ukończył studia, nie poradzi sobie z katastrofą o takiej skali!!! niestabilny stan emocjonalny przyćmi wszelki zdrowy rozsądek, ale nie można być aż tak niewidzącym... Ile masz lat? Pierwsze na liście najczęściej zadawanych pytań. Co w jego wyobrażeniu o psychologu kształtuje odpowiedź klienta na to pytanie? Czy wiek ma bezpośredni związek z wiedzą specjalisty? W jakim tajemniczym miejscu jest napisane, że dopiero w pewnym wieku (dokładnie jaki wiek też nie jest znany) człowiek zdobędzie wystarczające doświadczenie, aby rozwiązywać problemy. Osobiście od razu mam wiele pytań. Co jest ważniejsze: doświadczenie życiowe czy wiedza naukowa? Czy jedno zależy od drugiego? Czy wiedzę można zdobyć w krótszym czasie, czy też pewna wiedza pojawia się w głowach ludzi dopiero po osiągnięciu pewnego wieku? I czy w ogóle znajdą się w głowie ze względu na wiek, w jakim się ich oczekuje? Można by pomyśleć, że już na progu pewnej granicy wieku do głowy człowieka ładuje się automatycznie zasób wiedzy i to właśnie na ten temat? jest w tej chwili niepokojące! Doświadczenie życiowe jest oczywiście dobre, ale wiedza to najważniejsza rzecz, jaką powinien posiadać konsultant psycholog. Głupotą jest wierzyć, że specjalista może pomóc w rozwiązaniu problemu, jeśli sam go doświadczył. Z takim samym sukcesem możemy powiedzieć, że chirurg nie radzi sobie z operacją serca, ale jego serce jest zdrowe... Jak długo ćwiczysz? To pytanie niestety wiąże się również z wiekiem. Gdyby rozmówczyni miała czterdzieści lat, w ogóle nie zadałaby jej tego pytania. Dorosła kobieta jest automatycznie postrzegana przez doświadczonego psychologa, ale nie jest faktem, że w ogóle ma doświadczenie praktyczne (w tym przypadku nie mówimy o doświadczeniu życiowym). Ale doświadczenie psychologa – jej praktyka może być o rząd wielkości mniejsza niż młodej specjalistki… Znam kilku psychologów, którzy swoje wykształcenie zdobyli na progu czterdziestych urodzin i prowadzą konsultacje w oparciu o doświadczenie życiowe, bez użycia zdobytą wiedzę naukową (stereotypy zachowań zostały już wypracowane!). Ciekawy obraz, klient przyszedł z własnym problemem, dalekim od psychologii jako nauki, codzienne spojrzenie na ten problem nie przedstawia możliwości jego rozwiązania i spotyka „doświadczonego” psychologa z takim samym wyobrażeniem o świecie. Krążymy w błędnym kole, nie więcej, nie mniej… No cóż, ile lat powinien mieć psycholog. Odpowiedź nigdy nie będzie jednoznaczna. Byłoby przyjemniej i prościej, gdyby ktoś zrozumiał, że każdy powinien zajmować się swoimi sprawami. W końcu są rzeczy, które zależą nie od doświadczenia i liczby przeżytych lat, ale od wiedzy naukowej i talentu specjalisty Maria Seraya, 26 października 2010 r.