Nieoczekiwane odkrycie wśród hiszpańskiego kina Jak zawsze dystrybutorzy zniekształcają sens filmu wymyślając własny tytuł. W oryginale film nazywa się „Dziura” - i to znacznie głębiej oddaje znaczenie filmu. Fabuła jest krótka: ochotnicy lub przestępcy wysyłani są do cytadeli składającej się z kilkuset pięter. Codziennie z góry na dół schodzi platforma z jedzeniem. Można jeść tyle, ile się chce, jednak im niżej schodzi się peron, tym mniej jedzenia pozostaje na nim dla osób czekających na niego na niższym poziomie. Uwaga spoilery Film nie jest dla wszystkich, są tu krwawe sceny, ale jednak trwają około 5-6 minut i każda jest uzasadniona. Główny bohater dochodzi do dołka ze swoimi wartościami, ale już po kilku dniach je porzuca i szybko przyzwyczaja się do codziennego rytuału. I dopiero brutalne zderzenie z rzeczywistością pomaga mu wyrwać się z objęć systemu – znajdując się na niskim poziomie, sąsiad ma ochotę go zjeść. Ale główny bohater kiedyś zaopiekował się dziewczynką i od razu otrzymuje uczciwą opinię – dziewczyna go ratuje. Znamienne jest to, że wybierając drogę ratowania dziecka, dziewczyna wydaje się wszystkim szalona. Ale ilu ludzi w naszym życiu, którzy nie zgadzają się z systemem i próbują z nim walczyć, przez większość uważa się za szaleńców? Film uczy nas, że słowami trudno przekonać ludzi do świadomej rezygnacji z doraźnych potrzeb na rzecz dobra przyszłych korzyści, ale poprzez konsekwencje działań lub Ludzie szybko uczą się na podstawie bierności. Bohaterka przez 2 tygodnie nie potrafiła słowami przekonać ludzi na niższym szczeblu do racjonalnego jedzenia, a główny bohater jednym zdaniem, że nasrałby im do jedzenia, od razu zmienił zachowanie ludzi. W filmie ludzie błyskawicznie uczą się na błędach ich działań – jeśli odmówisz jedzenia, albo zostaniesz spalony, albo zamarzniesz na śmierć – a dana osoba natychmiast pozbędzie się jedzenia. Dlatego groźba głównego bohatera działa bez zarzutu. Problem społeczny polegający na tym, że ci na górze nie mogą się nacieszyć i konsumują ponad miarę, nie pozostawiając nic tym na dole, dotyczy każdego społeczeństwa. Ponieważ każdy z tych na górze był kiedyś na dole i pamięta swoje niskie zachowanie wobec tych na dole. Dlatego taka osoba nie widzi sensu w pozbawianiu się chwilowych przyjemności, bojąc się, że jeśli pozbawi się siebie teraz, to następnym razem, gdy znajdzie się niżej, znajdzie się ktoś, kto potraktuje go tak samo, jak on traktował tych, którzy byli pod nim. Główny bohater próbował pokojowo zmienić system, namawiając wszystkich do odłożenia na przyszłość natychmiastowego zaspokojenia potrzeb na rzecz własnej korzyści i szybko przekonał się o daremności swoich prób. Dlatego znajduje inny sposób - znaleźć symbol odrzucenia przez tłum zasad systemu i przekazać go administracji/systemowi. Symbolem jest zwrot nieskonsumowanego towaru najwyższej jakości, w ramach protestu przeciwko administracji/systemowi. system. Symbol odmowy tłumu służenia systemowi poprzez przestrzeganie jego zasad, doprowadzając go do braku równowagi, a administracja musi szukać nowych sposobów, aby zmieniony system powrócił do równowagi i znów działał. Niestety, efekt filmu jest taki większość ludzi jest gotowa żyć według praw w najokrutniejszym systemie, mając jednocześnie promyk nadziei, by choć na krótki czas znaleźć się na szczycie i zasmakować dobrobytu. Tylko nieliczni, którzy przeciwstawiają się całemu społeczeństwu kosztem swojej wolności i pozbawiają się możliwości zaspokojenia swoich pragnień i potrzeb, mają szansę dotrzeć do tych na górze w nadziei, że informacje z dołu zostaną prawidłowo odebrane, a te z dołu do góry zdecyduje się na zmianę systemu Zakończenie filmu pozostaje otwarte - nie wiadomo Czy wystarczy jedna postać, czy potrzeba więcej, aby przekonać administrację do rozpoczęcia zmiany systemu?.