Logiczne jest, że ludzie zwracają się po profesjonalną pomoc do psychologa lub psychoterapeuty. W czasie, gdy są szczególnie bezbronni, zdezorientowani, bezbronni. Prośba, z którą przychodzi klient, ma niewiele wspólnego z jego prawdziwym problemem. Często człowiek narzeka na nieznośne warunki życia, niemożność osiągnięcia tego, czego chce, zbudowania zdrowych relacji. Jest zagubiony, zdezorientowany i nie rozumie, co się z nim dzieje. Po prostu cierpi. Co go boli i dlaczego, niestety, w trakcie terapii zaczynamy stopniowo dowiadywać się, jakich emocji człowiek doświadcza i jak je okazuje. Zapoznajemy się z pojęciem granic osobistych, odpowiedzialności, potrzeb osobistych. W terapii następuje stopniowe dojrzewanie psychiczne, człowiek uczy się polegać na sobie i brać odpowiedzialność za swoje wybory, decyzje, pragnienia. Terapia staje się czymś ważnym w życiu klienta. i jest to całkowicie normalne i naturalne, ponieważ człowiek inwestuje w to emocjonalnie i finansowo). Rozwija się w tym, jak się komunikujemy, wchodzimy w interakcję z innymi i BRONIMY się, to wewnętrzne siły klienta, jego obrona przed terapią i procesami w niej zachodzącymi. Coś w człowieku opiera się pracy, boi się wykrycia. Dlatego wnioskujemy: podstawą oporu jest STRACH. Klient bardzo boi się przyznać i dotknąć swoich prawdziwych uczuć. Takimi nieznośnymi uczuciami są niepokój, poczucie winy czy wstyd. Opór oświetla miejsce, w którym jesteśmy najbardziej bezbronni. Dawno, dawno temu musieliśmy zamknąć się na te trudne uczucia. Zastosowaliśmy mechanizmy obronne w postaci zaprzeczenia, dewaluacji lub represji. Opór jest powtórzeniem mechanizmów obronnych, które stosowaliśmy w przeszłości. Jeśli jesteś bliski dewaluacji, zdewaluujesz terapię i jej rezultaty. Jeśli jesteś skłonny do zaprzeczania, zaprzeczasz istnieniu problemu i jego wadze. Jeden z moich klientów w chwilach oporu szczególnie gorąco mnie chwalił i prawił komplementy. W ten sposób próbowała odwrócić moją uwagę (i siebie!) od prawdziwego bólu i strachu. W mniejszym lub większym stopniu przez całą terapię pojawiał się opór. Jako terapeuta ważne jest dla mnie pokazanie klientowi JAK się opiera i CO. Niektóre aspekty oporu są świadome i zauważalne, ale większość z nich jest nieświadoma. Dlatego tak trudno samemu zauważyć opór. Psychika wykorzystuje znane i nawykowe mechanizmy obronne, więc wydaje nam się, że opór jest czymś nieważnym i nieistotnym ALE! Psychoanaliza zwraca uwagę na najbardziej nieistotne i pozornie nieważne akty mentalne. Praca z oporem pomaga klientowi pozostać w terapii, w pracy sojusz z terapeutą. Pomaga dotknąć i przepracować bolesne uczucia i afekty. Pomaga znaleźć długo oczekiwaną wolność od urazy, poczucia winy i wstydu. Podczas sesji psychoterapii psychoanalitycznej pracujemy z traumatycznymi doświadczeniami oraz wypartymi uczuciami i afektami. Terapia psychoanalityczna to delikatne narzędzie na drodze do integralności i stabilności psychicznej. Zapisy na konsultacje są otwarte.