Od autora: Artykuł ukazał się na wspaniałym portalu dla mam, gdzie mogą dzielić się doświadczeniami, uzyskać odpowiedzi na swoje pytania, ciekawie i pożytecznie spędzić czas : Twoje dziecko podrosło, poszło do przedszkola. Wreszcie odetchnęłaś swobodniej. Ale czas mijał i teraz jest już dzieckiem w wieku przedszkolnym. Nowa troska! Jak przygotować się do szkoły i rozwijać umiejętności, aby nie być gorszym od innych? A jest jeszcze taki mały, jak zapewnić mu szczęśliwe, beztroskie dzieciństwo? A do naturalnego rozwoju związanego z wiekiem potrzebuje energii! (Przeciążenie układu nerwowego może powodować pogorszenie zachowania i mieć wpływ na zdrowie). Jakiego wyboru w tej sytuacji dokonać? Czy można połączyć zwiększone wymagania naszych czasów z zachowaniem tego, co najważniejsze dla rodzica – zdrowia i szczęścia dziecka? Część 1. Zacznijmy od tego, że psycholog sprawdzając dojrzałość szkolną (gotowość dziecka do szkoły) nie każe mu czytać, pisać ani liczyć. Szkoły z reguły nie stawiają takich wymagań (mówią, że jest to pożądane, co wprowadza w błąd odpowiedzialnych rodziców). Psycholog stosuje dogodne, ekspresowe metody, które pozwalają określić w przybliżeniu poziom rozwoju HMF – wyższych funkcji psychicznych (percepcja, pamięć, myślenie, mowa, uwaga, wyobraźnia), ich arbitralność. Ich rozwój zgodnie z wiekiem będzie gotowością psychologiczną i fizjologiczną. W związku z tym badane są podstawy, na których niezbędne umiejętności i wiedza będą „wbudowywane” w szkole. W końcu czego potrzeba, aby zbudować stabilny i niezawodny dom? Przede wszystkim solidny fundament. Obecność utworzonego HMF jest podstawą uczenia się. Wtedy staje się jasne, że nauka czytania, pisania i liczenia to po prostu nabywanie umiejętności, które nie gwarantuje sukcesu w przyszłym zdobywaniu wiedzy. Umiejętności to po prostu mury zbudowane na stabilnym fundamencie, dlatego nie powinny być celem samym w sobie. Co więcej, umiejętności te same w sobie mają niewielki wpływ na rozwój. Na przykład myślenie nie rozwija się poprzez zapamiętywanie liczb lub wykonywanie arytmetyki. Wręcz przeciwnie, uczenie dziecka od najmłodszych lat działania według wzorca i rozwiązywania podobnych problemów hamuje rozwój inteligencji, przede wszystkim twórczego myślenia. Jeśli weźmiemy pod uwagę, że inteligencja to nie tylko wiedza. Przecież to przede wszystkim umiejętność myślenia, rozwiązywania niestandardowych problemów i podejmowania decyzji. Dlatego bardziej logiczne jest przede wszystkim opracowanie VPF. Wtedy niezbędne umiejętności z łatwością spadną na przygotowaną ziemię! Dzięki zabawie dziecko bez trudu opanuje liczenie, czytanie i pisanie. Pamięć, myślenie, mowa, uwaga i wyobraźnia dobrze rozwijają się podczas zabaw. Potrzebna jest jedynie regularność, struktura i organizacja procesu ze strony osoby dorosłej. Moja sugestia jest taka, aby szukać złotego środka. Jeśli są kursy przygotowawcze, niech będą edukacyjne, zabawne, z elementami szkolenia. Gdzie dziecko zostanie zapoznane z podstawowymi umiejętnościami liczenia, dźwiękami, otaczającym go światem, podstawami dyscypliny itp., ale wszystko to bez nadmiernej presji. Są też te „trudne” tutoriale, podczas których przedszkolakowi nie wolno odchodzić od stołu, dopóki nie wykona zadania. Taktyka ta jest również kontrowersyjna z fizjologicznego punktu widzenia. (Nierozwinięte mięśnie i szkielet sprawiają, że przebywanie w jednej pozycji przez dłużej niż 20-30 minut bez zmiany pozycji jest dla dzieci niebezpieczne). Jednocześnie warto przebadać dziecko, aby psycholog mógł z wyprzedzeniem zidentyfikować obszary ewentualnych opóźnień i przy jego pomocy lub samodzielnie zrekompensować je bez przymusu w zabawie. Część 2. Praktyczna. Zainteresowanym czytelnikom pokrótce przedstawię punkt po punkcie, jakie funkcje umysłowe i w jaki sposób można rozwijać w grze. Można grać razem lub z całą rodziną! Myślenie (analiza, synteza, planowanie, gra logiczna). W pudełku chowamy przedmioty lub ich wizerunki. Dziecko musi zadać 10 pytań, aby odgadnąć przedmiot. -Czy jest miękki? -Jaki jest?.