Celem artykułu jest rozważenie zagadnienia ingerencji emocji w proces interakcji komunikacyjnej, będącej częścią programu szkoleniowego „Patrzeć przez rozmówcę”. Znajdź psychologów zainteresowanych tymi pytaniami Prawdopodobnie już każdy wie, jaką rolę odgrywają emocje w życiu człowieka. Większość pomysłów na ten temat stała się stereotypem społecznym. Niektóre z tych stereotypów są tak dalekie od prawdy, że po prostu szokują. Na przykład „emocje można i należy kontrolować”. Zacznijmy od tego, że „emocje to procesy wewnętrzne, które odzwierciedlają subiektywną postawę wartościującą wobec istniejących lub możliwych sytuacji i obiektywnego świata”. Te. Będąc wewnętrzną oceną tego, co dzieje się z daną osobą, emocje działają jako sposób kontroli. To ciekawe, jak można kontrolować – kontrolę, sposoby jej sprawowania, bo taka jest emocja. Zachęcamy do kontrolowania emocji za pomocą emocji lub „myśl pozytywnie, nie możesz doświadczać negatywnych emocji, one niszczą”. Nie wiem oczywiście, kto kogo niszczy, ale wśród wielu funkcji emocji najważniejsza jest funkcja ochrony organizmu człowieka przed niepotrzebnym marnowaniem energii biologicznej. Emocje radzą sobie z tym skutecznie, na przykład blokując funkcjonowanie psychologicznego procesu myślenia, który nadmiernie marnuje tę energię. Ewentualne negatywne emocje niszczą coś w relacjach międzyludzkich. Ale w odniesieniu do samej osoby jest to dobre, ostrzegają, że nie wszystko jest w porządku „w duńskim królestwie”. Lub „zanim pójdziesz do szefa z jakąkolwiek prośbą, dowiedz się, jaki jest jego nastrój, a jeśli jest zły”. , nie idź ". Nastrój jest emocjonalnym tłem procesów umysłowych człowieka. NIE jest to związane z konkretnym obiektem czy sytuacją, częściej jest to nawyk osobowości, aby w jakiś sposób odnosić się do rzeczywistości. Nastrój jest bardzo różnorodny, prawie niemożliwe jest zrozumienie jego przyczyn. Będziesz więc musiał czekać w nieskończoność na odpowiednią sytuację, zwłaszcza jeśli szef jest podatny na depresję lub wahania nastroju. Wreszcie powszechnym błędnym przekonaniem jest to, że „nie można powstrzymać emocji gromadzących się w ciele, prowadzą one do chorób”. „Wszystkie choroby mają swoje źródło w nerwach”. Tylko leniwi NIE mówią o „psychosomatach”. Czy emocje mogą wpływać na zdrowie, dość często - tak, czy mogą powodować choroby - nie. Negatywne emocje prowadzą do zmian stanu fizjologicznego - wzrasta ciśnienie krwi, zwiększa się częstość tętna, do krwi uwalniana jest adrenalina itp. Znane są przypadki, gdy ludzie pod postacią strachu i złości doznawali zawałów serca i udarów mózgu. Jednak emocje NIE były przyczyną, a jedynie czynnikiem prowokującym, przyczyny ukryte w stanie somatycznym ludzkiego ciała. Takie przykłady można kontynuować. Warto choć raz spróbować wykorzystać koncepcję „inteligencji emocjonalnej” do zintensyfikowania pracy kadry menedżerskiej. To tylko tematy na osobne artykuły. Musimy zrozumieć, co „robią” emocje, zakłócając proces interakcji interpersonalnej w rozmowie, zwłaszcza tej pełnej napięcia, konfrontacyjnej. Nasze reakcje emocjonalne pełnią w naszym zachowaniu bardzo specyficzne funkcje: 1 - Jest to ochrona celów, pragnień i potrzeb danej chwili. Zachowanie stabilności działania, własnych pomysłów, relacji do świata, ludzi i siebie. Reagując emocjonalnie, osoba chroni swoją samoocenę przed zniszczeniem. 2- Jest to stworzenie bezpiecznego środowiska do rozwiązywania wszelkich problemów pojawiających się w zewnętrznym środowisku komunikacyjnym; Doświadczanie, tj. zastanawiając się nad przyczynami, przypisując winę za powstałe sprzeczności, zastanawiając się, co i jak można zrobić, osoba zasadniczo zmienia trampolinę działań - opuszcza rzeczywistość zewnętrzną i działa w wewnętrznej; 3- Reakcje emocjonalne danej osoby tworzą z nią połączenia środowisko zewnętrzne (świat, ludzie). Połączenia te różnią się charakterystyką i przejawami zewnętrznymi, ale są właśnie tym: połączeniami. Złość jest żądaniem. Cierpienie jest odgrodzone. Strach - obrazy fantasyprognozowanie rozwoju sytuacji. Poczucie winy to chęć działania, naprawienia sytuacji, wstyd to ukrywanie przyczyn lub swojego stosunku do zachodzących zmian. Pogarda, wstręt - informowanie i jednoczesne proszenie o informację zwrotną 4- Emocja pomaga wpłynąć na partnera, zrozumieć go na swój sposób, przekazać informację, zwiększając stopień wpływu na niego, aż do przeniesienia odpowiedzialności na partnera za wynik; rozmowy. 5- Emocje pozwalają nawiązać dialog z partnerem lub zerwać kontakt i odizolować wszystkich od siebie. Kiedy podczas rozmowy padniesz w niewoli negatywnych emocji, pamiętaj – wymagają one natychmiastowego działania, ale to właśnie nie jest dla ciebie korzystne. Umiejętność odpowiedniego odzwierciedlania partnera podczas rozmowy jest różna w zależności od osoby. Zewnętrzną stroną zachowania niejako „czytamy” inną osobę, rozszyfrujemy, co ona czuje, myśli, czego chce na swój własny sposób. Jednocześnie z reguły człowiek nie zauważa, że ​​oceniając partnera, sam staje się dla niego źródłem informacji. Popełniane są wzajemne błędy. Dzieje się tak dlatego, że wymiana informacji w dużej mierze odbywa się na poziomie emocjonalnym. Próby kontrolowania emocji w większym stopniu wiążą się z koniecznością posiadania warunków do odpowiedniego zrozumienia i przekazania znaczenia wypowiedzi, gdyż emocje przeszkadzają i to jest oczywiste. Znaczenie słów, gestów i mimiki rozmówcy przypisywane jest bardzo tendencyjnie. I to znaczenie wcale nie jest związane z tym, co dokładnie chcieli nam powiedzieć lub co sami chcieliśmy powiedzieć. Rozumiane znaczenie wiąże się z tym, jakie emocje powstały u obu rozmówców w momencie wymiany słów. Emocje są jednym z najbardziej złożonych zjawisk ludzkiej psychiki. Były one badane i badane często i szeroko, ale o jedności wniosków w nich można tylko marzyć. W rozmowie emocje są rodzajem „szarej eminencji”; kontrolują proces rozmowy, jakby dowodziły osobą z zewnątrz. Dzięki emocjom odnajdujemy sekretne znaczenie słów naszego rozmówcy. Podkreślają aktualnie zawiedzione potrzeby, skłaniając osobę do podjęcia działań zmierzających do ich zaspokojenia. Wytwarzają stronniczość w otrzymywaniu i przekazywaniu informacji, co skutkuje impulsywnymi, NIEadekwatnymi działaniami. Tego wszystkiego nigdy nie uświadamiamy sobie; w najlepszym przypadku podczas rozmowy czujemy komfort lub dyskomfort. I nawet odpowiadając na bezpośrednie pytanie, NIE będziemy w stanie dokładnie powiedzieć, dlaczego tak się czujemy lub mówimy w ten sposób. Emocje zakłócają ten proces poprzez pojawienie się znaczenia, postrzeganej informacji. To oni oceniają możliwość uzyskania oczekiwanego przez człowieka rezultatu. Jeśli partner reaguje zgodnie z oczekiwaniami i pragnieniami, pojawiają się pozytywne emocje. Pojawia się pomysł, że jest gotowy spotkać się w połowie, zgodzić się, ale jeśli odpowie inaczej, wszystko jest na odwrót. Jeśli partner mówi znanymi (moimi) słowami o tym, co wiem, jest „dobry, jeden z nas”. ”, jeśli mówi niezrozumiale, to wszystko, i odwrotnie. Jeśli to, co mówi, jest „przyjemne”, to mnie rozumie, jeśli „NIE jest przyjemne”, to NIE rozumie. Jeśli to, co oferuje, „jest mi w tej chwili potrzebne”, z pewnością się zgodzimy, jeśli nie, jest „upartą owcą”. Wchodząc w interakcję, osoba mimowolnie wybiera jeden akcent zaufania/nieufności, a następnie działa solidarnie ze swoim partnerem lub osobno, osobno. Tak właśnie działają emocje. W głowie człowieka pojawia się myśl: rozmówca NIE chce, NIE rozumie, nie da się z nim dojść do porozumienia. Tworzy się motyw - wymuszanie, wyjaśnianie, oszukiwanie i odpowiadające im działania. Emocje oceniają także produktywność rozmowy; ustanawiają związek między potrzebami, pragnieniami, znaczeniem tego, czego się oczekuje, a możliwością zaspokojenia bieżących potrzeb danej chwili. Emocjonalna ocena reakcji partnera mówi osobie, czy dostanie to, czego w tej chwili chce. Te. odpowiedź (reakcja) w rozmowie jest bezpośrednio związana z tym, jak zrozumiane zostaną słowa partnera, czy dana osoba będzie w stanie uzyskać to, co w danej chwili ważne. Uwaga jest jednocześnie skupiona na tym, co ważne, pożądane, konieczne, a nie na stanach własnych lub partnera poprzez działania„mówieniem” w rozmowie kierujemy się myślami lub intencjami (zmuszenie, wyjaśnienie, oszukanie). Ale działania „słuchania”, emocje. Myśli o tym, co dzieje się w danej chwili, pojawiają się właśnie pod wpływem emocji. Te. ludzie rzadko mówią o emocjach własnych lub innych osób, nie rozumieją, dlaczego muszą to robić w rozmowie. Ale stale doświadcza pewnych stanów. Komunikaty dotyczące stanów/emocji własnych lub partnera mogą być wykorzystywane wyłącznie przez osobę, której doświadczenie obejmuje taki schemat wyrażania myśli lub intencji. Zwykły człowiek pod wpływem emocji natychmiast działa (reaguje), ale nie zawsze jest świadomy przyczyn swoich reakcji. I najczęściej jest bardzo zaskoczony, jeśli partner wymienia uczucie, które demonstruje. Na szkoleniu nie tylko NIE uczymy rozumieć swoje emocje, chociaż omawiamy techniki, dzięki którym możesz poradzić sobie ze swoją przypadłością, ale także zalecamy umiejętność dystansowania się od nich w rozmowie. Uczymy skupiania się na rzeczywistości zewnętrznej, analizowania tego, co człowiek widzi i słyszy w danej chwili. Przykładowo technika „Słuchanie emocji”, stworzona na zasadzie stosowanej w rozumieniu języka obcego, pozwala bezpośredniej interakcji w rozmowie towarzyszyć refleksji. Istotą tej techniki jest pozycja obserwatora, badacza, świadka do wydarzenia, które rozgrywa się „tu i teraz”, w tej chwili rozmowa. Technika zawiera system zadań i metod umożliwiających takie refleksyjne zachowanie bezpośrednio w rozmowie. Konwencjonalnie można to nazwać techniką rozpoznawania emocji, jeśli NIE zapomina się, że funkcją emocji jest informowanie osoby o znaczeniu tego, co dzieje się z nią w danym momencie w środowisku zewnętrznym. Technika ta pozwala zracjonalizować emocjonalną ocenę informacji otrzymanych w świadomości danej osoby. Co więcej, nie należy tego korelować z wiedzą wewnętrzną, relacjami, scenariuszami, ale z tym, co faktycznie dzieje się z daną osobą w danej chwili w rzeczywistości zewnętrznej. Osoby z rozwiniętą empatią rozumieją emocje swojego partnera, jednak dostrajają się jedynie do rozmówcy, i nieświadomie znajdują się na swoim miejscu, odczuwają te same stany, doświadczają podobnych pragnień. ALE nie oznacza to, że rozumieją emocje rozmówcy w rozmowie. Zamiast tego zaczynają podchodzić do sytuacji w taki sam sposób, jak ich partner. Zrozumieć oznacza dostrzec różnicę w myślach, uczuciach, działaniach siebie i swojego partnera, zaakceptować te różnice bez osądzania. Ale możesz zaakceptować empatycznie, doświadczając empatii, współczucia i empatii. Co zatem powinno się wydarzyć w rozmowie, co „zrobić”, aby emocje pomogły w jej rozwoju. Aby doszło do notorycznej kontroli stanów emocjonalnych, należy przede wszystkim uznać, że emocje mają „własny rozum”, który trzyma się własnych poglądów dosłownie na wszystko. Wyraża się to w tym, jak dana osoba wyjaśnia sobie, swojemu partnerowi, czego, dlaczego i dlaczego oczekuje czegokolwiek od swojego rozmówcy. Musisz zrozumieć, że informacje niesione przez emocje przekształcają się w myśli, a raczej w wyjaśnienia, które osoba sama tworzy w swojej głowie. Te same emocje powodują różne myśli u różnych ludzi. Co więcej, nie ma znaczenia, czy powie to swojemu partnerowi w rozmowie. Musisz umieć rozpoznać, że myśli powstały pod wpływem emocji; nie powinieneś spieszyć się z działaniem zgodnie z nimi. Łatwiej to zrozumieć, wyjaśniając (sobie/partnerowi). Wyjaśniając, skupiamy się na postawie (zaufanie lub brak). Z niego wynika wyjaśnienie. Tłumacząc stawiamy na naszą wiedzę, doświadczenie, bo... wyciągamy z niego wyjaśnienia. To, co jest znane, znane i korzystne, jest o wiele łatwiejsze do zrozumienia niż to, co NIE jest znane, NIE znane, NIE korzystne. Wyjaśnienie, będące jedną z form wyrażania myśli, różni się od wszystkich innych tym, że zawsze zawiera dane osobowe, czyli w jaki sposób, dlaczego i w jaki sposób zaspokajane są potrzeby danej osoby. wyjaśnienie to coś, co jest przede wszystkim dla mnie jasne, wiem, mogę, zrobię. To, co wskazuje, jak zdobyć to, czego chcesz, co jest teraz ważne, aby osiągnąć swój cel. Kiedy relacje się włączają.